เด็กในปกครอง
คุณแม็กซ์:นานะ
"มานั่งนี่สิ" เมื่อเห็นว่าอีกคนเปิดประตูเข้ามาแล้วผมตบหน้าขาตัวเองทันทีหมายให้อีกคนเดินมานั่งกับผมตรงนี้
"มีอะไรคะ" ฉันเดินไปนั่งลงตามที่เขาบอก ถึงจะรู้สึกไม่ชอบอยู่บ้างก็เถอะ
ผมไม่ตอบอะไรเเต่เลือกเปิดลิ้นชักแล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงกล่องหนึ่งออกมา ภายในนั้นมีแหวนวงหนึ่งซึ่งประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กอยู่ด้านบนอย่างสวยงาม
"ชอบมั้ย" ผมหยิบมันขึ้นมาโชว์ด้านหน้าของหญิงสาว
"ก็..สวยดีค่ะ" ฉันตอบไปตามตรงอย่างที่เห็น มันสวยจริงๆ ไม่ใช่สิ สวยมากเลยแหละ แต่เขาเอาให้ฉันดูทำไม
"เอามือมานี่สิ ฉันใส่ให้"
ฉันแปลกใจ "เนื่องในโอกาสอะไรเหรอคะ" ถึงว่าอย่างนั้นแต่ก็ยอมยื่นมือให้เขาไป
"เนื่องในโอกาสที่เธอมีผัวแล้วไง และอย่าคิดที่จะมีใครอีกฉันบอกเอาไว้ก่อน เธอไม่มีสิทธิ์มีใครนอกจากฉันจำเอาไว้" มือหนาสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของอีกคนก่อนจะยกขึ้นมาจูบ
ฉันนั่งนิ่ง เผลอไปทำพฤติกรรมอะไรไม่เข้าตาเขาอีกล่ะทำไมอีกฝ่ายถึงดูรวบรัดเธอจัง หรือจะเป็นเพราะพี่กายคนนั้น
"ฉันไม่ได้ให้เธอมาอยู่ในบ้าน ใช้ชีวิตหรูหราเรียนจบแล้วแต่งงานกับใครก็ได้ ฉันดูแลเธอเพื่อที่จะให้มาเป็นเมียของฉันคนเดียว พูดแบบนี้แล้วเธอพอจะเข้าใจไหม" มือหนาจับใบหน้าเรียวให้มองสบตากับเขาตรงๆ
ฉันสะอึกในลำคอเมื่อได้ฟัง
"ถึงหนูจะไม่เข้าใจ แล้วหนูสามารถพูด หรือแย้งอะไรได้บ้างคะ ในเมื่อทุกอย่างคุณเป็นคนกำหนดมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว" ที่แท้ก็เห็นฉันเป็นเหมือนนกน้อยในกรงทองตัวหนึ่งที่ไม่มีสิทธิ์จะโบยบินด้วยปีกของตัวเอง หรือแม้กระทั่งหัวใจของฉันยังโดนขังให้อยู่แต่กับเขาคนเดียว ทั้งที่เขายังไม่เคยพูดคำว่ารักกับฉันด้วยซ้ำ
**เนื่องจากเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกเลยที่ไรท์เขียน การบรรยายจะเป็นลักษณะพระเอกนางเองบรรยายความรู้สึกตัวเองค่ะ**
Guest
