อี้เวยหนิง นางร้ายอัปลักษณ์
สตรีผู้น่ารังเกียจนิสัยชอบอิจฉาริษยาผู้อื่น
กริยาทรามโง่เขลาเบาปัญญา วาจาต่ำตม
ไม่มีผู้ใดอยากคบหา
ผู้คนคิดว่านางนั้นอับอายจนไม่กล้าสู้หน้าผู้ใด
แต่กลับกัน!!!
อี้เวยหนิง ช่างรู้สึกมีความสุขจริงๆกับข่าวลือนี้
ทว่าความสุขนั้นกลับถูกคุกคามด้วยท่านอ๋องหน้าโง่
ที่สั่งโบยนางทั้งใส่ความว่าทำร้ายคนรักของเขา
‘เจ้าอ๋องโง่เอ๋ย สตรีงดงามหลบในเช่นข้าจะไปทำร้ายสตรีของเจ้าเพื่อประโยชน์ใดกัน’
************************
‘ลือกันไปเถิดจะได้ไม่ต้องมีบุรุษใดมายุ่งกับข้า’ อี้เวยหนิง
ปล. นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบรรเทิงไม่มีเจตนาพาดพิงถึงผู้ใดไม่อิงประวัติศาสตร์