แค้นพิศวาส | มาเฟีย SM20++

"ไหนคุณบอกว่าให้โอกาสฉันสามวันไง"

"สามวัน? เธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ฉัน"

"สามวันก็คือสามวัน นี่มันยังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเอง"

"ได้! ถ้างั้นอีกสามวันรอมารับศพแม่เธอได้เลย"

"พวกคุณจะผิดคำพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันจะพยายามหาเงินมาใช้หนี้คุณให้หมด คุณห้ามทำอะไรแม่ฉันนะ" ตอนนี้เธอไม่กลัวอะไรแล้ว กล้าขึ้นเสียงกับเขา เพราะมันมีชีวิตของแม่เป็นเดิมพัน

"เธออย่าว่าฉันดูถูกเลยนะ บ้านจะซุกหัวนอนยังจะไม่มีอยู่แล้ว เธอจะเอาปัญญาไหนหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาใช้หนี้ภายในสามวัน" ตอนนี้มาเฟียหนุ่มอดทนรอถึงสามวันไม่ไหวแล้ว เขาอยากจะจัดการกับเธอนาทีนี้เลยด้วยซ้ำ

"ฉันมีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้คุณแล้วกัน อีกสามวันฉันจะกลับมา คุณห้ามทำร้ายแม่ฉันแม้แต่ปลายเล็บ"

พอพูดจบประโยคหญิงสาวก็หันหลังเดินกลับมาที่ประตู มือเรียวเอื้อมไปเปิดมันออกทันทีโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต

ชายฉกรรจ์ที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้า รีบเดินมาขวางไว้

หญิงสาวค่อยๆ หันหน้ากลับมามองที่ยืนทำมาดเท่เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ถ้าไม่ให้ฉันออกไปจากที่นี่ แล้วฉันจะหาเงินที่ไหนมาใช้หนี้คุณ"

สายตาคมดังเหยี่ยวจ้องมองมาที่ใบหน้าหวาน

และเพียงไม่นานเขาก็หันไปมองหน้าลูกน้องที่ยืนขวางทางอยู่ แล้วพวกลูกน้องก็ค่อยๆ หลบทางให้

ร่างระหงรีบเดินออกมาจากห้องนั้นทันที โดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองเลยด้วยซ้ำ

"ทำไมเจ้านายถึงปล่อยมันไปง่ายนักล่ะครับ" ขอนไม้สงสัยเพราะว่าผู้เป็นนายรอเวลานี้มานานมากแล้ว

"มึงเคยได้ยินไหมว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานไหม"

"แต่ผมว่าสวยๆ แบบนี้ กินมันทั้งเปรี้ยวๆ นี่แหละ คงจะอร่อยดี"

"พูดมาก! ให้คนตามอย่าให้คลาดสายตา อยากจะดูซิว่า มันจะมีน้ำยาที่ไหนไปหาเงินมาใช้กู"

"ครับนาย"

_________________

"ฉันยังมีอะไรจะขายให้คุณได้อีกไหม" ในเมื่อตัวของเธอเขาก็ได้ไปแล้ว แต่หญิงสาวยังต้องการเงินเพื่อรักษาปู่ที่รอการผ่าตัด เธอก็เลยยอมแลกด้วยร่างกายของเธออีกครั้ง แต่มาเฟียแบบเขาจะสนใจไหม เพราะในเมื่อเขาเคยได้มันไปแล้ว

.....มาเฟียหนุ่มจะทำยังไง เมื่อรู้ความจริงว่าแก้แค้นผิดคน..จริง ๆ แล้วครอบครัวของเธอ (คนที่เขาทำร้ายอย่างแสนสาหัส..) ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความแค้นของเขาในครั้งนี้ แต่มันต้องพังพินาศลง เพราะฝีมือของเขาเอง

.....แล้ว 'ครุฑ' จะแก้ไขความผิดพลาดในครั้งนี้ได้ยังไง 'วันหนึ่ง' จะยอมอภัยให้เขาไหม...แค้นพิศวาส...SM20++