พี่ครับ...อย่าใจร้าย
ทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมด สำหรับผม เริ่มตั้งแต่วันรายงานตัวผมต้องขับรถไปรายงานตัวคนเดียว ด้วยเหตุผลของพ่อที่ว่า ผมโตแล้วต้องรับผิดชอบตัวเองได้ เด็กม.4 ที่เพิ่งสอบติด ให้ผมขับรถข้ามจังหวัดไปรายงานตัวคนเดียว ไม่รู้พ่อผมคิดยังไงกัน โรงเรียนที่ผมสอบได้ไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกับที่ผมเกิดครับ เลยต้องขับรถมาเอง ไม่ไกลมากครับ แค่ 100 กิโลเอง เชื่อเขาเลยพ่อผมเนี่ย
“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ระหว่างที่ผมยังยืนหันซ้ายหันขวาเพื่อหาว่าต้องไปทางไหน ก็มีเสียงสวรรค์ประทานพรมาให้
“เอ่อ...” เมื่อผมหันไปทางต้นเสียงก็พบกับเทวดา 555 ไม่ใช่คนนี่แหละ ใส่ชุดนักเรียน ท่าทางจะเป็นนักเรียนที่นี่ ทำไมมันขาวแบบนี้นะ ผิวขาว ปากแดงๆ เห็นแล้วหน้าฟัดเหลือเกิน ยิ่งบวกกับความสูงและช่วงไหล่ที่กว้างยิ่งทำให้ดูเท่ห์เข้าไปใหญ่ ทำเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลย
โปรดอ่านสักนิด
ติดเหรียญตอนที่ 6 เป็นต้นไป
จะอัพนิยายรวดเดียวจบเลยครับ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของนักเขียน เหตุการณ์ในเนื้อเรื่องไม่มีมีจริง
นิยายเรื่องนี้อาจมีคำหยาบคายบ้างเล็กน้อยเพื่ออรรถรสในการอ่าน
-_-ฝากติดตามนักเขียนมือใหม่ด้วยนะครับ รักนักอ่านทุกคนครับ -_-
Guest
