ผู้ชายลายหมี

.....

“โอ้ย...อะไรเนี่ยรอบที่เท่าไหร่ของวันเเล้ว”เสียงบนของน้องปี1 ตัวเล็กๆที่ตอนนี้นั่งกุมเข่าตัวเองที่มีเลือดสีแดงกำลังไหลออกมาเรื่อยๆ ซึ่งบาดแผลก็ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กๆอารมณ์เสียไปเลยทีเดียว

สาเหตุก็ไม่ได้เกิดจากอะไรเลยด้วยความที่นาฬิกาปลุกไม่ทำงาน. เเละเป็นวันเปิดเรียนวันเเรกของนักศึกษามหาลัยทำให้น้องอายัมคนอึนตื่นสายเลยต้องวิ่งๆจากหอพักสร้อยแสงทองประทีป ที่คุณแม่คนสวยได้ติดต่อทำการผูกมัดฝากฝังลูกชายคนโปรดไว้ อัตราความเร็วในการวิ่งและสติที่เลื่อนลอย ตามมาด้วยสายตาที่พุ่งตรงไปยังหอประชุมมหาลัยทำให้อายัมสะดุดขาตัวเองเเละลอยล่องไปในอากาศประมาณ20วินาที และตรงลงสู่ทรณีอย่างสวยงาม

แต่ทันใดนั้นก็มีมือยาวๆยื่นพลาสเตอร์ลายหมีน้อยมาให้ตรงหน้า ทำให้อายัดค่อยๆช้อนตาแหงนมองช้าๆ. และเหมือนว่าทุกอย่างรอบๆหยุดลงไปแบบถูกปิดสวิตซ์ทันที. ภาพตรงหน้าทำให้อายัมน้ำตาคลอทั้งสองข้าง อายัมกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆและเอ่ยคำพูดออกมาจากปากก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป

“..ขอโทษนะครับ คุณเหยียบเท้าผม”

พอจบประโยคแค่นั้นละเสียงร้องไห้งอแง้ ดังขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆและเรื่อยๆ น้ำหู น้ำตา น้ำมูกไหลพรึบพรับพร้อมกัน. ทำเอาธันวาชายหนุ่มที่ยื่นพลาสเตอร์ลายหมีให้ยืนอ้าปากข้างไปในทันที. ซึ่งธันวาเองมองมาจากถนนเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆวิ่งมาแต่ไกลแล้วจบสุดท้ายด้วยการสะดุดล้ม ธันวาเองก็ตกใจรับวิ่งเข้ามา ตั้งใจว่าจะเขามาช่วยอย่างน้อยเขาก็มีพลาสเตอร์ลายหมีน้อยติดตัวตลอดเวลา แต่กลายเป็นว่ามาเหยียบเท้าคนล้มซ้ำเติมไปอีก

“ ยะ หยุดๆ ก่อน พะ พี่ขอโทษ อะพลาสเตอร์ติดแผลที่เข่านะ. ส่วนเท้าที่พี่เหยียบเดี๋ยวก็หายนะ ไปละ”

ด้วยความตกใจ ธันวารีบยัดพลาสเตอร์ลายหมีใส่มือน้องคนเล็กแล้วเขาเองก็วิ่งจากไป ด้วยสาเหตุใดก็ไม่รู้เหมือนกัน

แล้วเสียงดนตรี ก็บรรเลงต่อแง้ๆ แง้ ฮึกๆ แง้ๆ.

ที่อายัมร้องไห้ในตอนนี้ไม่ใช่เพราะเจ็บแผลอะไรนะ. แต่นาฬิกาบอกเวลาว่า 9 โมงแล้ว ไปร่วมแถวไม่ทัน😭. ตายแน่ๆเลยอายัมจ้า

#น้องอายัม

สวัสดีค่ะ. ฝากติดตามกันด้วยนะคะ^^

Little