ลูกมาเฟีย เมียนักเลง

"พี่ครับ ใครจะมองไม่มองยังไง มันก็เรื่องของ เราสองคน ไม่เกี่ยวกับพี่ เข้าใจนะครับ ปล่อยผมได้รึยัง แล้วก็อีกอย่าง ถ้าสิ่งที่พี่มีเหนือผม คือการที่พี่เป็นผู้หญิง แล้วพี่ก็ใช้ความเป็นผู้หญิงของพี่ มายื้อแย่งความรักของคนอื่น ผมอยากจะบอกว่า พี่ดูน่าสงสารมากๆ เลยนะครับ เพราะผมไม่ต้องใช้ความเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย แต่โปรดก็พร้อมที่จะรักผม ที่เป็นผม เข้าใจนะครับทีนี้ก็ปล่อยผมได้แล้ว"

ผมสะบัดมือออกจากการจับของพี่ฟางทันที แล้วหมุนฝาขวดน้ำออก เทน้ำลงบนศรีษะพี่ฟางจนหมดขวด

"กรี้ดดดดด!! แกทำอะไร"

"น้ำนี่ เป็นน้ำสะอาด พึ่งซื้อมา ผมยังไม่ได้กินเลย เสียสละให้พี่แล้วกันนะ ล้างหน้าซะ บางทีพี่จะได้ตื่นมาพบความจริง ว่าโลกเขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ยังจะมายึดติดเรื่องผู้ชายผู้หญิงอยู่อีก ความรัก ไม่แบ่งชนชั้น ไม่แบ่งเพศ ไม่แบ่งพรมแดน พี่ไม่เคยได้ยินเหรอ ผมไปนะครับ ตามสบาย"

ผมกำลังจะเดินออกไป พี่ฟางก็คว้าข้อมือผมไว้อีกครั้ง ข้างเดิมซะด้วย และเหมือนว่าจะง้างมือเพื่อตบผม เอาวะ จะสู้ จะหลบ หรือจะยอมให้ตบดีวะ ในขณะที่ผมตัดสินใจไม่ได้อยู่นั่น ก็มีมือข้างนึงมาจับมือพี่ฟางที่กำลังจะตบผมเอาไว้ โปรดนั่นเอง มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"พี่ฟาง ข้าวขอโทษครับ ข้าวไม่ได้ตั้งใจทำพี่ฟางเปียกจริงๆ นะครับ อย่าทำอะไรข้าวเลยนะครับ ข้าวกลัวแล้ว"

ผมพูด แล้วรีบวิ่งไปหลบหลังโปรดทันที ก็นะ ผัวมาแล้ว อ้อนให้ผัวช่วย ไม่ดีกว่าเหรอจริงไหมครับ จะได้ดูเป็นคนอ่อนแอ น่ารัก น่าทะนุถนอม น่าปกป้องดูแล พึ่งพาตัวเองได้แค่ตอนอยู่คนเดียวพอ พอผัวมา พึ่งพาผัว ดูน่ารักกว่าเยอะ จริงไหมครับ

"ไอ้ๆๆๆๆ ...."

พี่ฟางพูดได้แค่คำว่าไอ้ๆๆๆๆ ก็นะ รู้จักข้าวเหนียวคนนี้น้อยไปครับ