พันธะร้ายอุ้มรัก

ในวันที่เธอต้องการ เขาไม่คิดจะแยแส ผลักไส และรังเกียจ 

แล้ววันนี้กลับบอกว่า....อยากเป็นพ่อของลูกเธอ ตลกสิ้นดี!  

โปรย... 

ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ทำดีได้ดีแต่มันช้า...ญานิดาพึ่งระลึกไว้ในหัวใจเสมอ 

แม้แต่ชื่อ-นามสกุลก็ไม่มี จนได้ผู้มีพระคุณอุ้มชูจนมีทุกวันนี้...เธอเติบโตมาได้ด้วยความรักและเอาใจใส่ของ ‘แม่เลี้ยง พิณผา’ และท่านเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเด็กกำพร้าไร้ที่พึ่งอย่างเธอ 

“แต่งงานและมีลูกให้แม่สักคนนะนิดา...แต่งกับพี่เขาลูกชายของแม่” 

แม่เลี้ยงให้แต่งเธอก็จะแต่ง แม่เลี้ยงให้มีลูกเธอก็จะมี ไม่บิดพลิ้วมีสักคำถามให้ผู้มีพระคุณต้องระคายเคืองใจ 

'เนวิน ไพศาลเดชา' ผู้ชายที่เป็นเหมือนภูเขาสูงเฉียดฟ้า เขาไม่เคยก้มมองลงมายังพื้นดินที่เธอเหยียบอยู่แม้สักนิด 

ยี่สิบกว่าปีในช่วงชีวิตของญานิดา...เธอรู้ว่ามีเขาเป็นพี่ชายมาตลอด แต่เขากลับไม่เคยแยแสถึงการมีชีวิตอยู่ของเธอ 

'ญานิดา กุลภักดิ์พินิจ' เด็กผู้หญิงร่างบางติดจะผอมเกินไปเสียด้วยซ้ำ ผิวขาวราวกับน้ำนมมองกี่ทีก็รู้สึกรำคาญลูกตา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแสนจะเศร้าหมอง 

สำหรับเขาไม่ได้น่าสงสารแม้สักนิดเดียว ชื่อ-นามสกุล ก็ของแม่เขาทั้งนั้น และทำไมจะต้องให้เขาแต่งงานกับเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าคนนี้ด้วย! 

“ท้องแล้วก็กลับไปหาแม่ฉันได้แล้ว...หมดหน้าที่เธอ ไสหัวไป!”  

กรุณาอ่านตรงนี้เพื่อความเข้าใจที่ตรงกันค่ะ 

นักเขียนจะอัพนิยายทุกวัน ยืนพื้นที่ 2 ตอน เพราะเรามีงานประจำ เขียนนิยายเพื่อหารายได้พิเศษค่ะ 

ในหนึ่งเรื่องจะจบประมาณสิ้นเดือน เราแต่งนิยายไม่ต่ำกว่า 50 ตอนนะคะ บางเรื่อง 80 ก็มี 

ติดตามเราหน้าเฟส @นามปากกาแสงเทียน ข่าวสารต่างๆ เราจะบอกในนั้น อัพไม่อัพ  

หลังจากจบเรื่องจะมี E-book ทุกเรื่องค่ะ ใครรอได้รอ รอไม่ได้ แวะไปอ่านเรื่องอื่นของเราก่อน และเจอกันสิ้นเดือนค่ะ 

นิยายเราเขียนเพื่อความบันเทิงและสนองตัณหาตัวเอง งดดราม่า ไม่พูดหยาบคาย 

หากเจอคอมเม้นกระทบจิตใจเราขออนุญาตลบนะคะ เราอ่านทุกคอมเม้นแม้จะไม่ได้ตอบ 

ขอบคุณสำหรับโอกาสและการสนับสนุนนักเขียนคนนี้นะคะ โชคดีมีสุขค่ะ