^โทนี่^
หลังจากทุกคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่ห้องพักตัวเองรวมทั้งผมด้วยแต่ไม่รู้เพราะอะไรมันทำให้ผมนอนไม่หลับต่างจากไอจอร์นที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่เคาะประตูเรียกตั้งนานก็ไม่ยอมเปิดผมจึงออกมาเดินเล่นคนเดียวสักพักเดี๋ยวค่อยกลับไปนอนที่อากาศดีจัง สดชื่นมากนานแล้วที่ผมไม่พักผ่อนแบบนี้เพราะตั้งแต่ผมมาอยู่ที่ไทยผมก็ทำงานมากขึ้นทั้งดูแลคุณหนู ดูแลผับ ช่วยงานสองเฮียที่บริษัทแต่ผมกลับไม่รู้สึกเหนื่อยสักนิดแต่ผมมีความสุขมากกว่ามีความสุขที่ได้ดูแลคุณหนูทั้งสามที่เป็นดั่งดวงใจของของคนที่เป็นดั่งพ่อผมและจอร์นเพราะเฮียเมทให้ชีวิตใหม่กับพวกผมทำให้เราสองคนมีกินมีใช้มีเงินเก็บมากมายเหมือนคนอื่นๆเพราะเฮียยื่นโอกาสให้พวกผม ผมไม่เพียงรักคุณหนูเหมือนเจ้านายแต่คุณหนูทั้งสามเปรียบเหมือนน้องของพวกเราเพราะเฮียพูดเสมอว่าผมกับจอร์นไม่ใช่คนอื่นแต่คือครอบครัวของพวกเขา
'ปึก' ผมคว้าร่างเล็กของสาวน้อยคนหนึ่งไว้น่ารักจังว่ะคนอะไรก็ไม่รู้โคตรน่ารักเลย ตึกตัก ตึกตัก ใจจะเต้นแรงไปไหมเนี่ยเกิดมาจะ30ปียังไม่เคยมีใครทำให้ผมเป็นแบบนี้เลยนะ
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
ผมถามเด็กสาวในอ้อมกอดผมขอกอดนานๆได้ไหม
"เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณและขอโทษคุณน้า
ด้วยนะคะหนูเดินไม่ทันระวัง"นี่ผมดูแก่ขนาดนั้นเลยหรอแต่ดีเท่าไรแล้วที่เธอไม่เรียกผมว่าลุง
"ดึกแล้วทำไมออกมาเดินคนเดียว"
"หนูนอนไม่หลับค่ะ เลยแอบหนีแม่นมมาเดินเล่น..คิกๆ"
ดูแล้วคงแสบไม่เบานะเด็กคนนี้แต่ทำไมน่ารักขนาดนี้ว่ะน่ารักจนทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะไปหมด
"กลับห้องพักได้แล้วออกมาคนเดียวแบบนี้อันตราย"
"น้ายังออกมาคนเดียวเลย งั้นน้าเดินกับหนูสิแต่บอกไว้ก่อนอย่าคิดทำอะไรหนูนะหนูสู้ตายนะจะบอกให้"ตัวแค่นี้จะทำอะไรผมได้ลากเข้าห้องก็เสร็จผมแล้ว
"หนูปุยนุ่น อยู่ไหนค่ะอยู่แถวนี้หรือป่าวอย่าเล่นแบบนี้สิค่ะหนูปุยนุ่นตอบนมหน่อยค่ะ"เสียงใครมาตามหาใครแต่คนอะไรว่ะชื่อปุยนุ่นชื่อน่ารักแล้วคนจะน่ารักด้วยไหม
"หนูอยู่นี่ค่ะนมปุยนุ่นอยู่นี่ หนูไปนะค่ะคุณน้าฝันดีค่ะ"อยากจับมาฟัดแก้มให้เละเลยเด็กอะไรน่ารักเป็นบ้าตัวน่ารักไม่พอชื่อยังน่ารักอีกถ้ามีโอกาสได้เจออีกผมจะลากเธอเข้าห้อง
Guest
