"เธอโอเคหรือเปล่า?"
"อะ เอ่อ..."
"ตกใจอยู่สินะ" เขาอมยิ้มพร้อมวางมือลงมาบนศีรษะของน้ำผึ้ง "หายตกใจเถอะนะ"
"ขอบคุณนะคะที่ช่วย ถ้าคุณไม่ช่วยอาจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับผึ้ง"
"อืม"
"ว่าแต่คนพวกนั้นลูกน้องคุณเหรอคะ?"
"อืม"
"แล้วพวกเขาจะลบ..." น้ำผึ้งหยุดชะงักไม่สามารถพูดต่อไปได้ พอนึกถึงคลิปนั้นเธอก็อยากจะร้องไห้ออกมา
เพราะรักและไว้ใจมากจึงยอมให้ทอยถ่ายคลิปตอนมีอะไรกันเก็บไว้ดู น้ำผึ้งไม่คิดเลยจริงๆ ว่าทอยจะเอาไปส่งต่อให้พวกเพื่อนเขาดูต่อ
"คลิปนั่นจะหายไป มันจะไม่หลุดออกมาเด็ดขาด ฉันเอาหัวเป็นประกัน"
"......"
"หลุดพ้นมาจากไอ้เศษสวะแบบนั้นได้แล้วก็อย่ากลับไปหามันอีกนะ ต่อจากนี้จะครบใครก็เลือกดูดีๆ หน่อย อย่าไว้ใจใครง่ายๆ"
"ค่ะ ต่อไปนี้ผึ้งจะไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว"
"อืม งั้นฉันขอตัวก่อน"
"ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ" ในขณะที่ชายคนนี้กำลังจะเดินออกไปน้ำผึ้งก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
"หืม?" เขาหันมามองหน้าน้ำผึ้งแล้วเลิกคิ้วขึ้น
"คุณชื่ออะไรเหรอคะ แล้วอายุเท่าไหร่"
"ชื่อโรม อายุสิบเก้า" เมื่อตอบคำถามเสร็จเรียบร้อยแล้วโรมก็เดินจากไป
"พี่โรม..." น้ำผึ้งมองตามแผ่นหลังใหญ่
เขาชื่อโรมแก่กว่าเธอปีนึง
ใบหน้าหล่อนั้นหล่อดึงดูดมาก ยิ่งสายตาของเขาเวลาที่จ้องมองมานั้นยิ่งมีเสน่ห์ ไม่รู้ว่าจะบรรยายผู้ชายคนนี้ออกมายังไงดี
"ฮีโร่ของน้ำผึ้ง"