รักลับๆ ฉบับคุณนาย ผอ. (รีรัน)

“ครูวา พบผมที่ห้องด้วยครับ” นี่ก็อีก ขยันเรียกจังเลยนะ “ผมมีเรื่องด่วนที่ต้องคุย รบกวนที่ห้องด้วยครับ” 

“ค่า...” ทำไมต้องมีหลัวเป็น ผอ. ด้วยเนี่ย ขัดคำสั่งอะไรได้ไหม 

“เร็วด้วย ก็ผมบอกว่ามีเรื่องสำคัญไงครูวา” ได้ยินแค่เสียง ตัวคนนั้นคงนั่งสบายใจเฉิบอยู่ในห้องตัวเองแล้ว 

หอบสังขารเข้าในห้องท่านผู้อำนวยการหน้าเซ็งๆ บ่งบอกว่าฉันไม่มีอารมณ์จะฟังอะไรทั้งสิ้น “มีอะไรคะท่าน ผอ. ขา... ว้าย!” โดนอิ ผอ. ดึงแขนเข้าหา รู้ตัวอีกทีฉันก็นั่งบนตักเขาเรียบร้อย ไม่เพียงเท่านั้นยังมาหอมแก้มฉันอีก “จะบ้าหรือไง เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก” 

“ใครที่ไหนจะมาเห็น” เขาทำท่าจะหอมอีก ฉันก็ดันหน้าเขาออก ผมกระเซอะกระเซิง จากที่สวยๆ มั่นๆ มาตอนเช้าก็ไม่เหลือเค้าเดิม หน้าก็มัน น่าหอมตรงไหนกัน 

“ก็ไหนบอกว่ามีเรื่องด่วนไง ถ้าจะคุยงานก็ปล่อยได้แล้วค่ะ เป็น ผอ. อะไรชอบลวนลามครูน้อย” 

“ครูน้อยเป็นเมีย ผอ. นี่นา พี่ไม่ได้ไปคุกคามทางเพศคนอื่นสักหน่อย ทำแบบนี้กับเมียเท่านั้นแหละ” 

“ไม่อาวววว” เขาหอมแก้มฉันจนได้ อี๋...ขนาดฉันยังรังเกียจตัวเองอะ “ไม่เหม็นหรือไง” 

“หอมออก” 

“เฮ้อ!” แบบนี้ติดเมียแหละดูออก เหมือนตอนแรกๆ ที่เริ่มอยู่กินด้วยกัน ฉันชักจะเริ่มหวั่นๆ แล้วสิน่า กลัวว่าสักวันโปรโมชั่นจะหมดหรือเปล่า “ธุระค่ะ ผอ. ว่ามาค่ะ” 

“นี่แหละธุระสำคัญ พี่เห็นวาดูเหนื่อยๆ วิ่งหน้าวิ่งหลัง พี่ก็เลยอยากให้กำลังใจ” หอมอีกแล้ว กอดแน่นด้วยเถอะ “เดี๋ยวดึกๆ จะให้กำลังใจหนักกว่านี้” มือขวาลูบสะโพกฉัน มือซ้ายวางบนต้นขา 

ทีต่อหน้าคนอื่นก็ทำหน้าเย็นชาใส่ฉัน ทีอยู่กันสองต่อสอง ทำมาเป็นตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ 

“ปล่อยเถอะค่ะ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก เราอยู่ในโรงเรียนนะคะ ผอ. ถึงจะเป็นวันอาทิตย์ก็เถอะ” 

“คนอื่นกลับหมดแล้ว” 

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่เหมาะค่ะ ผอ. ครูน้อยขอร้อง” 

“ครูน้อยก็หอมแก้ม ผอ. ก่อนสิ” ยื่นหน้ามาใกล้ฉัน “เร็วสิ ไม่งั้น ผอ. ไม่ปล่อยนะหนู” เหมือนอิพวก ผอ. แก่ๆ หื่นๆ เลยเนอะ “ถ้าไม่หอมแก้ม จะจูบแล้วนะ นับถอยหลัง ห้า...สี่...สาม...สอง...” 

ครูวา : เมียลับฉบับถูกกฎหมายของท่าน ผอ.วายุ  

ผอ. วายุ : สามีลับฉบับถูกกฎหมายของครูวา (ยิ้มแบบนี้ร้ายไม่เบาเด้อ) 

น้อนพระพาย ลูกพ่อยุแม่วา 

ครูวา image by Jisoo Blackpink 

ผอ.วายุ image by Jung hae in 

*อิมเมจภาพ เป็นเพียงภาพประกอบการจิ้นเท่านั้น  

เราแยกกันอยู่มาสี่ปี... จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ถูกซะทีเดียว เรียกว่า หนีมาดามใจ โดยที่หลัวไม่ได้ตามมาง้อ แต่จู่ๆ ก็โผล่มาที่โรงเรียนที่ฉันสอนอยู่ ในตำแหน่งผู้อำนวยการซะด้วย สั่งอะไรมาก็ต้องทำ เป็นครูน้อยมันขัด ผอ. บ่ได้ เหมือนเป็นทาสหลัวดีๆ นี่เอง  

บอกว่าจะมาขอหย่า เหตุไฉนมาเสกเด็กเข้าท้องอีกคนกันเล่า ไอ้คุณ ผอ.  

...ครูวา... 

ปล. แต่งตามจินตนาการ เอาความจริงบวกอาการเพ้อฝันมาเล่าเรื่อง แฮร่! นิสัยและบุคคล แลเหตุการณ์บางเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงและดัดแปรงเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง เอาเป็นว่าคนแต่งสนุกมาก ฮ่าๆๆ 

แสกนซื้ออีบุ๊ก