"ไม่ร้องสิ เวลาเจ้าร้องไห้ น่าเกลียดจะตายไป ยิ้มสิคนดีของพี่ เจ้าเหมาะกับรอยยิ้มยิ่งกว่าผู้ใด"
"ไม่..พี่หย่งคัง ท่านทำแบบนี้ไม่ได้ มาทำให้ข้ารักท่านขาดท่านไม่ได้ แล้วอยู่ๆ ท่านจะทิ้งข้าแบบนี้ รู้หรือไม่ใจของข้า ฮือ ใจของข้ากำลังหลั่งเลือดอยู่ ข้าไม่ยอม ท่านเข้าใจไหมข้าไม่ยอม"
หัวใจที่ไม่เต้นแล้วกำลังบีบรัดเหมือนหายใจไม่ออก แต่ว่าข้าตายไปแล้วไม่หายใจแล้วด้วย ทำไมถึงยังรู้สึกได้เช่นนี้ ความรู้สึกที่สัมผัสได้แม้แต่กลิ่นของชายหนุ่มที่ชื่อลี่เหอ หรือว่าข้าคือคนที่ชื่อหย่งคังกันนะ เหมือนมีบางอย่างกำลังไหลตามแก้มของข้า จนต้องใช้มือสัมผัสมัน
เอ๊ะ! น้ำตา
ข้าใช้สองมือขาวซีดปาดมันออกไป แต่ทว่ายิ่งเช็ดกลับยิ่งไหลออกมา จนใบหน้าชุ่มไปด้วยน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ข้าปล่อยให้มันไหล ไม่เข้าใจสักนิดเดียว หรือเจ้าจะเป็นคนที่ข้าเฝ้ารอ จนกว่าจะถึงวันนั้น ข้าจะค่อยๆ หาคำตอบ หย่งคัง อาจจะเป็นชื่อของข้าก็ได้
เมื่อไหร่วันพระจันทร์เต็มดวงจะมาบรรจบอีกครั้งกัน ดวงวิญญาณยังคงอยู่บนสะพานยายเมิ่งพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลออกมากมาย แต่กลับทำให้ร่างกายที่เคยโปร่งแสงค่อยๆ คมชัดขึ้น แต่คงต้องใช้เวลาอีกนานแสนนานกว่าที่หยกจันทราจะทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์
...............................................................................................................................................................
เมื่อหนึ่งวิญญาณรอบางอย่างอยู่ที่สะพานข้ามภพในยมโลก
เมื่อหนึ่งคนเฝ้ารอวันที่จะได้พบกันอีกครั้งหลังจากสิ้นอายุขัย
ด้วยพลังของศิลาจันทราปาฏิหาริย์จึงเกิดขึ้น
เมื่อพระจันทร์เต็มดวงครั้งที่สามพันห้าร้อย
เรื่องราวของวิญญาณที่ตามหารักแท้ หย่งคัง
และท่านหมอที่ไม่เชื่อในความรัก ฮุ่ยเหอ
เรื่องราวอีกภพชาติของพวกเค้ากำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้จะสมหวังหรือไม่
หรือต้องจากกันไปตลอดกาล
มีเพียงศิลาจันทราที่เชื่อมพวกเขาเอาไว้ด้วยกัน
สามารถลงติดตามก่อนได้นะคะ....
หนึ่งเม้มเอาไว้จับรางวัล..ร่วมสนุกนะคะ..