นิยายชุด เสน่หา ลำดับที่1: เสน่หาวิวาห์หวาน (สาวหื่นหน้าหวาน&หนุ่มหล่อมาดนิ่ง) NC18+

เธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาชอบ แต่เขากลับเป็นมากกว่าผู้ชายในฝัน

เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน สาวหื่นจะทำอย่างไร

'สเปคสาวในฝันกับชายในนิยาย มันเปลี่ยนกันได้

เมื่อเราเจอคนที่ใช่จริงๆ ถึงวันนั้นเสียงหัวใจจะบอกเราเองว่า

เขาเป็นมากกว่าอะไรหรือใครทั้งหมด ไม่ใช่เขาดีที่สุด

แต่เป็นเพราะเขาพอดีกับเราและพร้อมจะเดินเคียงข้างกันไปตลอดชีวิต'

ตัวละครหลัก

กรรวี โรจนวิภาต หรือ รมณ อายุ 24 ปี

(กร-ระ-วี / ระ-มน แปลว่า มีความสุข ชื่อมงคลจากเว็บ thaigoodname ค่ะ)

หญิงสาวหน้าหวาน เจ้าของร้าน “MY LOVE” ร้านเบเกอรี่และไอศกรีมเล็กๆ แต่น่ารักและแสนอร่อย หญิงสาวสองบุคคลิก ที่ภายนอกดูน่ารักเรียบร้อยและอ่อนหวาน แต่อีกมุมกลับเซ็กซี่และยั่วยวนเป็นที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ “ความหื่น” ที่เธอซ่อนไว้อย่างมิดชิด เพื่อรอใช้กับ “คนที่ใช่” เท่านั้น

จนวันหนึ่ง กามเทพตัวโตเกิดแผลงศร ส่งสามีทางนิตินัยมาให้เธอแบบไม่ทันตั้งตัว สามีผู้เป็นเหมือนเจ้าชายและผู้ชายในฝันของหญิงสาวในคราวเดียวกัน สามีทางนิตินัยที่หญิงสาวอยากเปลี่ยนให้เป็นสามีทางพฤตินัยซะเหลือเกิน แต่ก็ดูจะติดที่ฝ่ายชายไม่ยินยอม หรือว่าชายหนุ่มจะไม่ชอบผู้หญิงกันนะ นั้นคือปัญหาที่กรรวีจะต้องทุ่มเททั้งกายและใจเพื่อพิสูจน์ให้ได้ เธอถึงต้องลวนลามเขาทุกครั้งที่มีโอกาสและยั่วยวนอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้คุณสามีสุดที่รักแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาให้เธอได้เห็น แล้วกรรวีก็ยังอดจะรู้สึกไม่ได้ว่าเขาน่ะ ขาดความอบอุ่น เพราะฉะนั้น เธอนี้แหละที่จะเป็นคนเติมเต็มความอบอุ่นที่ขาดหาย และนำความเร่าร้อนมาสู่ชายหนุ่มให้จงได้ …. ก็เขาน่ะเป็นผู้ชายของเธอแล้วนี้

ภูมิภัทร กิจจานุรักษ์ หรือ ภู อายุ 31 ปี

(ภู-มิ-ภัทร)

เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางกรุง ห้างสรรพสินค้า “THE ONE” ผู้บริหารหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง มากความสามารถ ชายหนุ่มสุดหล่อนิสัยดี ที่แสนจะเพอร์เฟค เป็นที่หมายตาของทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มมากมาย เนื่องจากหน้าตาอันแสนหล่อเหลา นิสัยที่ดูจะอ่อนโยน บวกกับลุคนิ่งๆที่ดูลึกลับชวนให้น่าค้นหา แต่ภูมิภัทรกลับไม่เคยมองสาวๆคนไหน หรือมีข่าวเรื่องชู้สาวกับผู้หญิงคนไหนเลย จะมีก็แต่ข่าวกับผู้ชายด้วยกันเท่านั้น

จนวันหนึ่ง ได้เจอเธอ …. กรรวี ผู้หญิงหื่นที่ห่างไกลจากสเป็คของเขาไปซะทุกอย่าง ก็เขาน่ะชอบผู้หญิงที่ทำงานเก่งในสายธุรกิจแบบเขา และเป็นแม่บ้านแม่เรือน แต่ กรรวี นอกจากจะไม่รู้เรื่องธุรกิจเลยซักนิด หญิงสาวยังทำอะไรไม่เป็น ไม่ว่าจะหุ้งข้าวหรือแม้กระทั่งชงกาแฟ ดูหญิงสาวจะทำได้ดีมากๆก็เฉพาะบรรดาขนมหวานที่เขาเกลียดแสนเกลียดนั้นล่ะ ไอ้ที่คิดว่าไม่ใช่ แต่ไงพออยู่ด้วยกันไปทุกคืนทุกวันกลับรู้สึกว่าเธอน่ะ “เกินจะใช่” ขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่คนอย่างเขาไม่มีทางซะหรอกที่จะกลืนน้ำลายตัวเอง ในเมื่อประกาศลั่นไปแล้วว่าเขาจะไม่ยุ่งกับหญิงสาวเป็นอันขาด เขาก็จะยึดตามหลักการของตน แต่ไอ้ที่เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ก็คือ ทำไมเธอต้องคอยลวนลามและยั่วยวนเขาอยู่เรื่อย เผลอเดี๋ยวก็จับ เดี๋ยวก็ลูบ ก็คลำ ทำราวกับเห็นเขาเป็นดอกไม้ริมทาง และต้องการทดสอบความอดทนกันแบบนั้น ซึ่งมันคงจะไม่เป็นปัญหาอะไรกับเขาเลย ถ้าหากเขา…จะไม่คิด ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคง….จะไม่รู้สึก แต่กับเธอ….เขาคิด แถมยังรู้สึกอย่างรุนแรงและคิดมากเสียด้วย แค่การต้องพยายามไม่กลืนน้ำลายตัวเองก็ว่ายากแล้ว แต่พอเจอกับความรับผิดชอบที่ต้องรักษาอาการประหลาดของหญิงสาวให้หายขาดให้ได้ ยิ่งยากยิ่งกว่า ก็เขาน่ะนักธุรกิจไม่ใช่จิตแพทย์ ลุงของเขาจะให้เขาไปบริหารจัดการหญิงสาวหรืออย่างไร ในเมื่อเขายังจัดการกับหัวใจของตัวเองไม่ได้เลย แล้วหญิงสาวเชื่อฟังเขาซะที่ไหน เห็นจะมีแต่เขานี้แหละที่ตกอยู่ภายใต้อาณัติของเธอโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว

**ตัวอย่าง

“คุณกรรวี เชิญค่ะ”

เสียงนางพยาบาลประกาศเรียกหญิงสาวแล้วเดินเข้ามาหาก่อนจะวาดมือไปทางห้องตรวจหมายเลข2 กรรวีรีบลุกขึ้นยืนปัดกระโปรง ก่อนจะหันไปมองภูมิภัทรซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาสีน้ำตาลอ่อนห่างจากตัวที่เธอนั่งไปสองตัว ชายหนุ่มกางหนังสือพิมพ์ออกอ่านโดยไม่หันมาสนใจเธอ กรรวีทำปากยื่นๆน้อย ใส่หนังสือพิมพ์ที่กางออกจนบดบังหน้าตาอันหล่อเหลาของภูมิภัทรเสียมิด ก่อนจะละสายตาแล้วเดินตามคุณพยาบาลคนสวยไป

โดยไม่ทันหันไปเห็นใครอีกคนกำลังลดหนังสือพิมพ์ลงและมองตามหญิงสาวมา ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากันเมื่อหันไปอ่านป้ายชื่อแพทย์หน้าห้องตรวจหมายเลข2 และดูจะไม่มีอะไรเข้าสู่สายตาของเขาได้มากไปกว่าคำว่านายแพทย์ ….. ผู้ชาย!!!

ภูมิภัทรคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ลงข้างตัวอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นเดินก้าวยาวๆตรงไปหาหญิงสาวที่กำลังจะเปิดประตูห้องตรวจ และทันพอดีกับที่นางพยาบาลจับลูกบิดประตู ภูมิภัทรยึดขอบประตูที่กำลังจะเปิดออกไว้แน่น ก่อนจะดึงปิดกลับมาตามเดิม ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวต่างวัยสองคนที่มองเขาด้วยสายตาสงสัยพร้อมกับเครื่องหมายคำถามบนใบหน้า

“แฮ่ม ผมว่าตรวจไม่ได้แล้วล่ะครับคุณพยาบาล”

“อ้าว ทำไมล่ะค่ะ” นางพยาบาลถาม ในขณะที่กรรวีพยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามนั้น

“เอ่อ พอดีผมเพิ่งนึกได้ว่าภรรยาผม เขาเพิ่งประจำเดือนมาเมื่อเช้านี้เองครับ”

“เอ๊ะ รมณไม่…..” กรรวีทำท่าจะขัดขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่ภูของเธอกำลัง โกหก!!! แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะนึกอะไรบางอย่างออกเสียก่อน เลยเลือกที่จะเงียบ

“ไว้ผมจะพาภรรยามาตรวจใหม่คราวหน้านะครับคุณพยาบาล ขอตัวก่อนนะครับ”

ภูมิภัทรเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปคว้าข้อมือบางแล้วพาเดินออกไปจากแผนกสูตินารีเวชพร้อมกัน

“พี่ภูคะ รมณไม่ได้ประจำเดือนมาซะหน่อย” กรรวีหยุดเดิน แล้วเอ่ยปากบอก เมื่อเขาและเธอเดินพ้นออกมาจากแผนกสูตินารีเวชแล้ว อย่างไรเสีย หญิงสาวก็รู้ว่าไม่ควรหักหน้าพี่ภูของเธอให้ใครได้ยินว่าเขาน่ะ โกหก!!!

น่าพาดหัวข้อข่าวซะจริง ผู้บริหารหนุ่มสุดหล่อ โป้ดปดนางพยาบาลสาว กรรวีคิด

“ไม่ต้องตรวจหรอก”ภูมิภัทรปล่อยมือหญิงสาวแล้ว แต่ก็ยังคงเดินช้าๆราวกับรอใครอีกคนที่ยังคงเดินอยู่ข้างหลังให้ขึ้นมาเดินเคียงกัน

“อ้าว แต่ว่า…..” หญิงสาวก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าพี่ภูของเธอเป็นอะไรขึ้นมา

“กลับบ้าน เดี๋ยวพี่ตรวจให้เองก็ได้…ภายในน่ะ” ภูมิภัทรพูดโดยไม่หันไปมองหน้าหญิงสาวที่ยังคงเดินช้าๆตามมาข้างหลัง

“.…….” คิ้วบางของกรรวีขมวดเข้าหากัน ก่อนจะค่อยๆคลายออกแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง เมื่อรู้สึกอะไรบางอย่างได้พี่ภูหวงเธอ!!!

กรรวีเปลี่ยนจากเดินตามหลังเป็นกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปเดินข้างๆชายหนุ่มซึ่งตอนนี้ทำท่าราวกับกำลังสนใจทุกสิ่งรอบตัวไปซะหมด ยกเว้นเสียแต่เธอคนเดียว

“.…….” ภูมิภัทรเผลอหันไปมองหญิงสาวข้างตัวที่กำลังยิ้มหวาน หวานซะจนเขารู้สึกหวั่นๆ เขาทำอะไรพลาดไปให้เธอจับได้รึป่าวนะ

“พี่ภูขา” กรรวีดึงชายเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของชายหนุ่มเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย

“อะ….อะไรครับ” เสียงภูมิภัทรสะดุดเล็กน้อย ยามที่หันไปเห็นรอยยิ้มหวานกับสายตาวิบวับของคนข้างตัว

“ถ้าพี่ภูตรวจภายในให้รมณแล้ว รมณจะตอบแทนพี่ภูโดยการตรวจภายในให้พี่ภูบ้างนะคะ รมณจะตรวจอย่างทุ่มเททุกตารางนิ้วเลยค่ะพี่ภู”

“หื่น” ภูมิภัทรพูดไปอย่างงั้นแต่ก็อดจะอมยิ้มให้กับความคิดของหญิงสาวไม่ได้

“พี่ภูเขินเหรอคะ” กรรวีเดินเร็วขึ้น ไปดักหน้าชายหนุ่มแล้วก้มลงมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้กำลังขึ้นสีชมพูเข้ม

“พี่ไม่อยากพูดกับเราแล้ว”ภูมิภัทรเงยหน้าขึ้นสูงอีกนิดเพื่อให้พ้นจากสายตาวิบวับของหญิงสาว

“พี่ภูน่ารักจัง”กรรวียิ้มกว้างขึ้นไปอีก ก่อนจะเปลี่ยนกลับไปเดินเคียงข้างพี่ภูของเธออีกครั้ง

“บ้า” ภูมิภัทรหันไปมองอีกทาง...ที่ไม่มีเธอ

“ผู้ชายว่า บ้า แปลว่า รัก นะคะ พี่ภู” เสียงกรรวีบอกอย่างร่าเริง

“มีที่ไหน” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอีกครั้ง อยู่กับเธอ ทั้งสมองและหัวใจของเขาต้องทำงานหนักมากจริงๆเลยนะ เฮ้อ ชายหนุ่มแอบบ่นในใจ

เคยได้ยินแต่ ผู้หญิงบอกบ้าแปลว่าเขิน ผู้หญิงคนนี่นี้ชอบเอาอะไรมาผสมๆกันจนกลายเป็นหลักการแปลกๆของตัวเองอยู่เรื่อย

“ก็ที่นี้ไงคะ ตรงหัวใจของของรมณกับพี่ภูไงคะ”กรรวีเอื้อมไปจับมือหนาให้หยุดเดิน เดินอ้อมไปข้างหน้าชายหนุ่มแล้วจ้องหน้าอยู่แบบนั้น ก่อนจะวางมือเรียวลงตรงตำแหน่งอกข้างซ้ายของชายหนุ่มแล้วลูบไล้ไปมาเพียงแผ่วเบา แล้วจับมือหนาของชายหนุ่มมาทาบทับลงไปบนอกข้างซ้ายของเธอบ้าง

“เน่า” ภูมิภัทรพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่รู้สึกอะไรกับสัมผัสของหญิงสาว รวมไปถึงความอวบอิ่มที่อยู่ภายใต้ฝ่ามือของเขาด้วย

“แล้วไม่รักเหรอคะ”กรรวีปล่อยมือของทั้งเขาและเธอเป็นอิสระก่อนจะกลับไปเดินเคียงกันแล้วออกเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

“.……….” ภูมิภัทรเลือกที่จะเงียบ

“ไม่รู้ล่ะ คืนนี้พี่ภูต้องตรวจภายในให้รมณด้วยนะคะ”

“.……….”

“รมณจะไม่เอาเปรียบพี่ภูหรอกค่ะ รมณจะตรวจภายในให้พี่ภูอย่างละเอียดด้วยเหมือนกันนะคะ”

“แค่ก แค่ก แฮ่มๆ” พอกรรวีพูดจบภูมิภัทรก็ไอออกมาสองสามที และทำท่าจะสำลักไม่หยุด

“พี่ภู เป็นอะไรรึป่าวคะ” กรรวีรีบลูบหลังให้ชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

“เพราะเรานั้นแหละ มีรมณคนเดียว…. ที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้ได้”

“นั้น …. เดี๋ยวคืนนี้รมณรักษาให้นะคะพี่ภู” กรรวีว่าพร้อมกับส่งสายตาพราวระยับและรอยยิ้มหวานเยิ้มให้ชายหนุ่มอีกครั้ง

“…….…”

เขาไม่ชอบเลยจริงๆ สายตาแบบนั้น สายตาที่ราวกับจะบอกว่าคืนนี้เขาเสร็จเธอแน่!

ไม่มีทาง ยังไงซะเขาก็ไม่มีวันกลืนน้ำลายตัวเอง เขาจะไม่ยอมเสียตัวให้เธอเป็นอันขาด

แค่หัวใจที่เสียให้เธอไปก็มากพออยู่แล้ว ภูมิภัทรคิด

**ตัวอย่างตัดมาเป็นช่วงๆ ไม่ได้ต่อกันจ้า

นิยายชุด เสน่หา

1.เสน่หาวิวาห์หวาน

2.เสน่หากลซ่อนใจ http://www.tunwalai.com/index.php?actions=story_item&id=629 << จิ้มได้เลยค่า

3.เสน่หาร้ายเร้นรัก

4.เสน่หาร้อนพ่ายรัก

นักอ่านสามารถติชมได้โดยตรงที่

www.facebook.com/rrwcherry หรือ www.twitter.com/rrwcherry นะคะ >_<

___________________________________________________________________________________________

นิยาย หมายถึง เรื่องเล่าจากจินตนาการ เหตุการณ์ และเนื้อเรื่อง แตกต่างกับเรื่องจริง โดยครอบคลุมเรื่องแต่งทั้งหมด (วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี)

นิยาย เรื่องนี้ แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ทั้ง ชื่อ นามสกุล หรือสถานที่ มิได้มีเจตนากล่าวพาดพิงผู้ใด หากซ้ำหรือตรงกับชื่อของท่าน ผู้เขียนต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

นิยาย เรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามผู้ใดละเมิดไม่ว่าการลอกเลียนดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

หมายเหตุ : ตัวหนังสือเอียงคือความคิดของตัวละคร