พยศรักซาตาน

ศิลา อาสน์ ชายหนุ่มรูปงามผู้ที่คุณชลธี และคุณนายปิ่นรับอุปการะดูแลมาตั้งแต่อายุเพียงเก้าขวบเนื่องจากบิดามารดาของเค้านั้นเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ตกเขาที่เชียงรายเค้าถูกเลี้ยงคู่มากับคุณหนูของบ้านอย่าง 

คลองใจ วิสุทธิ์กิจ ลูกสาวคนรองของคุณชลธี และคุณปิ่นชายหนุ่มเกิดความรักความผูกพันขึ้นในใจเค้าจึงเฝ้าถนอมดูแลคอยเป็นเบี้ยล่างให้เธอตลอดมาแม้รู้ว่าคุณหนูคลองใจนั้นจะไม่ได้รักชอบเค้าขอแต่รักฝ่ายเดียวก็พอแล้ว 

จนกระทั่งสวรรค์เป็นใจให้เค้านั้นสมหวังในรักได้แต่งงานกับเธอตามคำสั่งของคุณชลธีเค้าจะทำยังไงให้หญิงสาวยอมสยบอยู่แทบเท้าเค้ากันล่ะเมื่อเธอพยศเสียยิ่งกว่าม้าตัวไหนๆที่เค้าเคยเห็นมา 

“คุณปิ๋มไม่ควรพูดกับพี่แบบนี้นะครับเราเป็นผัวเมียกันแล้วคุณปิ๋มควรจะให้เกียรติพี่บ้าง” 

ศิลาเอ่ยเตือนคนเป็นภรรยาที่พูดจาไม่ถนอมน้ำใจเค้าแม้แต่น้อยอีกทั้งยังแสดงกิริยาว่ารังเกียจเค้าต่อหน้าผู้ใหญ่เธอไม่ไว้หน้าเค้า 

“ปิ๋มพอใจจะพูดหรือจะทำอะไรก็ได้มันเป็นสิทธิ์และความพอใจของปิ๋มถ้าพี่นายไม่พอใจก็เซ็นใบหย่ามาสิ” 

คลองใจเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทายเธอเกลียดเค้านักผู้ชายที่เป็นแค่คนอาศัยแต่มีอำนาจเหนือทุกคนในครอบครัวของเธอใครๆต่างก็เกรงใจเค้าเธอไม่เข้าใจก็แค่บริหารงานในบริษัทเก่งเข้าหน่อยทุกคนต่างก็ยกยอแล้วปั้นขึ้นมาเป็นประธานบริษัทแทนคุณพ่อเธอไม่พอใจแต่ทำอะไรเค้าไม่ได้ที่ทำได้ก็แค่แสดงท่าทีรังเกียจเค้าออกไปเท่านั้นคลองใจคิดอย่างคับแค้นใจ 

“งั้นหรือสิทธิ์และความพอใจอย่างนั้นหรือครับก็ดีนะพี่เองก็จะได้ใช้สิทธิ์และความพอใจของพี่บ้าง” 

พูดจบศิลาก็คว้าหมับเข้าที่เอวสาวแล้วลากเรือนร่างอรชรเข้ามาแนบกายใบหน้าคมเข้มอยู่ห่างเพียงคืบเดียวคลองใจขวัญผวาเธอรีบยกมือขึ้นยันอกแกร่งเอาไว้ไม่ให้อกเค้าแนบไปกับอกของเธอทั้งเธอเองก็ไม่ยอมร่วมเตียงกับเค้านับแต่แต่งงานกันมาวันนี้จะมาถูกเค้ารังแกไม่ได้เด็ดขาด 

“ไม่! ปล่อยปิ๋มนะพี่นายอย่ามาฝืนใจกันพี่เคยบอกปิ๋มเองว่าพี่จะไม่แตะต้องตัวปิ๋มถ้าปิ๋มไม่ยอม” 

ศิลาชะงักไปเค้าไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบใช้กำลังจึงปล่อยคลองใจเธอเรื่อยมาเมื่อเธอไม่ยอมเค้าก็ออกไปหากินนอกบ้านก็แค่นั้นชายหนุ่มจึงค่อยๆคลายอ้อมแขนก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มลงกรอกหูเธอ 

“ถ้าไม่ยอมให้พี่ใช้สิทธิ์ในตัวคุณปิ๋มทีหลังก็อย่าทำให้พี่ขายหน้าใครอีกเพราะถ้ามีอีกครั้งรับรองว่าคุณปิ๋มจะขู่พี่ไม่ได้อีกแล้ว” 

บอกแล้วชายหนุ่มก็กดจมูกลงไปบนแก้มสาวหนักๆก่อนจะปล่อยร่างอวบแล้วหันหลังเดินออกจากห้องนอนของเธอไปอย่างไวเพราะถ้าเค้ายังขืนอยู่ต่อมีหวังคลองใจได้เป็นเมียเค้าคืนนี้แน่ๆ 

คลองใจยืนตัวสั่นจ้องมองตามแผ่นหลังของศิลาไปอย่างขยะแขยงเธอรู้ว่าเค้าเลี้ยงผู้หญิงเอาไว้และออกไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นบ่อยครั้ง 

เธอไม่ได้ห้ามเค้าเพราะอยากเอาตัวรอดจากเค้าจนกว่าเธอจะได้หย่าและเป็นอิสระจากเค้าขอแค่เค้าไม่มาวุ่นวายกับเธอเค้าจะไปเอาใครเธอไม่คิดจะสนใจคลองใจคิดแล้วก็รีบยกมือเรียวขึ้นลูบแก้มของตัวเองตรงที่เค้าประทับริมฝีปากเอาไว้แรงๆอย่างรังเกียจ