ชนมน ธรรมปพน
หญิงสาวเจ้าของร้านกาแฟอายุ 27 ปี
ผู้มีความเชื่อที่ว่าทุกปัญหาสามารถแก้ไขได้โดยการบูชาของขลัง!
กรณ์ อัศวรุ่งเรือง
นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์วัย 32 ปี
ผู้ที่มีความเชื่อว่าทุกปัญหาสามารถแก้ไขได้โดยการคิดวิเคราะห์เชิงข้อมูล
เขาเชื่อในสิ่งที่วิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้เท่านั้น!
.........................................................................................................................................
หล่อนไปดูดวงแล้วพ่อหมอทักว่าต้องจดทะเบียนเปลี่ยนนามสกุลเพื่อแก้เคล็ด
ตามดวงชะตาของคนที่พ่อหมอเลือกมาให้ แล้วเธอจะพ้นจากความซวย
ชายหนุ่มผู้นั้นจะนำมาซึ่งโชคลาภและวาสนาอันสูงส่ง
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นขายของกับเธอหรอกนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับสาวเท้าเดินหนีแต่ชนมนรีบไปคว้าต้นแขนแกร่งไว้เสียก่อน
"ฉันก็ไม่ได้เล่น ฉันพูดจริงๆ ฉันขอยืมนามสกุลแค่สามเดือนเอง เดี๋ยวดวงดาวของดวงชะตาฉันก็ย้ายหนีแล้ว โอ้ยยย ช่างมันก่อน คืองี้คุณ..."
"ไม่!"
กรณ์ปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับสลัดแขนออกจากมือเล็ก ชนมนเกือบหน้าคว่ำลงตรงนั้นแต่หญิงสาวก็ยังสามารถทรงตัวไว้ได้
หน็อย อีตาบ้านี่!
“คุณกรณ์ แต่ฉันมีความจำเป็นจริงๆ นะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาจับคุณเลยสักนิด” ชนมนยังคงวิ่งตามหลังชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ
“นี่ยายเซ่อ” ในที่สุดกรณ์ก็หยุดเดินและหันมาพูดกับเธอเสียงเย็น
ยายเซ่อ…งั้นเหรอ
“เธอเอาเรื่องดวงโง่ๆ มาอ้างกับฉันเพราะหวังผลประโยชน์จากฉันมากกว่า ทำไมฉันจะดูไม่ออก”
“มันไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิด คุณมองฉันในแง่ร้ายเกินไปแล้ว”
“แล้วมีตรงไหนที่สามารถมองในแง่ดีได้บ้าง เธอตามฉันไปจดทะเบียนสมรสเพื่อแก้เคล็ดดวงซวยให้เธอ แต่ถ้าพูดในทางกฎหมาย เธอหวังเข้ามาฮุบสมบัติฉันชัดๆ”
“แล้วคุณอยากได้อะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนล่ะ”
“นั่นสิ คนอย่างเธอมันจะมีผลประโยชน์อะไรมาแลกเปลี่ยนกับฉันได้” กรณ์เหยียดยิ้มเย้ยหยันใส่คนตรงหน้า
“…” ชนมนเองก็ถึงกับอึกอักไปต่อไม่ถูก เพราะเธอไม่มีอะไรไปเอื้อผลประโยชน์ให้เขาจริงๆ
มีแค่ร้านกาแฟกับคอนโดหนึ่งห้องและรถยนต์อีกหนึ่งคันแค่นั้น
ชายหนุ่มสอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหูเล็ก
“เลิกพูดอะไรโง่เง่าแบบนี้สักที ฉันไม่มีทางจดทะเบียนสมรสกับคนระดับเธอหรอกนะ”
“ฉันก็ไม่คิดอยากจะขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกับคุณหรอกนะ ถ้าหากว่าคุณไม่ใช่เจ้าของวันเกิดนี้ฉันคงไม่มาตามคุณต้อยๆ อยู่แบบนี้หรอก” หญิงสาวพยายามข่มกลั้นความโมโหไว้อย่างเต็มที่
“อย่างนั้นสินะ งั้นก็กลับไปซะสิ” กรณ์ยักคิ้วใส่อย่างเย้ยหยัน
“ดีเหมือนกัน ฉันจะได้กลับไปปล่อยคลิปหลุดหนุ่มไฮโซกับดาราดังแอบไปกินกันลับหลังแฟนหนุ่มนักธุรกิจของดาราสาว เอ๊ะ จะว่าไปฉันเอาไปขายให้สำนักข่าวดีกว่า ได้เงินด้วย” หญิงสาวลอยหน้าลอยตาตอบพร้อมกับยกโทรศัพท์ที่เปิดคลิปวิดีโอให้คนตัวสูงดู
กรณ์ยังคงวางสีหน้าเรียบเฉยถึงแม้ว่าในใจกำลังเดือดดาลไปด้วยแรงโทสะ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจดจ้องไปยังตากลมโตไม่วางตา ชนมนไม่ได้หลบสายตาเชือดเฉือนนั้นแม้แต่น้อย ซ้ำยังจ้องกลับไปอย่างท้าทายอีกด้วย
“จะแบล็คเมลฉันงั้นสิ” เสียงแหบห้าวถามอย่างข่มอารมณ์
“แล้วคุณคิดว่าไงล่ะ”
..............................................................................................................................
เรื่องนี้ไรต์จะอัปจนจบเลยนะคะ แล้วจะกลับมาติดเหรียญทีหลัง
มีแพลนว่าจะทำอีบุ๊คค่ะ
เพราะงั้นต้องขออุบอิบตอนพิเศษไว้ในเล่มน้าา
Guest
