" งั้น...เป็นพี่ได้ไหม? "
" คะ?" สุพรรณิการ์ทวนคำขอของเขาด้วยความไม่แน่ใจ เพราะประโยคสั่นคลอนหัวใจที่เพิ่งจะได้ยินไปนั้น ไม่น่าเชื่อว่ามันจะหลุดออกมาจากปากคนอย่างเขาได้...
" ก็ถ้าฝ้ายจะยกมันให้คนอื่น พี่ก็มีสิทธิ์ที่จะขอไม่ใช่เหรอ" ธิเบตปิดสวิตช์ไดร์เป่าผม ถอดปลั๊กออก แล้ววางมันลงอย่างแผ่วเบาไว้เบื้องหน้าเธอ ก่อนจะโน้มกายลงไปจนแนบชิด
เขาจรดปลายจมูกลงบนเรือนผมสลวยด้วยสัมผัสที่นุ่มนวล สูดดมกลิ่นหอมของแชมพูที่เขาเคยคุ้นชินกับมันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ซึ่งก็น่าแปลก...ที่พอมันถูกใช้โดยเธอ กลิ่นแชมพูที่ว่านั้นกลับยิ่งหอมเย้ายวนจนธิเบตแทบจะข่มใจเอาไว้ไม่อยู่...
" พี่อยากได้เป็นของขวัญวันเกิด เพราะมั่นใจว่าพี่รู้คุณค่าของมันมากกว่าคนแปลกหน้าที่ไหน และถ้าฝ้ายอยากจะให้ พี่ก็ยินดีรับ "
สุพรรณิการ์ใจเต้นรัว เผลอสบตาเขาผ่านกระจกด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แววตาคมคู่นั้นดูจริงจังยิ่งนัก ผิดกับธิเบตคนเดิมที่เธอเคยรู้จักเอามากๆ
หญิงสาวก้มหน้านิ่ง ลดสายตาลงมองปลายเท้าตัวเองด้วยความคิดที่ล่องลอยไปแสนไกล ซึ่งกว่าจะรู้ตัวอีกที ธิเบตก็ประคองตัวเธอให้ลุกยืนขึ้นเผชิญหน้ากับเขาไปเสียแล้ว
" ฝ้ายบอกเองนะว่าอยากได้ FWB และพี่ทิวคนนี้ก็จะเป็นให้ฝ้ายเอง..." เขาถือวิสาสะ ดึงตัวเธอเข้ามาจูบในทันทีที่พูดจบ สุพรรณิการ์ถึงกับตาโต ส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมา ก่อนจะพยายามผลักร่างสูงออกด้วยความตกใจปนเขินอาย ทั้งนี้ เพราะเธอเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
" พะ...พี่ทิวคะ คือ...นี่เป็นจูบแรก...แล้วฝ้าย เองก็ยังไม่เคย... " สุพรรณิการ์พูดเสียงตะกุกตะกัก ด้วยกำลังประหม่าและแอบกลัวนิดๆกับประสบการณ์ใหม่ที่ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยจะได้รับ
" พี่รู้...และพี่สัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด ฝ้ายไม่ต้องกลัวนะคะ"
ธิเบตอุ้มร่างน้อยๆเดินตรงไปที่เตียงนอน ค่อยๆวางเธอลงอย่างเบามือ ก่อนจะโถมกายทาบทับลงไปบนตัวเธอ ริมฝีปากอุ่นของเขาประกบลงมาอีกครั้งอย่างอ่อนหวาน...
Guest
