เพชรพิสุทธิ์ เหนือพสุธา (เพชร)
“คิดว่าผมรักคุณรึไง ก็แค่สะพานให้ผมข้ามไปคิดบัญชีผู้หญิงที่ทำลายครอบครัวของผมเท่านั้นแหละ
รู้เอาไว้ค่าของคุณมีแค่นั้นพริบพันดาว!”
พริบพันดาว จันทร์จรัส (พราว)
“ฉันยอมเป็นนางบำเรอคั่นเวลา ยอมเป็นโสเภณีบนเตียง ยอมเป็นผู้หญิงไร้ค่าให้คุณย่ำยี
เพราะฉันไม่มีทางเลือก รู้อะไรไหมคุณเพชรพิสุทธิ์ ถ้าต้องการให้ฉันเจ็บ คุณทำสำเร็จตั้งนานแล้ว”
“ผมจำได้ว่าไม่ได้เรียกคุณมาใช้งาน” เพชรพิสุทธิ์ถามขึ้นเสียงเรียบเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”
“ต้องให้พูดไหมว่าคุณไม่มีสิทธิ์เข้านอกออกในสถานที่ของผมตามอำเภอใจ และการปรากฏตัวของคุณอาจทำให้มีนเข้าใจผิด ซึ่งผมไม่ต้องการให้คนสำคัญของผมไม่สบายใจแม้แต่นิดเดียว”
พริบพันดาวข่มความเจ็บช้ำทั้งหมดไว้ ประสานสายตากับชายหนุ่มตรงหน้า แล้วบอกสิ่งที่แบกมาตลอดสามวันออกไป
“ฉันท้อง!”
Guest
