ดารัณเป็นของสีคราม

ก็แค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่อยากได้ใครสักคนไว้ฝากชีวิตในบั่นปลาย และผมเจอเขาคนนั้นแล้วแต่ทำไมเราสองคนดูเหมือนจะไม่เหมาะสมกันเพราะฐานะของผมกับเขามันต่างกัน 

"ดารัณ" ก็เป็นแค่กำพร้าหน้าตาไม่ได้ดีอะไรนักดันไปรักกับลูกเจ้าของมหาลัยและเจ้าของตลาดอย่าง"สีคราม" เราสองคนรักกันมากแต่ทำไมอุปสรรคในความรักมันมากเหมือนกัน และเราสองคนจะเดินร่วมกันได้ไหม 

"รัณก็ไม่ต่างจากผู้ชายที่ต้องการมันไปทั่วสินะ คันมากเลยใช่ไหมล่ะถึงทำเรื่องโสโครกแบบนี้" น้ำเสียงกรุ่นโกรธและเกลียดชังพูดขึ้นด่าทอ ดูถูกคนตัวเล็กพูดขึ้นด้วยความเจ็บปวด 

"รัณจะรักครามตลอดไปนะ" น้ำเสียงเล็กพูดด้วยความเสียใจหลังจากแผ่นหลังแกร่งเดินออกไป ดวงตากลมมีม่านน้ำตาจนอดไม่ได้ที่จะร้องมันออกมา ใบหน้าเล็กก้มลงปล่อยให้น้ำตาหลั่งไหลออกมา 

"แม่บอกแกแล้วว่าคนแบบมันก็แค่ผู้ชายหิวเงิน" คุณหญิงศสิตามองลูกชายที่เอาแต่ร้องไห้ ใบหน้าหญิงวัยกลางคนไร้ริ้วรอยยกยิ้มอย่างมีความสุข 

เราสองคนก็เหมือนกับหมามองเครื่องบิน ดารัณก็เหมือนหมาที่ใฝ่สูงที่คอยมองเครื่องบินอย่างสีคราม และผมกับเขาจะรักกันได้ไหม 

สวัสดีค่ะเราไรท์ Dream_High 

ขอชี้แจงก่อนเข้าสู่เนื้อหานะคะ 

1.เรื่องนี้วายนะคะ ชายxชาย 

2.เรื่องนี้มีความรุนแรงไม่เหมาะสมด้านเนื้อหาโดยอาจมีคำหยาบและคำพูดไม่เหมาะสม รวมไปถึงการทำร้ายกายเกิดขึ้นไม่เหมาะสมกับบุคคลที่ต่ำกว่า18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

3.เรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของไรท์เอง ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลใดหรือสถานการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น ล้วนเกิดจากจินตนาการของเราเอง บุคคลในเรื่องแค่ได้รักไม่มีอยู่จริงสถานที่ก็เช่นกัน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ 

4.เรารับคำติชมเสมอแต่กรุณาใช้ถ้อยคำที่สุภาพต่อกัน ติเพื่อให้นำไปใช้ประโยชน์เรารับฟังแต่ติด้วยคำพูดที่ไม่เหมาะสมและคำหยาบโปรดมีมารยาทต่อกันนะคะ ใจเรามันก็มีเท่านี้👌🏻 

Triggers Warning⚠️ 

การข่มขืน/การทารุณกรรมและการทำร้ายร่างกาย/เลือด/ภาวะทางความเจ็บปวด/การทำแท้ง/ลักพาตัว/การเหยียดชนชั้นและสีผิว/การเกลียดผู้หญิง/การตาย 

ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ห้ามบุคคลใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงนิยายเรื่องนี้โดยเด็ดขาด 

เปิดเรื่อง : 11/02/2565 

ปิดเรื่อง : 19/03/2565 

นามปากกา : Dream_High