กาลครั้งหนึ่ง มีหนูน้อยผู้โดดเดี่ยวผู้โหยหาความสุขความรัก ในห้องที่แสนมืดไร้แสงตะวัน ร่างกายอันผอมแห้งที่เต็มไปด้วยแผลทั่วร่างกายแต่ด้วยร่างกายมนุษย์ยุคปัจจุบันสามารถพัฒนาไปใกลสามารถเพิ่มพลังต่างๆได้ แต่ด้วยเหตุนี้หนูน้อยจึงทรมาน จากการขาดอาหาร
"เจ้าหนูเจ้าต้องการสิ่งใด"เสียงที่สงบในห้องที่มืดและเงียบเหมือนอยู่ในความฝันยามราตรี
นัยน์ตาที่เหมือนความมืดมิดไร้แสงสว่างกับร่างกายขาวซีดราวกับหิมะมองหาต้นเสียงนั้นในความมืดมิด"ผมข-"เสียงขาดหายเสมือนคนสิ้นลมหายใจ
"..."
"..."
"ไร้สาระเสียจริงทำไมข้าต้องสนใจคำขอเจ้า"เสียงที่สั่นเครือในความมืดเหมือนเด็กร้องไห้ที่เหมือนของเล่นที่ตนรักพังหายไป
"เรียบร้อย"
"ขอให้มีความสุขกับของขวัญข้าเพราะข้ายิ่งใหญ่ไม่ใช่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้านะ ฮ่าฮ่า"