แนะนำตัวละคร : พยัคฆ์
“อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” อุ้งมือหนากระชากเรียวขางามกางออกจากกันอย่างรุนแรง
ดวงตาสีน้ำตาลทองแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนเดือนหงายสาดซัดกระทบเสี้ยวหน้าคม รอยแผลเป็นรูปเสือผงาดข้างแก้มส่องแสงเรืองรองกระทบนัยน์ตาของหญิงสาว
“พะ พยัคฆ์...นาย” เสียงหวานละล่ำละลักขณะที่ตัวปลิวไปตามแรงกระชากที่แสนป่าเถื่อนของชายที่กักกันเธอไว้ใต้ร่าง
“ไม่ว่าฉันจะทำรุนแรงแค่ไหน ห้ามปริปากร้อง” เสียงเข้มคำรามราวเสือพร้อมออกล่าเหยื่อ ฝ่ามือทั้งสองตะปบเข้ากับผิวเนื้อเนียนอย่างกระหาย “ที่เธอต้องทำคือส่งเสียงครางให้ดังที่สุด จำเอาไว้! ”
แนะนำตัวละคร : พายน์
“มะ ไม่! ” เสียงหวานละล่ำละลักอย่างอ่อนแรง ฝ่ามือบางผลักดันแผงอกกำยำยามช่องทางสวาทที่รุกล้ำครั้งแล้ว..ครั้งเล่า “พยัคฆ์ ฉันไม่ไหว อื้มม”
ตับๆๆ ตับ
“เธอต้องทน” เสียงทุ้มต่ำคำรามอย่างอดกลั้นกระแทกตัวตนอัดแน่นเข้าสู่ใจกลางสาวอย่างไร้ความปราณี “หน้าที่ของเธอคือต้องทน!! ”
สาวน้อยเม้มปากเข้าหากันแน่นตวัดสายตากลมมองคนเบื้องบนน้ำตาคลอ นัยน์ตาสีน้ำตาลทองที่แสนจะลึกลับน่าค้นหา..บัดนี้แปรเปลี่ยนแววตาแดงเพลิงที่ทวีความร้อนแรงอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น!
“ถ้าฉัน..อื้อ หลุดจากนายไปได้ อะๆๆ เบา..พยัคฆ์ อืม!! ”
“เธอไม่มีวันหนีฉันพ้น” อุ้งมือหน้ารั้งท้ายทอยก่อนจะฉกริมฝีปากร้อนทาบทับปาดปลายลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากดูดกลืนอย่างอุกอาจก่อนจะกระชากถอนจูบอย่างรุนแรง จนคนใต้ร่างสะท้านวาบอย่างเสียวกระสัน “เพราะต่อให้หนีไปอยู่ขุมนรกไหน ฉันก็จะตามล่ากลับมาให้ได้! ”
แนะนำตัวละคร : พาทิศ
“คุณนี่ถนัดหาเรื่องจริงเลยนะ บอกแล้วไงว่าอย่ามาที่นี่อีก! ” อุ้งมือหนาบีบขย้ำลำแขนเรียวบางจนแทบจะแตกเป็นผุยผง
“ซาดิสต์!!! ” ทั้งที่เจ็บเจียนจะแดดิ้นตายแต่เธอจะไม่ปริปากออกมาให้เขาได้ยินเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเข้าทางนายลูกน้องปีศาจนี้สิ “เอาสิ ฆ่าฉันเลย!! ”
“เธอไม่ควรท้าทายกับมัจจุราช! ”
“ฉันไม่กลัว ยังไงพวกนายมันก็ไม่ใช่คน” เสียงหวานที่สาดซัดคำดูถูกทำเอาพาทิศหน้าชาวาบ แต่ใบหน้าคมสันยังคงเรียบนิ่งแววตาสีมรกตลุกวาว “ยิงฉันเลยพาทิศ ยิงสิ!!! ”
ปัง!
“กรี๊ดด” สาวน้อยที่อวดดีก่อนหน้าก้มลงต่ำพร้อมกรีดร้องอย่างหวาดผวา แต่เธอก็ได้สติคืนมาเมื่อรู้สึกว่าร่างกายไม่บาดเจ็บตรงไหนเลย “นะ นาย”
“ผู้หญิงอย่างเธอยิงนัดเดียวมันไม่สาแก่ใจ” เสียงทุ้มคำรามก่อนจะกรีดยิ้มเย็นยะเยือกจนสาวเจ้าขนลุกชัน “เรามาเดิมพันชีวิตกันบนเตียง...จะได้สูสีกันหน่อย”
“พาทิศ! ” สาวน้อยผวาเมื่อนาทีต่อมาร่างของเธอปลิวไปตามท่อนแขนกำยำที่โอบรัดอย่างแน่นหนา
“สั่นเหรอ” ริมฝีปากหนายกหยักยิ้มดูแคลนเมื่อสัมผัสถึงคนในอ้อมแขนกำลังสั่นเทา “กลัวอะไร...เรื่องแบบนี้ถนัดอยู่แล้วนิ ฮึ! ”
แนะนำตัวละคร : ลิลดา
“ฉันแค่จะมาตามหาเพื่อน นายมายุ่มย่ามอะไรด้วย” สาวน้อยแหงนหน้าตวาดใส่ชายร่างสูงใหญ่ที่พันธนาการต้นแขนบอบบางเอาไว้อย่างแน่นหนา
“ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว ห้ามบุคคลภายนอกเข้ามา” พาทิศโน้มลงจับจ้องใบหน้าเรียวงาม “อ่านหนังสือไม่ออกหรือไง”
นิ้วเรียวยาวชี้ไปยังป้ายด้านหน้าทางเข้าคฤหาสน์ที่ติดป้ายตัวใหญ่สีแดงสดเด่นตระหง่านจนสาวน้อยชะงักไปราวกับโดนตบหน้า
“กะ..ก็เห็น แต่เพื่อนฉันอยู่ในนั้น พายน์น่ะ นายรู้จักใช่มั้ย? ”
“กลับไปได้แล้ว ต่อให้เพื่อนเธอจะอยู่ด้านในจริง” สายตาคมเข้าไล่มองหญิงสาวตัวเล็กสูงไม่ถึงไหล่อย่างดูแคลน “คิดว่าน้ำหน้าอย่างเธอจะช่วยได้เหรอ”
“นาย! ”
“กลับไป!!! ”
“ไม่กลับ! ” สองมือบางออกแรงดันอกแกร่งอย่างไม่ยอมแพ้ ยังไงซะเธอก็ต้องหาทางเข้าไปด้านในให้ได้ “ต่อให้นายจะยิงฉันตายตรงนี้ ฉันก็ไม่กลับ! ”
แนะนำตัวละคร วิสุทธิ์
นัยน์ตาสีอำพันจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าที่แสนสง่างามบนกลางเตียงใหญ่ “นี่น่ะเหรอ เมียของไอ้พยัคฆ์” ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามผิวเนียนละเอียดขาวผ่องราวกับแสงนีออน “มิหน่ามันถึงหวงนักหวงหนา ฮึ ถ้าแกรู้ว่าเมียแกตกเป็นของฉันแล้ว อยากรู้จริงจะทำหน้ายังไง!! ”
“อื้ออ” เสียงหวานส่งเสียงอย่างทรมานกาย ดวงตากลมโตค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างยากลำบาก “นะ นาย! ”
“ไง คุณพายน์ เมื่อคืนสุขสมดีมั้ยครับ”
“มะ หมายความว่ายังไง นายทำอะไรฉัน” เสียงหวานถามสั่นเครือพรางก้มลงมองเรือนกายที่ไม่มีอาภณ์ใดปกปิด สองมือน้อยควานหยิบผ้านวมขึ้นพันมิดชิดอย่างรวดเร็ว “เลว!! สารเลวที่สุด ฮึก”
อุ้งมือหนาบีบกรอบหน้าเรียวงามจนสาวเจ้านิ่วหน้าด้วยความเจ็บแสบ “ถ้าแก้แค้นไอ้พยัคฆ์ได้..ให้เลวถึงนรกอเวจี ฉันก็จะทำ! ”
แนะนำตัวละคร : เทิดคุณ
“ไม่ปิดกั้นตัวเองสิครับ” ฝ่ามือใหญ่รั้งไล่บอบบางให้หันมาเผชิญหน้าเมื่อเห็นสาวน้อยเอาแต่หลบหน้าหลบตาเขามาสักพักใหญ่แล้ว “คุณพายน์ทั้งสวย มีเสน่ห์และมีหน้ามีตาทางสั่งคม ไม่ผิดใช่มั้ยถ้าผมอยากจะใกล้ชิดสนิทสนมกับคุณมากกว่านี้”
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณตามหาหรอกค่ะ ปล่อย” เสียงหวานเข้มจัดท้ายประโยคพร้อมกับปลายตามองมือหนาที่จับบ่าของตนแน่น
“ผมเห็นคุณครั้งแรกก็ตกหลุมรัก แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าคุณเป็นของชายอื่น” ชายหนุ่มพยายามโน้มใบหน้าสบตาคนตรงหน้าอย่างเว้าวอน “และต่อให้คุณจะเคยเป็นของใคร ผมก็ยังเลือกที่จะตามตื้อคุณอยู่แบบนี้”
“คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ฉันไม่ได้รู้สึกกับคุณมากเกินกว่าเพื่อนค่ะ”
“พายน์” เสียงทุ้มอ่อนลงจนเกือบจะอ้อนวอน ท่อนแขนแกร่งถือวิสาสะตวัดเอวบางรั้งให้แนบชิดจนสาวเจ้าผงะอย่างตกใจกับท่าทาง ‘รุก’ อย่างอุกอาจ “ผมรอวันที่คุณกับพยัคฆ์แยกทางกันมานานแล้ว คราวนี้ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ ผมมั่นใจว่าต่อให้มีอีกกี่สิบพยัคฆ์ก็สู้ความรักที่ผมมีต่อคุณไม่ได้”
แนะนำตัวละคร : ยิว
“เดี๋ยวนี้คุณเปลี่ยนไปนะคะ ไม่รู้สึกต้องการยิวเหมือนเมื่อก่อน” สะโพกกลมกลึงหย่อนนั่งลงบนตักกว้างโดยมีพยัคฆ์เสหน้าไปอีกทางอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ “ทำตัวแบบนี้กับยิว คิดดีแล้วเหรอคะ? ”
“ผมไม่โสดแล้ว หวังว่าตรงนี้คุณจะเข้าใจ”
“ไม่จำเป็นต้องโสดนิคะ” เสียงใสกลั้วหัวเราะพร้อมกับยื่นใบหน้าหวังจะโน้มจูบริมฝีปากร้อนจัด แต่ชายหนุ่มกลับใช้ฝ่ามือดันไหล่บางเอาไว้ “พยัคฆ์!!! ”
“บอกไปก่อนหน้านี้ชัดแล้วว่าผมไม่นิยมเล่นชู้ จะลุกออกไปดีๆ หรือจะให้ผมโยน? ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นข้างหนึ่งอย่างท้าทาย
“แล้วคุณจะได้เห็นดีที่ลองดีกับยิว!! ” เสียงใสขึ้นเสียงแหลมตามแรงโทสะ ใบหน้างามแดงก่ำจัดที่โดนหักหน้าอย่างไร้เยื่อใย “ยิวทำอะไรกับผู้หญิงของคุณได้บ้างก็น่าจะรู้ดีนะคะ”
“คุณก็น่าจะรู้..ว่าผมทำอะไรกับคุณได้บ้าง” สองมือหนาดันสะโพกกลมกลึงออกจากหน้าตักพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง นิ้วเรียวยาวบีบกรามได้รู้ในอุ้งมือแน่น แววตาคมดุจเสือวาวโรจน์จนคนตัวน้อยสั่นสะท้านด้วยความกลัวจับใจ “อย่ายุ่งกับผู้หญิงของผม!! พูดแค่นี้หวังว่าจะเข้าใจ”
นิยายเรื่องนี้เค้ามี ติดเหรียญ อยู่ในเว็บของ readAwrite นะคะ
สาเหตุที่ไม่ได้ลงในนี้เพราะเค้ายังไม่ได้สมัครนักเขียนสนับสนุนเลยค่าา แหะๆ
ยังไงไปติดตามกันได้น้าา
ขอบคุณรีดเดอร์ที่ติดตามทุกคนนะคะ ^^
Guest
