...เขาสาปให้เธอไร้รัก แต่ดันคลั่งรักเธอเสียเอง...
.
ว่ากันว่ากามเทพต้องแผลงศรก่อนความรักถึงจะบังเกิด แต่ในกรณีของอารีนมันคือความผิดพลาดประการใดไม่อาจหาคำตอบได้ ซ้ำร้ายกว่านั้นยังถูกกามเทพนิสัยเสียสาปส่งให้ไร้รักอีกต่างหาก แต่ไม่รู้ว่าคำสาปทำงานอีท่าไหนกามเทพผู้ด้านชาจึงตกหลุม (คลั่ง) รักเธอเสียได้
ความรักต่างภพภูมิวรรณะครั้งนี้จะโบ้ยโทษไปที่ใคร แต่ถึงจะมีใครให้โทษก็คงสายเกินไป ในเมื่อสายใยระหว่างเทพกับมนุษย์กำลังสานสัมพันธ์เหนียวแน่น
ใครชอบแนวรักโรแมนติกกรุ่นดราม่า (หน่อยๆ) ต้องไม่พลาด ความรักระหว่างคุณกามเทพ (ปีศาจ) และมนุษย์สาวผู้อาภัพจะเป็นอย่างไรเชิญหาคำตอบได้เลย
.
เรื่องย่อ
ความบังเอิญเป็นเหตุให้อารีนทำมนตร์กามเทพของกาลันเสื่อมอย่างเป็นปริศนา
เทพหนุ่มเลยตอบแทนเธอด้วยการสาปส่งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวชั่วกาล
และเพราะความสนุกนึกของนาวินเป็นเหตุ จึงทำให้กาลันได้กลับมาพบอารีน มนุษย์สาวผู้ถูกเขาสาปอีกครั้ง
ด้วยความครามครันในปริศนาของหญิงสาว บวกกับไม่อยากให้นาวินหวั่นไหวกับอารีน กาลันจึงเข้าไปแทรกกลางแต่ไม่รู้ว่าแทรกอีท่าไหน ถึงทำให้กามเทพผู้ด้านชากลายหนุ่มคลั่งรักแต่ปากแข็งไปเสียได้
ทว่า การเอาตัวเข้าไปข้องแวะกับอารีน นอกจากทำให้เขาหวั่นไหวจนเสียผู้เสียคนแล้ว กาลันยังได้ค้นพบเรื่องราวบางอย่างที่เขาฝังกลบไว้ในอดีตเนิ่นนาน และความลับนั้นได้เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตทั้งเขาและเธอไปตลอดกาล
.
“เอาอย่างนี้ไหมล่ะ เธอมาเป็นทาสฉัน ช่วยให้ฉันชนะนาวินแล้วฉันจะถอนคำสาปให้”
“ไม่จำเป็นค่ะ เพราะเรื่องคำสาปนาวินก็สามารถช่วยให้ฉันหลุดพ้นได้เหมือนกัน”
ดวงตาหยิ่งผยองช่างดูมั่นอกมั่นใจเหลือเกิน แปลว่าหล่อนไปรู้อะไรมาอย่างงั้นเหรอ หล่อนรู้ในสิ่งที่เขาไม่รู้ได้ยังไง ยายมนุษย์ตัวน้อยชักทำเขาหงุดหงิดขึ้นทุกที
“บอกมานะว่านาวินมันเล่าอะไรให้เธอฟัง” เทพหนุ่มเข่นเขี้ยวถาม
“ไม่บอกค่ะ อยากรู้อะไรก็ไปถามนาวินเพื่อนคุณดูสิคะ”
“จะบอกไม่บอก”
“ไม่บอก” ใบหน้าสวยเชิดรั้น ความกลัวเริ่มทะยานมาเยือนทีละน้อยเมื่อดวงตาสีอำพันเปล่งประกายวาบ ใบหน้าคมคร้ามกัดกรามเป็นสันนูน เขากำลังดุขั้นจริงจังแล้วสินะ
“ไม่บอกใช่ไหม”
กาลันแกล้งแหย่ด้วยการโอบรัดให้แน่นกว่าเดิม จงใจเบียดเสียดจนทำให้ส่วนที่ไม่ควรสัมผัสกันแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เมื่อเห็นคนใต้ร่างเบ้หน้าจะกรีดร้องเขาก็ยิ่งได้ใจ และทำการอุกอาจด้วยการก้มไปประทับรอยจูบที่ต้นคอ กาลันทั้งรู้สึกอยากสั่งสอนคนอวดดีและเริ่มต้านทานอารมณ์ดิบเถื่อนไม่ไหว
“ปล่อยนะ!”
“บอกมา”
“ไม่! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้เทพโรคจิต!”
.........
**นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง บุคคลและสถานที่เป็นเพียงเรื่องสมมติ
ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามทำการคัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมถึงการจัดเก็บ เผยแพร่ ถ่ายรูป สแกน หรือนำไปแปลเป็นภาษาต่างประเทศ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
Guest
