จงเจิ่นซี ( อิ๋งซี ) : บุรุษก็เปรียบเสมือนหมากตัวหนึ่งที่นางใช้เดินบนกระดาน หากหมดประโยชน์หรือเป็นภัยเเก่ตัว นางก็พร้อมที่จะสละทิ้งในทันที
ลั่วหมิงฉี : สตรีที่ด้านชาเช่นท่านอิ๋ง คงไม่มีวันรักใคร่หรือใยดีต่อใครอย่างเเท้จริง ทว่าทำไมหัวใจที่ไม่รักดีของเขาถึงได้เรียกร้องหาเเต่นางเพียงผู้เดียว
มู่หรงอวิ๋นอวี้ : เขาเฝ้ารอวันที่จะได้ล้างเเค้น เพื่อทวงคืนความเป็นธรรมให้กับครอบครัวที่ตายไป ทว่าทำไมในเมื่อคราฟ้าเป็นใจ เขากับลังเล ไม่อาจตัดใจลงมือสังหารนางลงได้เสียที
ไป๋หลี่วูหวน : ข้าคือชายคนเเรกของนาง บุรุษหน้าไหนก็อย่างหวังมาพรากนางผู้เป็นที่รักไปจากข้า
ฟู่หยางเจี้ยน : ชีวิตนี้เป็นของนาง ไม่ว่านางปรารถนาทำการสิ่งใด ข้าก็ยินดีสละให้ เเม้เเต่ลมหายใจของตนเอง