เริ่มต้นใหม่อีกครั้งในต่างโลก#ปั้นหมึกcontest

เริ่มต้นใหม่อีกครั้งในต่างโลก 

เราต้องทำเรื่องราวที่สมเหตุสมผลนั่นล่ะจึงจะได้เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่ 

สวมหัวโขนแล้วก็ต้องแสดงสิ แต่เพื่อนไม่เข้าใจ 

นั่นคือคำที่ผมทั้งได้ยินเพื่อนของผมกล่าวและตัวผมกล่าวเอง 

ผมทำแต่เรื่องที่สมควรทำมาตลอดในชีวิตของผม ราวกับล่องลอยไปตามกระแส ไม่ณุ้สึกถึงความฝันความทะเยอทะยานที่สมควรทำอย่างคนอื่นแต่ประการใด 

คิดว่าชีวิตจะต้องเรียบง่าย ทุกอย่างดำเนินไปตามเรื่องราวอย่างที่มันควรจะเป็นราวกับบทละคร 

และวันหนึ่งโรคร้ายก็ระบาด 

ผมรักษาตนเองอย่างเต็มที่ เว้นระยะห่าง สวมหน้ากาก ฉีดวัคซีน 

ทำทุกอย่างที่รัฐบาลบอกให้ทำและมากไปกว่านั้น 

ผมถึงขนาดไปสั่งเทคโนโลยีดัดแปลงพันธุกรรม crispr ดัดแปลงยีนด้วยตนเองด้วยซ้ำ 

แต่ความตายก็มาเยือนผมในที่สุด 

ชีวิตผมไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ผมทำตามกฎเกณฑ์และความคาดหวังของสังคมมาตลอด  

ทำไมผมถึงต้องลงเอยอย่างนี้ เสียชีวิตอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะอะไร 

มีคนบอกว่าตอนตายคนเราจะสงบมากกว่าที่คิด แต่สำหรับผมแล้วไม่ใช่เลย 

ผมพึ่งรู้ตนเองว่ามีเรื่องที่ผมอยากทำอีกมากมายนัก 

น้ำตาผมไหลออกมา จากร่างกายที่ปอดโดนไวรัสทำร้ายจนเสื่อมสภาพ 

บางทีผม....ตื๊ด-----ความตายมาเยือนกะทันหันอย่างไม่ทันให้เราได้เตรียมตัว  

ไม่มีการจากลาแบบเท่ๆในหนังหรือนิยาย เงื้อมมือของความตายมันมาเร็วและและกระชากเราไปอย่างว่องไวยิ่งนัก