เจ้าว่า....คำว่านิรันดร์ มีจริงหรือไม่…….ขนาดเทพเซียนที่ว่าอายุยืนยาวยังมีวันดับขันธ์
มีสิ
สิ่งใดหรือ
ใจของข้าที่มีต่อเจ้า แม้ห่างไกลพันลี้ ความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้าก็ยังไม่แปรผัน มันยังคงเป็นนิรันดร์ตลอดกาล
.
.
ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด ข้าก็จักตามเจ้าไปจนพบ
เช่นนั้น...ถ้าเจ้าใกล้เข้ามาเพียงหนึ่งก้าว…ข้าก็จักห่างไกลออกไปอีกพันลี้ ชาตินี้...อย่าได้พบเจอกันอีกเลย….
.
.
………..ข้าเพียงอยากอยู่อย่างสงบเท่านั้น แต่ใยสวรรค์ต้องผลักให้ข้าเดินเข้าสู่เส้นทางที่เต็มไปด้วยวิบากรัก
โชคชะตางั้นหรือ?
น่าขันสิ้นดี! หากโชะตามันต้องเจ็บปวดปานนั้น ข้าขอเป็นผู้ไร้ซึ่งโชคชะตา ไร้วาสนาแห่งรัก แม้ต้องกลายเป็นยายเฒ่าผู้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ก็ยังจะดีกว่า…..
………………………………………
เรื่องใหม่มาเสิร์ฟสู่อ้อมอกอ้อมใจนักอ่านแล้วค่ะ เรื่องนี้มีทั้งเสียงหัวเราะ น้ำตา และความอบอุ่นหัวใจ ฝากเอาไว้ให้นักอ่านเปิดใจพิจารณาดูด้วยนะคะ
ปล. นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการผู้แต่ง เนื้อหา เรื่องราวไม่มีอยู่จริง ไม่มีการอ้างอิงใดๆทั้งสิ้น และขออนุญาตเจ้าของรูปภาพเพื่อใช้ในการเพิ่มอรรถรสในการอ่านด้วยนะคะ
………………เล่ห์จันทร์