***คำโปรย
“เราต่างมีใครบางคนที่กำลังตามหา หรือรอคอยเวลาให้ได้เป็นของกันและกัน”
...รอให้ถึงเวลานั้น ฤกษ์งามยามรัก…
พีรญา : เจ้าของร้านไอศกรีม
“ได้แต่บอกตัวเองว่าลืมเขาได้แล้ว ‘คนที่เป็นแค่รักแรก’ คนที่เคยทอดทิ้งหันหลังให้เหมือนเธอไม่มีความหมาย แต่ทว่าเมื่อได้กลับมาเจอหน้ากันอีกครั้ง คนที่คิดว่าลืมได้กลับต้องยอมแพ้ใจตัวเอง”
อธิ : หนุ่มเจ้าของบริษัทรับตกแต่งภายใน
“ได้กลับมาเจอเธอที่เขารักและห่วงใยอีกครั้งหลังจากกันไปนานนับสิบปี ตลอดเวลาไม่รู้เลยว่าเพราะอะไรถึงทำให้น้องทำตัวเหินห่างกีดกันเขาออกจากชีวิต การกลับมาเจอกันครั้งนี้เพราะมีเพียงเธอที่จะช่วยเขาให้พ้นเคราะห์กรรมไปได้ เขาจะใช้โอกาสที่ได้รั้งเธอไว้ให้กลับมาเป็นน้องน้อยในอ้อมแขนเหมือนเดิมอีกครั้ง”
“หืม ตอบพี่ได้หรือยังว่าเป็นอะไร”
“ไม่ ไม่เป็นค่ะ” คนไม่ทันตั้งใจตั้งตัวเอ่ยตอบเสียงกระท่อนกระแท่นเต็มทีเมื่อเขาถอนจูบ จนชายหนุ่มต้องช่วยประคองแก้มบังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตากัน
“พี่ขอโทษ”
ตากลมหวานมีแววสงสัยว่าคำขอโทษนี้ถูกเอ่ยขึ้นมาเพราะอะไร
“พี่ขอโทษที่ทำให้พีชเจ็บ”
“พี่โอบไม่ได้เป็นคนทำเสียหน่อย” เสียงหวานเอ่ยขัดลืมอายเพราะไม่อยากให้เขาโทษตัวเอง
“พี่ขอโทษ ขอโทษที่ทำให้พีชเสียใจบอกพี่ได้มั้ยว่าพี่ทำอะไรจนเราสองคนไม่เหมือนเดิม”
พีรญามองความรู้สึกผิดในตาคู่คมที่ถูกส่งมาพร้อมแววอ้อนวอน ในสมองมีแต่ภาพการกระทำที่ไม่รักษาสัญญาของเขา เฝ้าแต่บอกตัวเองให้ก้าวผ่านเรื่องในอดีตที่เก็บไว้จนฝังแน่นในใจแล้วลองเริ่มใหม่อีกสักครั้ง
“พีชเคยรักพี่หรือเปล่า...”
สวัสดีค่ะ เราลูกคนเล็ก มีนิยายเรื่องใหม่มาให้อ่านค่า
เรื่องราวความรักฝังใจสมัยเด็กน้อย เชื่อว่าทุกคนคงมีรักแรกสมัยอนุบาล เอะ! หรือว่านางเอกของเรารีบไปก็ไม่รู้นะคะ เพราะแม่คุณแอบจองพี่ชายข้างบ้านตั้งแต่วัยฟันน้ำนม จะไม่รักได้ยังไงไหวก็พี่แกเล่นดูแลน้องเหมือนเจ้าหญิง มาหาเช้าเย็นแถมเอาของกินมาล่อ
แต่ก็มีเรื่องทำให้น้องต้องเสียใจถอยห่างตั้งมั่นจะไม่กลับไปรักเขาอีกแล้ว 'คนผิดสัญญา'
มาช่วยลุ้นกันนะคะว่าการได้กลับมาเจอกันอีกครั้งพระเอกของเราจะทำให้นางเอกกลับมารักตัวเองได้อีกครั้งหรือเปล่า
ฝากติดตาม FB : ลูกคนเล็ก นิยาย
จะพยายามมาลงให้ทุกวันค่ะ
Guest
