ก่อนอ่านขอเตือนว่า!!
เป็นแนวสายคลั่งรัก ทาสเมีย ใครชอบแนวนี้อ่านโลด
เขาคือ โดมินิก หวัง ประธานหนุ่ม ผู้นำของ Wang Inter Group.
VS
ส่วนเธอคือ โรสิตา ลูกชุบแสนหวาน สาวน้อยที่พี่ชาย (ไม่แท้) จับจองมาเนิ่นนาน
มารดาเขารักเธอดุจลูกในอก แต่เขารักเธอดุจภรรยา
“ฮับบี้!”
“จ๋า”
“พี่มีเงิน และเงินที่มีสามารถใช้สร้างความสุข และเอาใจเมียตัวเองได้ทั้งชีวิต เรื่องเล็กน้อยแค่นั้นไม่จำเป็นต้องเกรงใจ บอกหลายครั้งแล้วว่าทุกอย่างของพี่เท่ากับของเรา ธุรกิจนี้พี่สนับสนุน ทำออกมาให้เต็มที่ สุดท้ายแล้วผลลัพธ์จะเป็นยังไงให้เป็นเรื่องของอนาคต จำไว้แค่ว่าบ้านเราไม่ได้ขาดแคลนเงิน ที่ต้องคุยกันให้เข้าใจมีแค่ว่าอย่าทุ่มเทกับร้านจนลืมสนใจฮับบี้ของหนูก็พอ พี่ต้องมาที่หนึ่ง”
ประโยคแรก ๆ ก็พาซึ้งน้ำตาคลอเบ้าอยู่หรอก แต่ประโยคหลังนี่ทำคนอดหมั่นไส้ไม่ได้จริง ๆ ความโชคดีนี้ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเธอทำบุญด้วยอะไร “ฮับบี้จะบอกว่าถ้าทำออกมาแล้วมันไม่ประสบผลสำเร็จก็ไม่เป็นไรเหรอคะ?”
“อืม”
โรสิตามุ่ยปาก เป็นจอมเผด็จการที่ตามใจเก่งมาก พลางหยิกแก้มคนรวยเวอร์ เชิดหน้าพูดว่า “ลูกชุบจะไม่ทำให้เงินที่ลงทุนเสียเปล่าแน่” ยังไงก็ปฏิเสธความหวังดีนี้จากท่านประธานคนนี้ไม่ได้แล้ว มีทางเดียวคือต้องตั้งใจทำมันออกมาให้ดีที่สุด
“หืม ที่รักจะลุกไปไหนคะ?” กระชับวงแขนรวบเอวคอดกิ่วของสาวสวยบนตักที่ทำท่าจะลุกออกไป
“ลูกชุบจะไปนั่งที่โซฟาค่ะ ฮับบี้หางานให้ทำแล้วจะมัวมานั่งเล่นไม่ได้” เธอต้องดูอีกหลายอย่างเลย ภาพในหัวตอนนี้จะว่าว่างเปล่าก็ไม่ผิด ก่อนคุยกับทีมอินทีเรียเธอต้องมีความต้องการในใจคร่าว ๆ “เอ๊ะ! จริงสิคะ ร้านลูกชุบฮับบี้ให้ตั้งอยู่ที่ไหนคะ” เกือบลืมเรื่องสำคัญไปแล้ว บางทีเธออาจใช้ช่วงเวลาที่โดมินิกเข้าประชุมไปดูสถานที่จริงสักหน่อย
ได้คำตอบแล้วคนมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำธุรกิจก็หอมแก้มนายทุนใหญ่ไปสองฟอด จุ๊บปากไปอีกหนึ่งที แล้วหอบเอาไอแพดเครื่องโตที่ขอยืมใช้ชั่วคราวมาที่โซฟา ดวงตาอ่อนโยนมองตามร่างงามพลางทิ้งแผ่นหลังพิงเก้าอี้อย่างคิดไม่ตก การตัดสินใจในครั้งนี้จะสร้างความลำบากให้ตัวเขาเองหรือเปล่าชักไม่แน่ใจ
คิดจะผิดคำพูด กลับคำว่าไม่ให้ทำแล้วตอนนี้ดูท่าแล้วแม่คุณทูนหัวคงไม่ยอมแน่ จากตอนแรกทำท่าไม่เห็นด้วยกับเซอร์ไพรส์ที่เขามอบให้ เพียงแค่เขาพูดด้วยความจริงใจว่าไม่ต้องจริงจังกับผลลัพธ์มากก็มีความกระตือรือร้นทันที
# มันจะหวาน ๆ หน่อยนะคะ #
Ps. ไม่อนุญาตให้คัดลอกทุกกรณี
Guest
