คิดว่า..จะไม่(มี)รัก (รุ่นลูก ภาค 2)

พระเอก เวธัส บุญญรัตน์เกียรติ (อายุ 32 ปี) 

นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่และเจ้าของบ่อนคาสิโนถูกกฏหมาย 

ด้วยฐานะทางการเงินที่ร่ำรวยติดอันดับต้น ๆ ของประเทศบวกกับหน้าตาที่หล่อคมออกแนวลูกครึ่ง จึงมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาต่างพากันมาเสนอตัวและทอดสะพานให้ข้ามไปหา โดยที่เวธัสเองก็หาได้สนใจไม่ เพราะวัน ๆ เขานั้นยุ่งแต่เรื่องธุรกิจของตัวเองจนแทบจะไม่มีเวลาไปสนใจอะไรอย่างอื่น อีกทั้งก็ไม่ชอบที่จะให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายหรือแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของตัวเอง สู้อยู่เป็นโสดแบบนี้ยังจะดีซะกว่า 

นายเอก แดน ภาวัต เดชาโชติ (อายุ 27 ปี) 

รองประธานบริษัท ธุรกิจโรงแรมในเครือเดชาโชติ   

ใคร ๆ ต่างก็พร่ำบอกว่าเขานั้นมีหน้าตาที่สวยและหวานยิ่งกว่าผู้หญิงบางคน ทั้งยังสรีระร่างกายที่ค่อนไปทางเล็กและโปร่งบางราวกับผู้หญิง ทำให้เจ้าตัวได้แต่นึกโมโหและน้อยใจในโชคชะตาทุก ๆ ครั้งที่ตัวเองนั้นไม่ได้มีรูปร่างที่ใหญ่โตและดูแข็งแรงเหมือนกับพี่ ๆ ทุกคน แต่เจ้าตัวก็ยังมั่นใจว่าตัวเองนั้นมีความหล่อที่ไม่แพ้ใคร ๆ และก็ยังมีความหวังว่าสักวันตัวเองนั้นจะมีแฟนที่เป็นผู้หญิงอย่างที่ได้วาดฝันเอาไว้ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้จะมีแต่หนุ่มๆมาตามขายขนมจีบให้ได้รำคาญใจอยู่เรื่อย ๆ ก็ตามที 

พระเอก นักรบ นราธิป รัตนโสภณภักดิ์ (อายุ 22 ปี) 

รุ่นพี่ปี 4 อดีตเฮดว๊าก 

รุ่นพี่ที่มีแต่ความเคร่งขรึมและความนิ่งให้กับทุกคนรอบข้าง เพราะนอกจากเพื่อนสนิททั้งสองคนแล้วเค้าก็ไม่คิดที่จะสนหรือแคร์ใครอีก ทั้งยังเจ้าตัวเองก็ไม่เคยคิดที่จะสนใจในเรื่องของความรักอีกด้วยด้วย ทั้งชีวิตนี้ของเขานั้นอุทิศให้แต่กับเรื่องเรียนและเรื่องงานที่จะต้องรับช่วงต่อจากพ่อ ด้วยความที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่จะต้องดูแลทั้งธุรกิจอสังหาฯ ทั้งสนามแข่งรถและยังจะผับที่มีอยู่อีกหลายสาขาด้วยกันอีก 

นายเอก ตะวัน ระพีพันธุ์ กันตพงศ์สิริ (อายุ 20) 

รุ่นน้องปี 2 เฮดสันทนาการ 

หลานรหัสของหนูดี (นายเอกจากเรื่องหลงคิดว่า..แค่เอ็นดู) ผู้ที่มีนิสัยร่าเริงสดใสทั้งยังมองโลกในแง่บวกไม่ต่างจากลุงรหัสของตัวเองมากนัก ตะวันเคยอาศัยอยู่กับยาย 2 คนในบ้านพักเก่า ๆ ในสลัม แต่ยายก็มาจากไปด้วยโรคชราตั้งแต่ตะวันนั้นยังเรียนอยู่ชั้นปี 1 จากนั้นตะวันจึงต้องอยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนอีก หนูดีที่รู้ดังนั้นจึงฝากให้ตะวันได้ทำงานในร้านคาเฟ่ของน้าพาย ตะวันจึงค่อย ๆ มีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งยังรักและเทิดทูนรุ่นพี่อย่างหนูดีมากอีกด้วย 

 คิดว่า..จะไม่(มี)รัก (รุ่นลูก ภาค 2)  เป็นนิยายเรื่องที่ 4 ของไรท์แล้วนะคะ เป็นเรื่องของรุ่นลูกต่อจากเรื่อง หลงคิดว่า...แค่เอ็นดู (รุ่นลูก ภาค 1) ใครที่เพิ่งจะเข้ามาติดตามผลงานของไรท์เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกอาจจะดูงง ๆ สักหน่อยนะคะ เพราะว่าตัวละครของไรท์นั้นค่อนข้างที่จะเยอะเอามาก ๆ ชนิดที่ว่าไรท์เองก็ยังจำแทบจะไม่หมดถึงกับต้องมีเลคเชอร์กันเลยทีเดียว หากรีดเดอร์ท่านใดพอที่จะมีเวลาหรือสะดวก ไรท์ขอให้ย้อนกลับไปอ่าน 3 เรื่องก่อนหน้านี้ของไรท์ก่อนนะคะเพื่ออรรถรสในการอ่านที่สนุกยิ่งขึ้นค่ะ แต่ถ้าไม่สะดวกก็สามารถอ่านเรื่องนี้ได้เลยค่ะ นิยายของไรท์จะเป็นแนว feel good ที่จะไปแบบเรื่อย ๆ ไม่รีบไม่ร้อนตามสไตล์และอารมณ์ของไรท์นะคะ 

ปล. นิยายเรื่องนี้และทุกเรื่องที่แต่งขึ้นมานี้ เกิดขึ้นจากจินตนาการและความฟินความอินของผู้แต่งล้วน ๆ อาจจะมีคู่รักคู่อื่นที่ไม่ได้พูดถึงหรือเกริ่นนำมาก่อนหน้านี้เพิ่มขึ้นมาให้นักอ่านได้งงงวยกันบ้าง โปรดใช้จินตนาการและความฟินในการอ่านนะคะ 

นิยายเรื่องนี้และทุก ๆ เรื่องที่ Beloved_Moouan ได้แต่งขึ้นมานั้นถือเป็นลิขสิทธิ์ของ Beloved_Moouan แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ห้ามมิให้บุคคลใดลอกเลียนแบบและคัดลอกหรือนำไปดัดแปลงแก้ไขเนื้อหาเพื่อมาเป็นผลงานของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาตโดยเด็ดขาด ขอเถอะนะคะเพราะกว่าที่ไรท์จะเขียนนิยายออกมาได้แต่ละตัวอักษรแต่ละตอนนั้นไรท์ต้องใช้ทั้งความคิดทั้งจินตนาการและการกรั่นกรองที่ออกมาจากสมองและความรู้สึกของไรท์เองมันเป็นเวลาที่ยาวนานมาก ๆ กว่าที่จะได้มาแต่ละตอนของนิยายมาให้ทุกคนได้อ่านกัน นักเขียนทุกคนล้วนแล้วแต่รักในผลงานของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ดังนั้นอย่าคัดลอกหรือนำไปดัดแปลงเนื้อหาให้เป็นของตัวเองโดยเด็ดขาด 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 

ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก เลียนแบบ นำไปทำซ้ำหรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ บันทึก ถ่ายภาพ สแกน ถ่ายทอด ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็คทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น