เพราะเคยผิดหวังในความรัก "เธอ"จึงเลือก"เขา"
บทนำ
'เราเลิกกันเถอะ พี่ไม่อยากทนคบกับคนอย่างเธอแล้ว พี่เหนื่อย เธอมันหวงตัวจนเกินไปแล้ว'เสียงอันเฉยชาของเขาคนนั้น ยังก้องอยู่ในหัวของฉันคนนี้ไม่เคยหาย แม้ว่ามันจะนานมากแล้วก็ตาม...
"แก เฮ้ย!!!!!" ยัยแมรี่เพื่อนสนิทของฉันตะโกนใส่หู
"อะ...อะไรของแกเนี่ยยยยยย><"ฉันสะดุ้งออกจากภวัง
"แกเป็นอะไรวะ ฉันเรียกตั้งนานแล้วนะ"
"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรT_T"
"ไม่ได้เป็นอะไรบ้านปะป๋าแกสิ ใครดูก็รู้...แกยังตัดใจจากไอ้เวรนั้นไม่ได้ ใช่ปะ นี้แกเลิกกับมันมาปีกว่าแล้วนะ ยังไม่หายอีกหรอ"
"อืม....ก็คนมันรักมากนี่ ฉันรักพี่เขาอะแก ฉันรักพี่เขา ทำไมพี่เขาต้องทำอย่างนี้กับฉันด้วยอะแก ทำไมเขาใจร้ายขนาดนี้อะแกT_T" ฉันตอบไป ร้องไห้ไป ฉันแอนเนีย เป็นถึงดาวคณะ และดาวมหาลัย คุณหนูตระกูลแซมเบอร์ เจ้าของธุรกิจสนามบินแซมเบอ สนามบินที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แต่เพิ่งโดนแฟนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมบอกเลิก
"ไอ้พี่เวรนั้นมันมีดีตรงไหนวะ ก็แค่ หล่อ บ้านรวย เทคแคร์เก่ง แถมแค่ยังเป็นเดือนคณะศิลปากรรม แค่นั้นเอง ฉันดูก็รู้ว่าเขาแค่หวังจะหลอกฟันแกก็เท่านั้นแหละ"
"T_T"
"หยุดร้องไห้เดี่ยวนี้แก แกสวยขนาดนี้ หนุ่มมาจีบแกเป็นขบวนรถไฟต่อแถวยาวไปจนถึงนอกโลก ทำไมแกไม่ลองเลือกบ้าง มาปักใจอะไรกับอิพี่เวรนั้นแค่คนเดียววะ"
"ตะ..แต่ พี่เขาดูแลฉันดีมาตลอดอะแก เขาหล่อด้วยนะ ตอนฉันเจอเขาครั้งแรก เขาเข้ามาช่วยฉันตอนที่หกล้มด้วยนะแก แต่ทำไม พอพี่เขาเข้ามหาลัยถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้อะ นี่ฉันอุตสาลงทุนสอบเขามามหาลัยเดียวกับพี่เขาเลยนะT_T" ฉันร้องไห้ไปพลาง เขย่าแขนยัยแมรี่ไปพลาง
"โอ้ยแก เลือกคบคนที่หน้าตาเนี่ยนะ เอางี้เลยมะ ในเมื่อคบกับคนหล่อแล้วมันไม่รอด แกก็ลองคบกับคนไม่หล่อบ้างเป็นไงวะ"ยัยแม่รี่เสนอความคิดเห็น
"เอาจริงหรอแก"
"เออ เอางี้นะแก ผู้ชายคนแรกที่เดินออกมาจากตึกคณะนิเทศ คนนั้นเลย"
โห้ยยย ยัยนี้ความคิดแต่ละอย่างดีๆทั้งนั้นเลย แต่ก็เอาวะในเมื่อเสียใจกับไอ้พวกหล่อเรื่องมากมาเยอะ ลองพวกหน้าไม่หล่อดูบ้าง เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
"เฮ้ย แกมาแล้วววว><"ยัยแมรี่กรี้ดจนเสียงหลง
"เห้ย!!!!O_O"ฉันเห็นยังตะลึงเองเลย ผู้ชายคนนั้นมันนนนนนน!!!!
Guest
