** นิยายเรื่องนี้ได้แต่งขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ตัวละคร องค์กร
และเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องทางประวัติศาสตร์ไม่มีอยู่จริง
ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลง
หากข้อเท็จจริงในนิยายเรื่องนี้ผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ชื่อเรื่อง : ชายาแม่ทัพ
ชื่อผู้แต่ง : ภาวินี
ภาพปก : Pantira
คำโปรย
หลี่เฉิงอี๋ชูจอกเหล้าขึ้น ขายาววางพาดลงกับโต๊ะในอิริยาบถเดิม “เหล่าอนุและคนรับใช้ของข้า ราตรีนี้ข้าขอคารวะแด่เจ้าสาวของข้า คุณหนูรองจางเฟยหรงแห่งสกุลจางลูกสาวสุดที่รักของแม่ทัพใหญ่จางที่มีอำนาจทหารล้นมือแห่งวังหลวง” เขาหันมาทางจางเฟยหรง ดวงตาคมกริบประดุจดาบเล่มยาวที่ใช้ฆ่าฟันออกรบทำสงคราม “แต่ข้าก็จะหย่ากับนางให้เร็วที่สุดเช่นกัน ใครมันจะไปอยากเลี้ยงลูกสาวงูเห่าไว้ในบ้านกัน”
เขาพูดคำว่า “ลูกสาวงูเห่า” เสียงดังกัมปนาทราวกับเสียงพิรุณทรงพิโรธฟ้าผ่าลงกลางอก ร่างสูงใหญ่ดื่มเหล้าหมดแล้วกระแทกจอกลงบนโต๊ะอย่างแรง
จางเฟยหรงใบหน้ามนร้อนผ่าว ริมฝีปากบางขมเม้มไว้เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตนเอง ซึ่งสวนทางกับความรู้สึกภายในใจยิ่งนัก นางแทบอยากชักกระบี่เล่มยาวฟาดฟันลงลำคอแกร่งให้ขาดไปต่อหน้าต่อตา
จางเฟยหรงเทจอกเหล้าให้ตัวเองบ้างแล้วชูมันขึ้นด้วยคางเชิด “อวยพรแด่งานวิวาห์ ข้าขอสาบานว่าจะเป็นเมียที่ชาตินี้ท่านต้องจดจำไปจนวันตายเพคะ” จางเฟยหรงดื่มคารวะหมดจอก แล้วแสยะยิ้มให้กับพระสวามี