เธอผู้เป็นที่รัก
You are My memory
เมื่อคนในความทรงจำกลับมาเติมเต็มหัวใจรัก อีกครั้ง... เขารออย่างใจเย็น ให้อีก 10 ปีก็จะรอ
แต่ถ้าคิดแต่งงานกับคนอื่น เขารอไม่ได้! ของที่เป็นของเขาก็ต้องกลับมาเป็นของเขา!
อินทร สุวรรณกิจ
Cr./cast Song Kang
ลัลนารี ธาดารัตน์
Cr./cast han so hee
โปรย
“ขอทางให้ดิฉันด้วยค่ะท่านรอง...อ๊ะ คุณ”
ไม่ทันเดินผ่านเอวบางก็ถูกแขนแข็งแรงรวบจากด้านหลังดันไปข้างหน้า แผ่นหลังบอบบางแนบชิดกับเรือนกายร่างสูงใหญ่ ลัลนารีเห็นตัวเองดิ้นรนเหมือนเหยื่อหนีตายในกระจก หางตาเหลือบมองใบหน้าที่หยุดระหว่างคอซอกคอ
“เรารู้จักกันมานานแล้วลัลนารีคุณทำเหมือนไม่รู้จักผมไม่ได้ แล้วก็ไม่ควรทำ...เรื่องที่ผมไม่ชอบ ยิ้มให้ผู้ชายอื่นมันน่าหงุดหงิดรกหูรกตา” เสียงแหบพร่าทำขนอ่อนลุกชัน
ลัลนารีมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักอินทร สุวรรณกิจมาก่อน ส่วนเรื่องที่ว่าเธอจะยิ้มให้ใครมันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย ดวงตาแฝงความไม่ยินยอมตวัดมองพยายามแกะแขนที่กอดรัดเอว
“หยุดพูดแล้วเอามือออก...”
“สงสัยต้องทบทวนความจำกันใหม่ อ๋อคุณความจำเสื่อมนี่” ร่างบอบบางขืนตัวหนีปลายจมูกกับลมหายใจกรุ่นร้อนที่โน้มลงก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงบนซอกคอ ผิวบอบบางขึ้นสีแดง
หัวใจสาวกระตุกวาบ
“คุณไม่สิทธิ์ทำแบบนี้นะ...”
“นั่นสินะผมยังไม่มีสิทธิ์ งั้นคืนนี้เรากลับไปทบทวนกันใหม่ดีไหมจะได้เล่าให้ฟังแบบละเอียดว่าคืนนั้นเราทำอะไรกันบ้าง” อุ้มมือหยาบกร้านและกำลังดึงชายกระโปรงขึ้นช้าๆ ลัลนารีดิ้นรนหนักกว่าเดิม
“ฉะฉันไม่ทบทวนอะไรทั้งนั้น”
“นึกว่าชอบให้ผมจูบซะอีก”
แจ้งรีดก่อนอ่าน
นิยายเรื่องนี้เขียนเพื่อความบันเทิง สถานที่บุคคลเป็นเรื่องสมมติ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายพึ่งเริ่มเขียนอาจจะดำเนินเรื่องช้าและขออภัยหากมาลงช้า นิยายลงไม่จบติดเรท 18+ เพราะอาจมีเนื้อหารุนแรงและมี Nc ลงไม่จบนะคะ
อ่านแล้วหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ด่าได้แต่อย่าแรง ไรท์ใจบาง
ฝากติดตามเพจด้วยนะคะ มัซนีย์/ณัทกาญจน์ https://is.gd/VYgFez
Guest
