แก้มอ้วนของเพลงพิณเป็นของภคินคนเดียว!!

ภคิน จงรัตนพาณิชย์ (คิน) 28 ปี 

เจ้าของบริษัทหนุ่มสุดฮอตเป็นที่หมายปองของสาว ๆ ในออฟฟิศที่นาน ๆ ทีจะเข้ามาตรวจดูความเรียบร้อย และสะสางงานในส่วนของตนเนื่องด้วยนิสัยเจ้าชู้หูตาแพรวพราว ติดเที่ยว และยังเป็นนักดื่มตัวยง!! หลัง ๆ มาเข้าบริษัทแทบทุกวัน เพราะอะไรน่ะเหรอ... เพราะมีของเล่นชิ้นใหญ่อย่าง 'ยัยหมูพิณ' ที่เข้ามาทำงานใต้บังคับบัญชาเขาน่ะสิ อ่า... เห็นยัยนี่แล้วคิดถึงวันวานสมัยมัธยมเลยแฮะ ดูแก้มอ้วน ๆ นั่นสิอยากดึงให้มันยืดย้วยติดมือจัง แล้วไหนจะปฏิกิริยาตอบกลับด้วยการพองแก้มลมออกหู ตามมาด้วยคำบูลลี่ที่เธอใช้ตอบกลับ 'ไอ้สิวเขรอะ นายหมดที่จะเล่นแล้วหรือไง!!' อ่า... ฟังแล้วฮาร์ดคอร์เป็นบ้า แค่เอาของกินมาง้อให้เล่นกับเขาต่อยัยหมูพิณก็หายแล้ว 

เพลงพิณ วาริณไพบูลย์ (พิณ) 28 ปี 

ฮึ!! ไล่ออก ปรับบุคลิกภาพการกิน ลดความอ้วนงั้นเหรอ... ฝันไปเถอะ!! การกินจะเยียวยาทุกสิ่งนี่เป็นนิยามสำหรับเธอมาแต่ไหนแต่ไร กว่าจะมาได้ถึงขั้นนี้ใช้เวลาสะสมมาไม่น้อย แล้วมาบอกันว่าลดความอ้วนมั่งงั้นเรอะ!! ออกก็ได้ค่ะถ้ามันจะเป็นเหตุผลที่ไล่เธอออกล่ะก็นะ เชิญค่าโนสนโนแคร์ แต่ว่านะ... ถ้าไมีมีงาน = ไม่มีเงิน = ไม่มีกินน่ะสิ ไหนจะค่าใช้จ่ายร้อยแปดพันเก้า ที่สำคัญคือค่ากินของเธอ ไม่ได้การแล้วต้องรีบหางานใหม่เป้าหมายของเธอพุ่งเป้าไปที่การหางานในอินเทอร์เน็ต โชคดีที่บริษัทนี้มีตำแหน่งว่างอยู่เธอจึงสมัครไป แต่วันสัมภาษณ์สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะคนสัมภาษณ์เธอนั้นเป็นเจ้าของบริษัท เรื่องนี้ไม่พีคเท่าไรแต่ทำไมเจ้าของบริษัทต้องเป็นภคิน 'ไอ้สิวเขรอะ' คนนั้น คนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอช่วงเรียนมัธยม ภคินน่ะ...มันเป็นจอมบูลลี่ และขี้แกล้งที่สุดเลยนะ!!! 

คิน : นี่ยัยหมูพิณช่วยมาเป็นแฟนหลอก ๆ ให้ฉันหน่อยได้ไหม ? แม่จะจับฉันคลุมถุงชนถ้าฉันยังไม่มีคนรัก 

พิณ : มันก็เรื่องของนายแล้วมาเกี่ยวอะไรกับฉัน บรรดาผู้หฺญิงที่นายเคยคั่วล่ะ บอกพวกหล่อนสิ พวกหล่อนคงยินดีช่วยนายเต็มที่ 

คิน : ฉันเป็นคนจ่ายเงินเดือนเธอนะ ยัยหมูพิณ 

พิณ : นี่มันนอกเหนือเรื่องงานค่ะคุณภคิน 

คิน : โอมากาเสะ... 

พิณ : หืม ว่าไงนะ ? 

คิน : โอมากาเสะตลอดระยะเวลาที่เราเป็นแฟนหลอก ๆ กันจนกว่าแม่ฉันจะตายใจ 

พิณ : ดีลค่ะท่านประธานที่รัก เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยไหมคะ ? ที่รักขา 

คิน : หึ... 

ฝากติดตามความรักของแก้มอ้วนพิณกับนายภคินของเธอด้วยนะคะ <3