(jujutsu kaisen) บทเพลงรักแห่งฤดูหนาว 18 + [冬のラブソング] (gojo satoru & utahime iori)

(คำเตือน นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปี ขึ้นไป) 

บทเพลงรักแห่งฤดูหนาว  

(Winter love song wind) 

冬のラブソング 

เมื่อฤดูกาลแห่งความหนาวได้เริ่มต้นขึ้น 

寒い季節が始まるとき 

สายลมอันแสนหนาวเหน็บ 

冷たい風 

ได้เริ่มพัดพาหลายๆสิ่งๆจากไป 

物事を吹き飛ばし始めました 

และบางครั้งก็พัดพาสิ่งที่แปลกใหม่มา 

そして時々それは何か新しいものを吹き飛ばします 

ผ่านมาในช่วงเวลาตามฤดูกาลนี้ 

この季節の時間を過ぎて 

ก็เหมือนเขาและเธอ 

彼と彼女のように 

และผู้คนอีกมากมาย 

そしてもっとたくさんの人 

Utahime iori 

ฤดูหนาวทำให้ฉันได้พบเขา 

แค่เพียงแค่ครั้งแรกที่สบตากับดวงตาสีฟ้านั่น ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่า  

'เขาน่าหลงใหล' 

'น่าหมั่นใส้ ในเวลาเดียวกัน' 

'ความรู้สึกที่ฉันเก็บซ่อนไว้' 

'ยังคงไม่เปลื่ยนแปลง' 

'ทั้งที่รู้ในใจดีแล้วแท้ๆ' 

'ว่าฉันคงไม่คู่ควรกับใครๆ' 

Gojo satoru 

ฤดูหนาวพาให้ฉันได้พบเธอ 

'แค่เพียงวินาทีเดียวที่ได้พลางสบดวงตาของเธอ' 

'ทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น' 

'ฉันมั่นใจได้ทันทีว่า' 

'เธอน่ะใช่เลย' 

Senin Nagoya  

ครั้งแรกที่บังเอิญได้พบเธอ 

'แม้ฉันจะเลวและหยิ่งทนงแค่ไหน' 

'คนอื่นจะมองฉันเลวร้ายยังไง' 

'ฉันจะปกป้องและทำให้เธอแกร่งขึ้น' 

'จนไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำร้ายเธอ' 

'ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม' 

Teaser 

" โกโจ หยุดเดี๋ยวนี้นะ " ร่างบางพูดกับร่างสูง ใบหน้าแสดงความรู้สึกมาชัดเจนว่าเธอกำลังเสียใจมาก 

" ทำไมล่ะ อุตะฮิเมะ "ร่างสูงพูด แล้วมือหนาแหวกสาปเสื้อสีขาวของร่างบางออก แต่สายตายังจำจองที่ใบหน้าของร่างบาง มือหนาอีกข้างรวบข้อมือทั้งสองข้างของร่างบางไว้และใช้พันธนาการไสยเวทย์มัดแขนเรียวบางไว้บนเตียงนอนของห้องเขาเอง 

" นายบ้าไปแล้วหรือไง "ร่างบางพูด 

" ฉันไม่ได้บ้า "ร่างสูงพูดก็ใช้ริมฝีปากจุมพิตไปบนเนินอกสีขาวนวลของร่างบาง 

ริมฝีปากบางเม้มไว้เเน่ 

ร่างสูงรู้ดีว่าร่างบางตรงหน้าปากแข็งเพียงใด จึงใช้วิธีนี้ค้นหาความจริงในใจของเธอ 

ร่างสูงจึงจงใจดึงเสื้อร่างบางออกจากส่วนบนของร่างกายร่างบางทันที เผยให้เห็นเนินอกที่ซ่อนรูปสีชมพูอ่อนทันที 

" โกโจ หยุดนะ "ร่างบางพยายามจะห้ามร่างสูงแต่ไม่เป็นผล ร่างสูงเริ่มดูดหน้าอกร่างบางอย่างช้าๆ เพื่อเร่งความรู้สึกของร่างบางให้มากขึ้น 

" อื้อ นายกำลังล้ำเส้นแล้วนะ โกโจ "ร่างบางพูดแล้วพยายามขยับหนีแต่ก็ไม่สามารถหนีไปที่ไหนได้อีก 

" ฉันแค่อยากรู้ว่าจริงๆแล้วเธอรักฉันไหม"ร่างสูงพูดด้วยใบหน้านิ่งๆต่างจากทุกครั้งที่เขามักจะอารมณ์ดีและกวนประสาทแต่ครั้งนี้ต่างกันออกไป 

______________ 

" แค่เธอบอกว่ารักฉัน ฉันก็จะไม่ทำต่อ"ร่างสูงพูดแล้วใช้มืออีกบางปัดใบผมบนใบหน้าของร่างบางออก 

" ฉะฉันรักนาย โกโจ "ร่างบางพูดออกมาทำให้ร่างสูงนั่นมีใบหน้าที่แดงก่ำแทนแล้วยิ้มออกมาให้แก่ร่างบางราวกับดีใจ 

" ซาโตรุ เรียกว่า ซาโตรุ พูดอีกรอบสิครับ อุตะฮิเมะ "ร่างสูงพูด 

" ฉันรักนาย ซาโตรุ "ร่างบางพูดใบหน้าเธอเองก็แดงก่ำเช่นกันเพราะตอนนี้ เธอกำลังเปลือยเปล่าอยู่และต้องมาพูดสิ่งที่อยู่ในใจจริงๆของเธออกมาจนได้ ร่างบางคิดไม่ถึงว่าร่างสูงนั่นจะรู้ถึงความรู้สึกของเธอจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น  

" ดีมากครับ คนเก่งของฉัน "ร่างสูงพูดแล้วเริ่มขยับแก่นกายทันที ร่างบางตกใจขึ้นมาทันทีกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ชายหนุ่มกำลังทำกับเธอแล้วก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางพยายามเม้มปากเพื่อปิดเสียงที่ตัวเองเปล่งออกมา 

" ไหนบอกว่าจะปล่อยฉันล่ะ "ร่างบางพูด 

" มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันเสียดายแย่ อุตะฮิเมะที่รัก 

" นาย หลอกฉันอีกแล้ว "ร่างบางพูดแล้วจ้องดวงตาสีฟ้าที่แสนเจ้าเล่ห์ 

" ฉันไม่มีทางปล่อยอุตะฮิเมะจังหรอก ฉันตั้งใจรอมา 13 ปีเลยนะ ฉันพยายามเก็บอารมณ์มาตลอดเลยรู้ไหม ฉันแทบจะเป็นบ้าไปแล้วในตอนนี้ " 

" ได้โปรด " 

" หลังจากนี้ไปถ้าเธอไปโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชายคนอื่น ฉันจะเอาเธอทุกครั้งเลย ขอเตือนไว้ก่อน อุตะฮิเมะจัง " 

------- 

Kugisaki nobara 

'ทำไมกันนะ ทำไม' 

'คนอย่างฉันต้องมารู้สึกแบบนี้' 

'ทั้งที่รู้ดีแล้วแท้ๆ ' 

'ว่าเราเป็นเพื่อนกัน' 

'นายจะไม่รักฉันแบบคนรักกันแน่ๆ' 

'ฉันนี้มันบ้าๆจริงๆ' 

'ที่มาหลงรักเพื่อนตัวเอง' 

Fushiguro megumi 

' เธอเป็นผู้หญิงที่แตกต่างจากที่เคยเจอ' 

'นิสัยตรงข้ามกับผมอย่างสิ้นเชิง' 

'ผมรู้ว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน' 

'ผมรู้ว่าเธอคิดยังไงกับผม' 

'แต่ผมอยากให้เธอได้ไปรักคนอื่น' 

'แต่พอคิดอีกทีแล้ว' 

'ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายปากแข็ง' 

Teaser 

"คุกิซากิ จะไปไหน " 

"ฟุชิงุโระ เอ่อ ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้า" 

" แต่นี้มันสามทุ่มแล้ว " 

เมกุมิพูดแล้วเหลือบมองนาฬิกาข้างหน้าหอพักของนักเรียนไสยเวทย์ 

" ยังมีเวลานี้ อีกตั้งชั่วโมง "ร่างบางพูดแล้วใส่ผ้าพันคอแก่ตนเอง พยายามกดเสียงตนเองให้นิ่ง 

ดวงตาสีน้ำตาลช็อกโกแลตกำลังสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย เพราะร่างสูงที่กำลังเดินไล่ตามหลังเธอมา กำลังทำให้เธอเจ็บปวด เพราะเธอบังเอิญได้เห็นเขากำลังให้ดอกไม้กับเด็กสาวรุ่นน้องคนหนึ่ง ก่อนจะกลับมาที่หอพักนักเรียน 

โนบาระไม่เคยเห็นเขายิ้มและแสดงท่าทีแบบนั่นเลยแม้แต่น้อย 

' ฉันเป็นแค่เพื่อนนี้หนา ' 

ร่างบางคิดในใจแล้วรีบหันมายิ้มให้ร่างสูงเพื่อกลบเกลื่ยนให้แก่ร่างสูง 

" เดี๋ยวฉันมา "ร่างบางพูด แล้วรีบเดินหนีอย่างไวเพราะเธอเริ่มจะซ่อนอารมณ์ที่แสนอ่อนไหวของตนเองไม่ได้ 

____________ 

ร่างบางได้เดินมาไกลจากโรงเรียนพอสมควร ใบหน้าที่แสนร่าเริงได้เปลื่ยนเป็นใบหน้าที่แสนเศร้า ร่างบางนั่งลงบนม้านั่งที่มีหิมะทับถามกัน มือบางปัดหิมะออกแล้วนั่งลงเพียงคนเดียว 

' ฉันมันบ้าจริงๆ ' 

ร่างบางคิดในใจแล้วเงยหน้ามองหิมะที่เริ่มจะตกอีกครั้งในเวลากลางคืนมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องสว่างท่ามกลางความมืดมมิด 

' นายไม่มีวันรักฉันแบบที่ฉันรักนายแน่ ทั้งที่รู้แก่ใจดีแล้วแท้ๆ ยัยโง่' 

ร่างบางคิดในใจ หยาดน้ำตาได้ไหลลงอาบใบหน้าหวานอย่างช้าๆ มือบางจึงรีบใช้มือที่สวมถุงมือไหมพรมเช็ดทันที จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ร่างบางยังคงนั่งร้องให้โดยบนผมสีน้ำตาลของโนบาระมีหิมะติดไปหมดโดยไม่ขยับตัวเลย 

" คุกิซากิ ไหนเธอบอกว่าจะไปซื้อเสื้อผ้า "จู่ๆเสียงร่างสูงผมดำก็ดังขึ้นข้างหน้า ร่างบางรีบเงยหน้ามองร่างสูงที่มีสีหน้าโกรธนิดๆ เมกุมิเห็นใบหน้าร่างบางที่เต็มไปด้วยน้ำตา 

" คือว่า-"ร่างบางกำลังจะเอ่ยปาก 

" โนบาระ "ร่างสูงเรียกชื่อจริงของเธอขึ้นมาด้วยเสียงเข้มๆ มือหนาดึงข้อมือร่างบางขึ้นมาทันที ร่างบางชนเข้ากับอกแกร่งของร่างสูง 

" ร้านมันปิดแล้ว ฉันเลยร้องให้ ไม่ต้องเป็นห่วง-"ร่างบางยังพูดไม่จบ 

" ทำไมพููดความจริงกับฉัน " 

" นายรู้มาตลอดเลยหรอ " 

" ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน " 

" แต่นายไม่ได้คิดแบบเดียวกันนี้ "ร่างบางพูด ดวงตาสั่นเทาอีกครั้ง 

" จะว่าใช่ก็ได้ "ร่างสูงพูด 

"นั่นสินะ ไม่เป็นไรหรอก ถึงนายจะไม่คิดแบบเดียวกันก็ไม่เป็นไร ถึงฉันจะสนใจนายและอยากอยู่ข้างๆนายในสถานะนั่นมากแค่ไหน อยากเป็นมากกว่านี้แต่ไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร "ร่างบางพูด 

เสียงข้อความจากมือถือร่างบางดังขึ้น โนบาระลืมไปสนิทว่าวางมือถือไว้บนม้านั่ง แต่มือหนาหยิบมือถือข้อมามองข้อความ 

' นัดบอร์ดวันพรุ่งนี้ ' 

' ผมยินดีที่จะได้เจอคุณนะครับ ' 

เมกุมิอ่านข้อความแล้วรีบมองใบหน้าร่างบางด้วยสายตานิ่งกว่าทุกครั้ง 

" ฉันอธิบายได้นะ-"ร่างบางกำลังจะเอ่ยต่อ ร่างสูงรีบใช้แขนเพียงข้างเดียวยกร่างบางขึ้นพาดไหล่อย่างเร็ว 

" รู้ไหม? ฉันเกลียดคนโกหก "ร่างสูงพูด แล้วรีบเดินพาร่างบางกลับไปที่โรงเรียน 

____________ 

ร่างสูงวางร่างบางลงบนเตียงห้องพักตนเองทันที ทั้งสองคนไม่พูดอะไรกันทำให้เงียบมาก ปกติจะมีเสียงของคนอื่นๆอยู่ด้วยแต่ทว่าวันนี้ทุกคนกลับแยกย้ายไปทำภารกิจกันหมดจนเหลือแค่เขาและเธอในหอพักแห่งนี้ 

" ฉันขอโทษ แต่นายโกรธฉันไม่ได้ เพราะนายไม่ได้เป็นอะไรกับฉั-"ร่างบางกำลังจะพูดต่อ มือได้เอื้อมมือปิดปากร่าง 

" เธอทำให้ฉันโกรธ โนบาระ" 

-------------- 

inumaki tage 

' ให้ตายสิ ' 

'ฉันอยากจะพูดคำธรรมดากับเธอ' 

'ฉันรู้ดีว่าถ้าพูดวาจาต้องสาปจะมีผลกับคนอื่นๆ' 

'ฉันอยากจะรู้จักเธอ โมโมะ' 

'อยากขอบคุณที่ช่วยแบกฉันขึ้นไม้กวาดมาด้วย' 

'ฉันพยายามหาทางเพื่อเข้าถึงเธอ' 

'เพื่อที่จะเอ่ยคำว่า 'ขอบคุณ' 

'แต่พอรู้ตัวอีกที' 

'ก็ดันมาชอบเธอจนได้' 

Nichimiya momo 

' ทำไมฉัันถึงบังเอิญ ' 

'เจอเขาได้บ่อยขนาดนี้ล่ะเนี่ย' 

'แบบนี้คงไม่บังเอิญแน่นอน' 

'ต้องมีอะไรแน่ๆ' 

'อยากจะขอบคุณฉันหรือเปล่านะ' 

'เราต้องเข้าไปคุยกับเขาแล้วล่ะ' 

'จะได้รู้ว่าเขาต้องการสื่ออะไรกับฉัน' 

Teaser 

ร่างบางผมสีบลอนด์ร่างเล็กกำลังเดินท่ามกลางหิมะยามราตรีด้วยความหนาวสั่นจากสภาพอาการหนาวเย็น 

' ลืมเสื้อกันหนาวจนได้ 'ร่างบางคิดในใจ 

ร่างบางเจ็บแผลที่ขาเล็กน้อย หลังจากเพิ่งทำภารกิจที่โตเกียวเสร็จไม่ถึงชั่วโมง เธอพลาดท่าเกือบตกไม้กวาดแต่ขานั่นไปกระแทกต้นไม้อย่างแรงจนช้ำ 

'แล้วฉันจะกลับเกียวโตไหวไหมเนี่ย'ร่างบางคิดในใจ เพราะขาเจ็บแถมยังเลยเวลารถไฟชินคันเซ็นที่จะมุ่งหน้าไปเกียวโตมาถึงเที่ยงคืนกว่าๆ แม้นั่งรถไฟชินคันเซ็นก็ยังใช้เวลานานถึงสองหรือสามชั่วโมง ร่างบางได้ทำหน้าเซ็งนิดหน่อยจะไปนอนพักโรงแรมระแวกนี้แทนไปก่อน 

" เจ็บๆ "ร่างพูดเบาๆเพราะจะลุกขึ้น แต่ลุกไม่รอด 

แต่อยู่ร่างบางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมาทางข้างหลังตนเองแบบไม่ทันตั้งตัว ร่างบางจึงรีบจับไม้กวาดและหันมาทันทีแต่ก็พบว่าคนที่มานั่นคือ อินุมากิ โทเกะ เด็กหนุ่มโรงเรียนโตเกียว  

" ผักกาด (เป็นอะไรไหม)"อินุมากิพูดแล้วรีบเดินมาดูขาร่างบางทันที 

" ฉันไม่เป็นอะไรหรอก"ร่างบางพูด ช่วงหลังๆมานี้เธอสนิทกับโนบาระมากขึ้น โนบาระจึงอธิบายคำพูดของอินุมากิให้เธอเข้าใจง่ายๆ เธอจึงเริ่มเข้าใจวิธีการสื่อคำพูดของเขาได้มากขึ้น มือหนาดึงเสื้อคลุมชั้นนอกที่ยาวถึงหัวเข้าตนเองมาให้ร่างบางใส่แทน 

"ขอบคุณนะ" 

" แซลม่อน " ร่างสูงพูด แล้วมือหนาก็อุ้มร่างบางขึ้นท่านอน 

" เดี๋ยวก่อนสิ "ร่างบางพูดแล้วหน้าแดงเพราะตกใจกับการกระทำของร่างสูง 

"ทูน่ามายอง(ไปกันก่อน)"ร่างสูงพูดแล้วรีบพาร่างบางเดินไปโดยไม่ลืมหยิบไม้กวาดมาให้ร่างบางมาด้วย 

--------- 

ไม่ถึง 10 นาที ร่างสูงก็พาร่างบางมาถึงโรงเรียนไสยเวทย์โตเกียว 

" โอนิกิริ (นอนที่นี้ไปก่อน)"ร่างสูงพูด 

" นอนได้หรอ "ร่างบางถามอีกครั้ง 

" ไข่ปลาแซลมอน (ได้)"ร่างสูงพูด 

มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาเขียนอะไรบางอย่างอย่างเร็ว 

' แต่ห้องฉันนะ คนอื่นนอนหมดแล้วล่ะ ' 

" จริงดิ "ร่างบางพูดออกมา 

' ไม่ต้องห่วง ฉันจะนอนด้านล่างเอง ฉันมีฟูกเยอะ นอนได้เลย'ร่างสูงพิมพ์ 

"แต่ว่า" 

' ไปนอนเถอะ ไม่งั้นโดนวาจาต้องสาปแน่'ร่างสูงพิมพ์ 

" ขอรบกวนด้วยนะ อินุมากิ"ร่างบางพูดแล้วมองร่างสูงตรงหน้าที่มีใบหน้าแดงนิดๆ 

' สาบานฉันไม่ทำอะไรเธอแน่ ฉันแค่อยากตอบแทนที่เธอช่วยฉันไว้'ร่างสูงเขียนในมือถือแล้วให้ร่างบางดู 

" นายนี้เป็นคนที่น่ารักจริงๆนะ "ร่างบางพูดแล้วยิ้ม 

" ไข่ปลาแซลม่อน (เธอก็เหมือนกัน)"ร่างสูงพูดแล้วยิ้มให้ร่างบางที่กำลังทำความเข้าใจความหมายคำที่เขาบอกแล้วก็พาร่างบางไปนอนที่ห้องเขาชั่วคราวก่อน 

(อินุมากิไม่ได้เหมือนหนุ่มๆคนอื่นๆนะ) 

------------- 

Senin Maki 

'ทำไมฉันต้องรู้สึกเจ็บขนาดนี้' 

'ตอนที่นายต้องไปที่ไกลๆ' 

'ที่ฉันไม่สามารถไปได้เลย' 

'สำหรับฉัน' 

'ฉันรู้หัวใจตัวเองมาตั้งแต่แรก' 

'ว่าฉันรักนาย' 

'ฉันไม่ได้หวังให้นายมารู้ความจริง' 

'ฉันจะสู้และแข็งแกร่งให้มากขึ้น' 

'เพื่อช่วยยืนเคียงข้างนายในฐานะเพื่อน' 

Okkatsu Yuta 

'ฉันไม่อยากต้องห่างทุกคนไว้' 

'ฉันกลัว' 

'ฉันเป็นห่วงทุกคน' 

'และเป็นห่วงเธอมากที่สุด' 

'ฉันกลัวจะต้องเสียเธอไปอีกคน' 

'ฉันรู้ว่าตัวเอง' 

'รักเธอ' 

'จะไม่ยอมสูญเสียเธอไปเหมือนริกะอีก' 

Teaser 

ร่างสูงกำลังใช้มือถือโทรหา สึคุโมะยูกิ นักไสยเวทย์ระดับพิเศษแบบเขาอย่างร้อนใจ เขาได้ยินข่าวร้ายที่สั่นสะเทือนวงการไสยเวทย์ญี่ปุ่น เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ชื่อว่าอุบัติการณ์ชิบุยะ เมื่อคืนก่อนที่ผ่านมา เพราะเขาเป็นห่วงเพื่อนๆทุกคนและอาจารย์ที่โรงเรียนเกียวโต เขาได้รู้มาว่ามีคนตายเยอะทั้งมนุษย์ทั่วไปและนักไสยเวทย์ด้วย เขาจึงต้องถามยููกิเพราะเธอได้ไปสู้ที่ชิบุยะด้วย 

" ว่าไงนะครับ "ยูตะถาม 

" โกโจ ซาโตรุ โดนผนึก เกะโทตัวปลอมเอาผนึกไปด้วย "ยูกิพูด 

" ขนาดคนอย่างเขายังเสียท่า แล้วคนอื่นๆล่ะครับ"ยูตะพูด 

" นานามิ เคนโตะ เสียชีวิต "ยูกิพูด 

" ไม่จริงน่า "ยูตะพูด 

" เด็กใหม่ผู้หญิงปีหนึ่งโตเกียวอาการหนัก สูญเสียดวงตาไป แล้วเด็กใหม่สองคน อาการสาหัส ทั้งเมงุมิและอิตาโดริ" 

" เด็กจากตระกูลเซ็นอินกับเด็กที่เป็นภาชนะสินะ " 

"แล้วมีข่าวร้ายแรงสำหรับเธออีก" 

" อินุมากิ โทเกะ แขนขาดเพราะโดนอาณาเขตของเรียวเมน สุคุนะ ฉันได้รักษาไปแล้วตอนนี้เขาพักรักษาตัวอยู่ ลูกศิษย์ของฉันก็อาการเดียวกัน " 

" ไม่จริงน่า " 

"ผู้นำตระกูลเซ็นอินเสียชีวิต" 

"และเด็กสาวจากเซ็นอินอีกคนอาการยังไม่ดีขึ้นเลย" 

" เซ็นอิน ไมหรือมากิ ครับ !!!! " 

" เซ็นอิน มากิ "ยูกิพูด  

" อาการล่ะครับ เธอยังไม่ตายใช่ไหม"ยูตะพูด 

" ยัง แต่ร่างกายมีแผลจากการถูกไฟไหม้ทั้งตัวและหูขาดไป ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย พลังไสยเวทย์ย้อนกลับของฉันแค่ช่วยรักษาได้แค่การบาดเจ็บแต่แผลรักษาไม่ได้ อาการหนักยิ่งกว่าเด็กปีหนึ่งอีก แต่เธอมีร่างกายแข็งแกร่งคงรอด "ร่างบางพูด 

" ช่วยดูแลมากินะด้วยครับ ผมจะรีบกลับไปที่ญี่ปุ่นทันที เกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ผมต้องไป "ร่างสูงพูด 

" เข้าใจล่ะ ฉันจะดูแลหนูคนนี้เอง "ร่างบางพูด ไม่นานนักร่างสูงก็วางสายมือถือเตรียมรีบไปสนามบินเพื่อกลับไปที่ญี่ปุ่น 

' มากิ ฉันจะไม่ยอมเสียเธอไป เพราะฉันจะไปปกป้องเธอและทุกคนเอง ฉันจะฆ่าทุกคนที่มันจะทำร้ายเธอให้หมด ' 

---------- 

Kamo Noritoshi 

'ช่างเป็นผู้หญิงที่ปากร้ายดีจริงๆ' 

'ทั้งอวดเก่งทั้งที่ฝีมือก็ไม่ได้เรื่อง' 

'และกวนประสาท' 

'แต่จริงๆแล้วเธอก็น่าสงสาร' 

'ชะตากรรมเธอเองก็ไม่ต่างจากฉัน' 

'เราสองคนล้วนถูกคาดหวังจากคนอื่น' 

'ฉันอาจช่วยเธอให้หลุดพ้นพันธะบ้าๆได้' 

'ถึงฉันจะชอบพูดเสียดสีใส่เธอบ่อยๆ 

'แต่หากฉันขาดเธอไป' 

'ฉันคงไม่ยอมทำถึงขนาดนี้เพื่อปกป้องเธอไม่ให้ใครมาบงการชีวิตเธอได้ ไม ' 

Zenin Mai 

' เจ้าบ้าตาตี๋ ' 

'ทำไมถึงต้องคอยดูถูกฉันด้วยล่ะ' 

'ฉันรู้ว่าตัวเองไม่เก่งแถมอ่อนแอ' 

'แต่ทำไมคนที่คอยดูถูกฉัน' 

'คนอย่างนายถึงมาปกป้องฉันทุกที' 

'นายมันว่าที่ผู้นำตระกูลนี้ ' 

'ฉันมันแค่ผู้หญิงขี้แพ้' 

'ยังไงฉันก็ต้องทำตามที่ตระกูลบังคับ' 

'เราทั้งเหมือนและแตกต่างกัน' 

'แม้แต่ความรู้สึกนายก็คิดต่างต่างฉัน' 

Teaser 

"ตาบ้าตาตี๋ ปล่อยฉันนะ"ร่างบางพูดแล้วใช้มือมุบไหล่ร่างสูงที่อุ้มเธอฝาดบ่าเดินในคฤหาสน์ญี่ปุ่นของเขาที่แม่เขาทิ้งไว้ให้เขาใช้โดยคนอื่นก็ไม่เคยรู้ 

"ฉันบอกให้เธอเงียบๆไง ไม"ร่างสูงเอ่ยพูดเบาๆต่างจากร่างบาง 

" ฉันบอกแล้วว่าไม่ "ร่างบางบอกพูด 

"ฉันกำลังพยายามใจเย็นกับเธออยู่"ร่างสูงพูดแล้วหันมาทางร่างบางที่ดิ้นไม่หยุด 

" ให้ตายสิ "ร่างสูงพูด 

" นายมาพังการพูดคุยของตระกูลฉันกับตระกูลบ้านั่นทำไมล่ะ แถมพูดอะไรบ้าๆอีก "ร่างบางพูด 

ใช่ ร่างบางพูดถูก เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขาได้ยินมาว่าตระกูลเซ็นอินจะหมั้นหมายไมกับอีกตระกูลผู้ใช้ไสยเวทย์อีกตระกูลหนึ่งเพื่อเพิ่มพันธมิตรให้เซ็นอินมีอำนาจเพิ่ม เขาจึงไปพังการพูดคุยเรื่องหมั้นซะก่อนและพาตัวไมมา 

" นายบอกผู้นำตระกูลฉันทำไมล่ะ ว่าจะแต่งงานกับฉัน "ร่างบางพูด 

" ฉันจะแต่งกับเธอมันแปลกตรงไหน "ร่างสูงพูด 

" นี้นาย -" 

" แต่งงานกับฉันที่เป็นว่าที่ผู้จะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลคาโมะในอนาคต และเป็นสามตระกูลใหญ่ในวงการไสยเวทย์ ดีกว่าไอ้หน้าจืดนั่นไม่ดีกว่าหรือไง " 

" นายนั่นแหละหน้าจืด "ร่างบางพูด 

"แถมผู้นำตระกูลเธอยอมตกลงกับฉันแล้ว ว่าจะให้เธอแต่งกับฉันแทน "ร่างสูงพูด 

" แต่นายไม่ได้รักฉัน " 

"เจ้าหน้าจืดนั่นก็ไม่ได้รักเธอ แต่หวังผลประโยชน์จากเธอ "ร่างสูงพูด 

" แต่นายไม่ได้ -"ร่างบางกำลังจะพูด ร่างสูงจึงวางเธอบนโต๊ะในห้องที่ดูเหมือนห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์หลังนี้ มือหนาเอามืออีกข้างรวบเอวบางมาแนบชิดกายมืออีกข้างกดใบหน้าร่างบางให้มาทาบริมฝีปากตนเอง ร่างบางเบิกตากว้างแต่ไม่สามารถขับตัวหนีได้เลยเพราะแรงเธอสู้เขาไม่ได้ ร่างบางพยายามขัดขืนแต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับเคลิ้มกับรสจูบที่ร่างสูงสัมผัสให้ มือบางกำเสื้อกิโมโนร่างสูงไว้แน่น ร่างสูงลืมตาขึ้นมามองใบหน้าร่างบางที่แดงก่ำแถมดันทำหน้าตามีความสุขกับจูบอยู่ แต่ไม่นานสักพักมือบางก็ตีไหล่ร่างสูงเพราะหายใจไม่ออกจนได้ 

" แฮ่กกๆๆ "เสียงร่างบางหอบ 

"เธอต้องต่อต้านสิไม่ใช่เข้าร่วม" 

"ตาบ้า ใครมันจะไปบังคับได้"ร่างบางพูด 

" ฉันขอโทษ "ร่างสูงพูดแล้วพยายามข่มอารมณ์ตัวเองที่พลุ่งพล่าน 

" ฉันรู้สึกดี "ร่างบางพูดเบาๆ โนริโทชิแทบไม่เชื่อหูตนเองที่ร่างบางเอ่ยมาแบบนี้ 

" ฉันรักเธอ "ร่างสูงพูด 

" เอ๊ะ "ร่างบางอุทานออกมา 

" แต่งงานกับฉันไปก่อน ฉันจะช่วยเธอไม่ให้แต่งงานกับคนอื่น ถ้าหลังจากนี้เธอจะหย่ากับฉันก็ได้นะ ไม่งั้นเธอคงจะไม่ได้เลือกคนที่ตัวเองรักหรอก "ร่างสูงพูด 

" นาย ทำไมถึง "ร่างบางพูด 

" ฉันควรจะบอกแผนให้เธอฟังก่อน แต่ดันบอกไม่ทัน- "ร่างสูงพูดแต่ร่างบางก็วิ่งเข้ามากอดร่างสูงทันที 

" ตาบ้า ทำไมนายไม่บอกว่ารักฉันล่ะ ทำไมไม่บอกให้ไวกว่านี้ล่ะ เจ้าบ้าตาตี๋"ร่างบางพูดแล้วก็ร้องให้ออกมากอดร่างสูงไว้แน่น 

" ไม " 

"ฉันก็รู้สึกเหมือนนาย"ร่างบางพูดแล้วมองหน้าร่างสูง 

" ฉันดีใจที่เธอรู้สึกเหมือนกัน ฉันตกใจนะ"ร่างสูงพูดแล้วยิ้ม ร่างสูงจึงกอดร่างบางด้วย 

" จูบฉันแล้วอย่าหยุดแค่จูบโนริโทชิ "ร่างบางพูด  

" ไม เดี๋ยวก่อนสิ "ร่างสูงพูดแล้วใบหน้าแดง ร่างบางเริ่มถอดเสื้อผ้าออก 

" นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าอีก 1 อาทิตย์เราจะแต่งงานกัน เรามีก่อนได้ไม่ใช่หรือไง "ร่างบางพูดแล้วเดินมาจูบร่างสูง 

___________ 

----- 

สวัสดีคะ เรา Rorory คะ เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว เรื่องผีอีกหลายๆลำของเรา โดยคู่หลักเรื่องนี้คือ อุตะฮิเมะ สาวปากแข็งที่ชอบโดน โกโจ ซาโตรุ พ่อรูปหล่อกำลังมาแรง จากมหาเวทย์ผนึกมาร ที่ชอบกวนประสาทและแอบแกล้งให้ยูตะฮิเมะโมโหบ่อยๆตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียนไสยเวทย์ โดยนิสัยก็แอบมีแตกต่างจากเดิมเล็กน้อย โดยไรท์เตอร์จะทำให้ โกโจ ซาโตรุ เป็นผู้ชายคลั่งรัก ซึ่งเขามีคู่แข่งคือ เซนอิง นาโอยะ และโกโจ ซาโตรุ เรื่องนี้บอกไว้ก่อน รุกหนักและขี้หึงอุตะฮิเมะอย่างแรงกล้าแน่นอน 

และคู่อื่นๆก็เช่นกันอาจมีนิสัยเปลื่ยนนิดหน่อย ตอนนี้ลังเลว่าจะเขียนตามชะตากรรมเหมือนมังงะไหม เพราะมีเรือจมแน่ๆในนิยายนี้ (เสียใจมากที่สุด) ช่วยเราคิดหน่อยว่าจะตามเนื้อเนื้องดีไหม 

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะเครดิตภาพใส่ในด้านล่างภาพนะ 

___________________