คำโปรย
เพราะต้องการหนีจากพ่อเลี้ยงบ้ากาม
พีรยาจึงเดิมพันชีวิตตัวเองด้วยแผนการบางอย่าง
แผนที่เธอทุ่มทั้งใจและร่างกายเพื่อจับผู้ชายข้างบ้านทำสามี!
“ตื่นๆ ตื่นได้แล้ว มานอนอะไรตรงนี้ฮะ”
“พี่กลับมาแล้วเหรอคะ หืม...พี่กินเหล้ามาเหรอ” เธอถามพลางยกนิ้วขึ้นปิดจมูกไว้เมื่อได้กลิ่นเหล้าจากตัวเขา
“ใช่ ก็ฉันกลุ้มใจที่ถูกพวกเธอหลอกยังไงล่ะ พวกสิบแปดมงกุฎเอ๊ย ฉันไม่น่ามีน้ำใจช่วยเหลือเธอเลยจริงๆ” ชวินเดินหนีเข้าห้องนอนอย่างหงุดหงิด ที่เขาออกจากบ้านไปก็เพื่อไปดื่มย้อมใจให้กับความซวยของตัวเอง พีรยารีบลุกขึ้นเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอน เพื่อหวังอธิบายความจริงให้เขารู้
“หนูขอโทษที่หลอกลวงพี่ แต่หนูจำเป็นต้องทำจริงๆ ได้โปรดฟังหนูอธิบายก่อนเถอะนะคะ”
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น” เขาหันมาตวาดใส่ “เพราะคำพูดของเธอมันเชื่อถือไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ฉันจะไม่ยอมโง่โดนเธอหลอกเป็นครั้งที่สองอีก”
“ที่หนูทำเพราะหนูต้องการ...ว้าย!” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อถูกชายหนุ่มจับตัวเหวี่ยงไปบนที่นอน ท่าทีเกรี้ยวกราดของเขาทำให้เธอเริ่มกลัวจึงเลือกสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อน
“ต้องการรีดไถ่เงินจากฉันน่ะสิ ทำมากี่ครั้งแล้วล่ะ นอนกับผู้ชายเพื่อหลอกเอาเงินมากี่คนแล้ว”
“ไม่ค่ะ หนูไม่เคย” เธอส่ายหน้า
“โกหก! ในเมื่อเธออยากได้ฉันเป็นผัวนักฉันก็จะสนองให้อย่างสาสมใจเลย แต่อย่าหวังนะว่าจะรีดไถ่เงินจากฉันได้ง่ายๆ เพราะถ้าเอาไม่ถูกใจฉันก็ไม่จ่ายเงินให้หรอกนะ”
“หนูรู้ว่าหนูทำให้พี่โกรธและเจ็บแค้นมาก ถ้าพี่อยากระบายอารมณ์ก็ทำกับหนูเถอะ หนูยินดีชดใช้ให้พี่ค่ะ”
“ดี! งั้นคืนนี้ก็ทำหน้าที่เมียซะสิ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกให้หมดแล้วนอนอ้าขาให้ฉันเอา”