"เอาลูกฉันมานะ!"
"อยากได้ก็เข้ามาเอาสิ!...แต่ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนนะ"
ภัคพงศ์หรือโซ่ ยืนอุ้มเด็กทารก ที่เขาเพิ่งจะรู้ว่าเป็นลูกชายของตนเองเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างเก้ๆกังๆ เขาไม่เคยอุ้มเด็ก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรให้แม่ของลูกยอมคุยดีด้วย จึงต้องจับลูกชายเอาไว้เป็นตัวประกันแบบนี้
"ฉันขอร้อง ส่งลูกฉันคืนมาเถอะนะ คุณไม่เห็นหรือไงว่าลูกฉันร้องแล้ว"
โบว์หมีพยายามเจรจากับโจรผู้ร้าย ใช่เธอไม่นับให้เขามาเป็นพ่อของลูกอย่างเด็ดขาด เธอกลัวว่าลูกจะตก เพราะคนตรงหน้าคงจะอุ้มเด็กไม่เป็น
อีกอย่างเสียงเล็กก็เริ่มร้องดังขึ้นมาเพราะกำลังตกใจกลัว
"เห็น!!แต่ไม่ให้ ถ้าอยากได้ลูกคืน ก็มาเป็นเมียฉันสิ!!"
น้ำเสียงเเข็งกร้าวเอ่ยไม่มีทีท่าว่าล้อเล่น ดวงตาคมยืนมองทั้งแม่และลูกร้องไห้น้ำตานองอย่างไม่นึกสงสาร
"ได้ ฉันตกลง!"
มือเรียวปาดน้ำตาที่ไหลพราก การตอบตกลงยังดีกว่าที่ลูกของเธอต้องถูกลักพาตัวไปที่อื่น อย่างไม่มีคนเหลียวแล เพราะนึกแค่อยากจะรับผิดชอบเพียงเท่านั้น ไร้ซึ่งความรักแบบนั้น เธอจะไม่มีวันยอม...
.................
🚫ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงนิยาย หากพบเห็นจะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของไรท์ เป็นแนวรักวัยรุ่นปนดราม่า ฉบับคนคลั่งรัก อ่านแล้วอินอย่างเดียวห้ามสงสัยอะไรใดๆ
🙏ขอบคุณที่สนับสนุนค่า🙏