เรื่องราวสุดแสนจะวุ่นวายเกิดขึ้นเมื่อผู้กองสาวแห่งกองปราบห้วยน้ำรินข้ามภพไปโผล่กลางสงครามในยุคจีนโบราณและตื่นขึ้นมาในห้องแม่ทัพหนุ่ม
“เฮ้ย! ทำไมภาพมันไม่หายไปวะ ชัดกว่าเดิมอีก”คราวนี้หญิงสาวมองไปรอบๆเต็มสองตา และก็ต้องเบิกตากว้างที่มันเหมือนจริงมากกว่าที่จะเป็นความฝัน
“ต้องลองหยิกตัวเอง เอ๊ะ! หรือจะลองตบหน้าตัวเองดูสักทีนะ เอาวะหยิกก่อนล่ะกันเบาๆก็พอมั้ง”หญิงสาวบ่นกับตัวเองหาวิธีพิสูจน์ว่าตกลงฝันไปหรือเรื่องจริงกันแน่จึงหยิกลงไปที่แขนตัวเองแล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“โอ้ย! ทำไมถึงเจ็บวะเนี่ย! ฝันบ้าบออะไรหยิกแขนยังเจ็บ”เธอยังบ่นกับตัวเองต่อ “ลองตบหน้าเลยละกันคราวนี้เอาแรงๆเลย จะได้รู้กันไปเลย” พูดจบก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปหนึ่งที
“โอ้ยๆๆ! ไม่ไหวแล้วโว้ย! ไม่ฝงไม่ฝันมันละ! เจ็บขนาดนี้!”หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บจนองค์ชายสามที่หลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องของเธอ
“เจ้าเป็นใครกัน เข้ามาในที่พักของข้าได้ยังไง”องค์ชายสามลุกขึ้นยืนถามหญิงสาวตรงหน้าที่แต่งกายประหลาดแบบที่องค์ชายหนุ่มไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“โห! นี่หลงมากองละครหนังจีนเหรอวะเนี่ย แม่เจ้า! พระเอกตัวจริงหล่อกว่าในโทรทัศน์อีก หน้าขาวโบ๊ะ ผมยาวเชียว นี่ขนาดเพิ่งตื่นนะยังดูหล่อขนาดนี้เลยอะ”หญิงสาวเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่และเดินรอบตัวของเขาอย่างชื่นชม
“ขอจับมือหน่อยนะคะ ชื่ออะไรเหรอ เป็นพระเอกเรื่องไหนบ้างจะได้ตามไปดูถูก”เธอยังถามเขาต่อและยกมือของชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นมาจับไว้
“หยุดนะ เจ้าเป็นใครกัน เป็นหญิงแท้ๆเหตุใดจึงประพฤติตัวเช่นนี้”องค์ชายสามชักมือกลับและมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความมึนงงกับคำพูดและการกระทำของเธอที่กล้าเดินเข้ามาจับมือของเขาโดยไม่เกรงกลัวเลยสักนิด
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น