พิรุณร้ายรักษ์

พิรุณร้ายรักษ์

ขึ้นชื่อว่าชีวิตคู่ผู้หญิงอย่างเราก็ย่อมอยากมีความสุขกับผู้ชายที่เรารัก จับมือใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไปตลอดชีวิต ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ฉันฝันอยากจะมีชีวิตคู่ที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขจับมือกันเดินเคียงข้างกันใช้ชีวิตร่วมกันไปจนแก่เฒ่า

ฉันคือน้ำฝนลูกสาวพ่อพายุแม่น้ำค้าง มีน้องสาวหนึ่งคนชื่อน้ำหวาน เป็นคนในตระกูลดำรงพงษ์เมธา

ฉันเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย แต่งงานมีสามีเป็นลูกชายของเพื่อนพ่อ คนที่ฉันเกิดปิ๊งเขาตั้งแต่แรกเจอ (จะว่าฉันแรดฉันก็ไม่เถียงอ่ะนะ) จีบกันไปมาเกือบสามปีเราก็แต่งงานกัน ผู้คนภายนอกมองมาที่ฉันกับสามี ฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าอิจฉาที่มีสามีหล่อรวยและดี

แต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่! ผู้ชายที่ฉันเคยคิดอยากฝากชีวิตเอาไว้กลับเลวระยำ แต่งงานกันมาสามปีเขาก็ยังสารเลวไม่เปลี่ยนแปลง

"ผัวนอกใจอีกแล้วเหรอน้ำฝน" ลินินสาวสวยสุดแซบเพื่อนสมัยเรียนของฉันเอ่ยถาม แล้วนั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม

"ใช่น่ะสิ วันนี้มันน่าจะนัดกันมาที่ไนท์คลับนี่แหละ"

"ทำไมแกถึงรู้ว่าพวกเขาจะมากันที่นี่"

"ฉันเห็นในไลน์"

"มิน่า ถึงได้ชวนพวกฉันมาดื่มด้วย ว่าแต่จะเจอเหรอคนที่แอบแซ่บผัวแก"

"เจอไม่เจอก็ต้องลองดู" ฉันกำหมัดแน่น ผู้หญิงที่มันกล้าลวงคองูเห่าอย่างฉันมันต้องเจอดี

เสียงเพลงดังเข้าไปในโสตประสาท ฉันกวาดสายตามองหาพร้อมกับจ้องไปที่ลูกน้องของแม่ วันนี้แหละไอ้พุฒิรักษ์คนระยำกับนังแมวขโมยมันต้องเจอดี

ผ่านไปสามสิบนาทีร่างสามีชั่วแห่งชาติที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น เขาหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้แล้วเอนกายพิงพนักพิงอย่างสบายใจ

กร๊อบ! ฉันหักนิ้วไปมาแล้วนั่งมองผู้หญิงสวยคนหนึ่งเดินนั่งลงบนตักของเขา ผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน

"ฝน…" ลินินจับที่บ่าของฉัน

"ถ้าแกพร้อมฉันก็พร้อม" ต้นรักเอ่ย

"งั้นลุย!"

ฝากลูกสาวแม่น้ำค้างไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ