｡*♡~✧*。｡*♡~✧*。
เกือบทั้งชีวิตของอารันจมอยู่กับอาการป่วยแสนแปลกประหลาด ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยยอมแพ้ต่อชีวิต ใช้เวลาที่เหลืออันน้อยนิดอย่างเต็มที่
เขารู้ว่าในอนาคตไม่ช้าก็เร็วชีวิตของเขาจะต้องดับสูญ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้!
แค่พักสายตาจากการอ่านหนังสือเพียงครู่เดียว ใครมันจะไปคิดว่าตัวเองจะไหลตาย
ยังไม่ทันโมโหกับความตายที่ได้รับ เขาก็สะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาที่ไหนก็ไม่รู้
เอะ...สภาพคุ้นๆ เหมือนนิยายที่พึ่งอ่านไป
"ท่องไว้ว่าเราเป็นคนเรียบร้อย"
"..."
"เราเป็นผ้าที่พับไว้"
"...."
"โอ้...ซิกแพค"
"ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดั่งดอกไม้บาน"
"ทำอะไรอยู่..."
"เออ...ตั้งจิตไม่ให้ปรุงแต่งครับ"
"เหรอ สนุกไหม"
"ก็ไม่ค่อยครับ ฮ่าๆ..."
~*.✧~｡☆*.✧~｡☆*.✧~｡☆~*.✧~
Thomas x Arlan
#แด๊ดดี้คือพ่อพระเอก
~*.✧~｡☆*.✧~｡☆*.✧~｡☆~*.✧~
*หมายเหตุ*
มีคำหยาบคายบางช่วงเพื่อความสนุกสนานและสีสันให้เนื้อหาลื่นไหล
ผู้ชายในเรื่องสามารถท้องได้และสามารถแต่งงานกันได้อย่างถูกกฎหมายรวมถึงคู่หญิงหญิงและชายหญิง
เรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่ง ทั้งชื่อ สถานที่ และอื่นๆ อีกมากมายไม่มีอยู่จริง บางสิ่งอาจใกล้เคียงแต่ไม่ใช่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
คอมเมนต์กันเบาๆ ไม่ใช้ถอยคำรุนแรงไรท์เห็นแล้วตกใจ ถ้าไม่ชอบเนื้อเรื่องหรือรับไม่ได้ให้กดออกค่ะไม่ว่าจะเป็นการดำเนินเรื่อง นิสัยตัวละคร การใช้คำ
ถ้าไรท์เจอคอมเมนต์เชิงลบที่บั่นทอนจิตใจขออนุญาตลบเลยนะคะ
Guest
