หนี้ร้อนกับดักรัก (ฟาเรน+ธารา)
เมื่อเธอต้องการได้ตัวคนขี้งกอย่างเจ้าหล่อนมาเป็นเมีย เธอก็ต้องทำทุกอย่างให้อีกฝ่ายติดกับดัก เมื่อหล่อนไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับคนเจ้าชู้อย่างเขา หล่อนก็ต้องหนีให้ไกลที่สุด แต่ทว่ายิ่งหนีก็ยิ่งเจอ....
โปรย..(ความเดิมจากเรื่อง"รักร้ายๆของยายเจแปน")
ฟาเรนเดินปรี่เข้าไปที่ร้านกาแฟ ก่อนจะไปลากแขนเล็กของธาราออกมานอกร้านนั้น
“อื้อ นี่คุณฟาเรน คุณทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยมือฉันนะฉันเจ็บ”
“หึ!! เธอนี่นะเจ็บ ด้านขนาดนี้” ฟาเรนมองใบหน้าเล็กแล้วนึกถึงวันนั้น ไล่ให้ออกไปก็ไม่ไปมายืนดูหล่อนจูบกันอยู่ได้ แถมบอกไม่ยอมออกหากไม่ได้ตัวเมียเพื่อนของหล่อนออกไปนั้น นับถือจริงเชียวเด็กคนนี้
“นี่!! มันเรื่องอะไรกันคะ มาว่าฉันทำไมเนี่ย”
“ก็ใครหละ บอกว่าไม่ได้ไปกับเจแปน โปะแตกแล้ว พี่สาวฉันกำลังเดือดร้อน” ฟาเรนดึงแขนเล็กนั้นแล้วรั้งเข้าหา กัดฟันพูดด้วยความมันเขี้ยว
“อื้อ ใครจะไปรู้หละว่าพี่สาวคุณไปกับเพื่อนฉัน”
“ใช่สิ ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ไม่รู้เลยว่าทำให้ฉันเดือดร้อน”
“เดือดร้อนอะไรไม่ทราบ ก็เห็นอยู่ว่าปกติดีนี่คะ” ถึงหล่อนจะเป็นคนเรียบร้อย แต่การเห็บแนมหล่อนก็ไม่แพ้ใครเหมือนกันหละ ร่างบางยกยิ้มมุมปาก
“หึ!! ดีบ้าอะไร ครั้งที่แล้วผัวยายนั่นเอาปืนมาดักยิงฉัน ครั้งนี้ป๊าก็จะริบหุ้นคืนฉันอีก ไม่เดือดร้อนหรือไง” ฟาเรนตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายด้วยอารมณ์เดือด ธาราได้ยินประโยคแรกหล่อนก็ตกใจสุดขีดแล้วแต่นั้นมันก็เรื่องของเขา มันไม่ใช่เรื่อของหล่อนสักหน่อย
“เชอะ!! อันนั้นมันก็เรื่องของคุณ”
พรืดดด!!
“หลีก ฉันจะไปทำงานต่อ”
“นี่!! เธอ!! หืมมม..” ฟาเรนมองแผ่นหลังเล็กที่เดินกระแทกไหล่หล่อนเข้าไปข้างนั้นด้วยความเจ็บใจ ทำไมถึงทำเป็นทองไม่รู้ร้อนขนาดนั้นนะ ทีใครทีมันหละกัน นี่มาให้หล่อนตอกหน้าเล่นหรือไงฟาเรน หล่อนนึกพรางกัดฟันด้วยความเจ็บใจ
ร่างโปร่งยังคงรอคนตัวเล็กกว่าเลิกงาน หล่อนอยากรู้ว่าบ้านเด็กนี้อยู่ไหน เป็นยังไง และทำไมถึงได้งกทำงานขนาดนั้น เคยฟังจากเจแปนว่าเจ้าหล่อนเป็นคนขี้เหนียวและประหยัดสุดๆ ทำงานประจำแล้วก็มารับงานพาทไทม์ เพิ่งเรียนจบแท้ๆ ไม่น่าจะรีบทำงานเลย หล่อนคิดพรางกระพริบตาถี่เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนออกมาแล้ว
“ไหน ขอสอดรู้เรื่องชาวบ้านสักหน่อย” หล่อนเปรยออกมาก่อนจะเหยียบคันเร่งและหักพวงมาลัยรถตามเจ้าหล่อนไปนั้น ร่างโปร่งติดตามเจ้าหล่อนมาจนถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งเข้าจากปากซอยไม่ไกลมาก หล่อนกวาดสายตามองไปรอบๆ แต่นี่มันทั้งเปลี่ยว และผู้คนละแวกนี้ก็ดูไม่น่าไว้วางใจเท่าไรนัก เห็นได้จากคนที่นั่งตั้งวงกินเหล้ากันอยู่นี้
“บ้านหลังนี้สินะ” หล่อนขับรถเลยประตูบ้านไม้สองชั้น กลางเก่ากลางใหม่ มีรั่วล้อมรอบและมีบริเวณ มองจากภายนอกดูอบอุ่นและน่าอยู่เลยทีเดียวนั้น แต่ยังไม่ทันจะขับออก เสียงโวยวายจากในบ้านก็ดังขึ้น ประตูบ้านที่เปิดออกมาพร้อมกับกองผ้าที่ถูกโยนนั้นทำให้ร่างชายฉกรรจ์ที่เดินออกมานั้นไม่พอใจ
“มึงจำไว้อีธารามึงไล่กู”
“ใช่ ฉันไล่พี่ ก็พี่ไม่ทำงานเอาแต่กินเหล้าไม่ช่วยพี่กอข้าวบ้าง”
“หึ จำไว้มึงจำไว้” ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าธาราแล้วเดินหัวเสียออกไป มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเกเร ผู้หญิงที่ยืนข้างธาราก็คงเป็นกอข้าวสินะ ท้องแก่แบบนี้
“เข้าบ้านเถอะค่ะพี่กอข้าว ไม่ต้องไปสนใจคนเลวๆ แบบนี้”
“มันมีปืนธารา อย่าไปยุ่งกับมันเลย” ประโยคนั้นทำให้ธารานึกถึงคนที่บอกว่าเพื่อนของหล่อนเอาปืนไปดักรอเขานั้น ก็เริ่มเข้าใจความรู้สึก หล่อนนึกถึงพี่สาวของเจแปนทันที แต่ก็ช่างเหอะ เขาอยากเจ้าชู้ไม่เลือกเองนี่ นิสัยแบบนี้ใครได้เป็นแฟนอกแตกพอดี ธาราคิดแล้วนึกขยาดในใจ
ฟาเรนนั่งรอดูสถานการณ์ที่บ้านของธาราสักพัก ก่อนที่จะขยับรถออกมา แต่ทว่าดวงตาเจ้ากรรมเหลือบไปมองกระจกหลังและพบว่าผู้ชายคนที่ถูกไล่ออกจากบ้านนั้นมันกลับมาพร้อมกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ท่าทางที่ไม่น่าไว้วางใจทำให้หล่อนชะลอการเหยียบคันเร่งนั้น
“ธาราเธอจะรับไหวไหม” หล่อนเปรยออกมาด้วยท่าทางที่น่าเป็นห่วง ร่างโปร่งรู้สึกแปลกๆ เมื่อเห็นว่าผู้ชายทั้งสองคนนั้นหายเข้าไปในบ้านอยูสักพัก บ้านนี้ไม่มีผู้ใหญ่อยู่เลยหรือยังไงนะ ฟาเรนเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะหยิบปืนคู่ใจที่หล่อนมักเก็บไว้ไว้ยังคอนโซลหน้ารถเพื่อป้องกันตัวนั้นเอาเข้าไปด้วย
“นี่น้องธาราคนสวย จะไปไหนหละ ปล่อยให้ผัวเมียเขาคุยกันเถอะน่า” เสียงชายอีกคนเอ่ยขึ้นขณะที่ร่างของมันก็ยืนขวางประตูเอาไว้ ธารามองพี่สาวกับพี่เขยด้วยความร้อนใจ
“นี่ หลีกไป ฉันจะไปดูพี่สาวฉัน”
“ดูทำไมหละจ๊ะคนสวย ดูพี่ดีกว่าครับ” มันไม่ได้พูดเพียงอย่างเดียวนั้น ฝ่ามือหนาพยายามลวนลามหล่อนจนเห็นได้ชัด
“นี่ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกตำรวจ”
“เรียกทำไมเหรอครับ ตำรวจเขาไม่ยุ่งเรื่องของผัวเมียหรอก”
“พี่สาวฉันกับพี่เขยอะใช่ แต่ฉันกับแกไม่ใช่” ธาราพยายามขยับออกห่าง เมื่อรู้สึกถึงการโลมเลียทางสายตานั้น
“อีกประเดี๋ยวเธอก็จะเป็นแล้ว” มันค่อยๆ เดินเข้ามาหาหล่อนธาราเอี้ยวตัวไปมองพี่สาวซึ่งรายนั้นหายไปไหนกับสามีแล้ว ปล่อยให้น้องสาวที่ออกหน้าไล่พี่เขยออกจากบ้านไปนั้น
“อย่ามาพูดจาพล่อยๆ ออกไปเดี๋ยวนี้” ธาราพยายามตะโกนต่อว่าผู้ชายที่เดินเข้าหาหล่อนนั้น สายตาตอนนี้มีแววหวาดกลัวอยู่เนืองๆ
หึ!! “น้องธาราคนสวย” มันไม่พูดป่าว มันพยายามจะเข้าถึงเนื้อถึงตัวเจ้าหล่อนนั้น
แกร็ก!!
“หากนายไม่ออกไปจากบ้านนี้ รับรองว่ามันอาจจะลั่นส่งเดช
“อุ๊ย!! ไปแล้วครับ” ชายหนุ่มรีบเดินออกไปจากบ้านทันทีเมื่อเห็นว่ามีบางอย่างเล็งมาที่ตัวของมันนั้น
“นะ นี่คุณ” ธาราอุทานเรียกร่างโปร่งที่ยืนนิ่งอยู่นั้น ใบหน้าสวยเข้มขึ้นจนเห็นได้ชัด
“อืม” ฟาเรนไม่ได้พูดอะไรออกมา หล่อนรีบหันหลังกลับออกไปจากบ้านนั้นทันที
“นี่เดี๋ยวสิ คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ” หล่อนพยายามเดินตามเขา และสอบถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ คำถามมากมายปรากฎขึ้นอยู่ในสมองของหล่อนนั้น
“นี่คุณ ฟาเรน”
หมับ!! หล่อนตัดสินใจคว้าแขนเล็กของเขาเอาไว้มั่น เพื่อคุยกับเขาเรื่องที่เขามาที่บ้านและเข้ามาช่วยหล่อนนั้นไว้พอดิบพอดี
“อะไรของเธอเนี่ย”
“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“แค่ผ่านมาก็เท่านั้น จบนะ” ฟาเรนพยายามหลบสายตา หล่อนไม่ต้องการให้ร่างบางตรงหน้าจับได้ว่าแท้จริงแล้วเราแอบตามมาดู เพราะสงสัยว่าทำไมถึงได้ขี้งกนัก
“ไม่เชื่อค่ะ”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ปล่อยฉันจะไปทำงาน” ฟาเรนพยายามเดินหนี หล่อนก้าวขึ้นรถ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนตัวเล็กเปิดประตูข้างคนขับแล้วเข้ามานั่งนั้น
“นี่เธอ!! ฉันขอเตือน ลงจากรถฉันไปเดี๋ยวนี้”
“ไม่!! จนกว่าคุณต้องตอบมาก่อนว่าตามฉันมาใช่ไหม”
“หึ!!” เมื่อเห็นว่าร่างเล็กไม่ลงง่ายๆ ฟาเรนก็แสยะยิ้ม ก่อนจะคิดเอาคืนร่างเล็กตรงหน้านั้นที่ทำให้หล่อนเดือดร้อน ร่างโปร่งกดล็อคประตูรถแล้วหักพวงมาลัยออกจากตรงนั้นทันที
“อุ๊ย ว๊าย!! นี่คุณฟาเรนจะไปไหนเนี่ยปล่อยฉันลงนะ” ธาราตกใจกับการกระทำของเขา ร่างเล็กลุกรี้ลุกรนจนคนขับนึกขัน ฟาเรนชำเรืองมองได้แค่นั้นแต่หล่อนก็ทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่เจ้าหล่อนพูดแม้แต่น้อย...>>>>>
โปรดติดตามได้ใน..หนี้ร้อนกับดักรักเพลย์เกิร์ล (ฟาเรน+ธารา)
แจ้งเพื่อทราบค่ะ... ไรท์จะติดเหรียญเฉพาะตอน NC นะคะ
Guest
