ต่อเทพ ชายหนุ่มที่มีเรื่องราวในอดีตฝังใจ นานนับวันความเจ็บปวดยิ่งทวีคูณมากขึ้น เขาฝันเห็นเรื่องราวเลวร้ายในอดีตซ้ำๆ
ในวันนี้เขาทนความเจ็บปวดที่มีต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว อุบัติการล้างแค้นจึงได้เริ่มขึ้น เมื่อเขาหาตัวการของเหตุเลวร้ายในอดีตจนพบ ชายที่มีแต่ตัณหา ราคะ สร้างตราบาปให้ชีวิตของเขา แต่มันกลับใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายกับลูกสาวอันเป็นที่รัก และเขาจะเป็นผู้พรากกระชากหัวใจของคนชั่วช้าอย่างมันออกมาเอง ปฏิบัติการสะสางหนี้แค้นได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
………………..
"ปล่อยฉัน! " เมื่อรู้ว่าใครเป็นคนรับร่างอุ้ยอ้ายของเธอไว้ได้ทัน หญิงสาวรีบสะบัดหนีอย่างนึกกลัว กลัวเขาจะทำร้ายเธอกับครอบครัวของเธออีก
เมื่อเห็นว่าหยดเทียนหน้าซีดตาตื่น ทำท่าทีกลัวเขา ต่อเทพจึงยอมปล่อยหญิงสาวแต่โดยง่าย เขามาที่นี่เพื่อตกลงกับเธอดีๆ
"ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ"
"แต่ฉันไม่มีเรื่องอะไรที่จะพูดกับคุณอีก คุณมาทางไหนกรุณากลับไปทางนั้น" หยดเทียนบอกเสียงเรียบ ครั้งสุดท้ายที่พบกัน เธอจำได้ดีว่าเขาทำอะไรกับเธอไว้บ้าง
"ฉันอยากคุยกับเธอเรื่องเด็กในท้อง" เมื่อเห็นว่าหยดเทียนกำลังทำท่าจะเดินหนี ชายหนุ่มรีบพูดขึ้นมาทันที
" เรื่องของเด็กในท้องฉัน? "หยดเทียนทวนคำพูดของชายหนุ่ม หม่นคิ้วอย่างสงสัย
"เด็กในท้องเธอเป็นลูกของฉัน" ต่อเทพบอกเสียงเข้มด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"คุณมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องของฉันเป็นลูกของคุณ" หยดเทียนแค่นยิ้มถาม เธอเองยังไม่รู้เลยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของใคร เขาจะมารู้ดีไปกว่าเธอได้ยังไง
"ฉันรู้ก็แล้วกันน่า" ต่อเทพตอบไม่เต็มเสียง กลัวลุงชวนที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินเข้า
หยดเทียนมองชายหนุ่มแล้วเหมือนจะเข้าใจท่าทีของเขา
" คุณกลับไปเถอะ เด็กในท้องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ เด็กคนนี้เกิดจากหนี้แค้นที่คุณมอบให้ฉันกับพ่อของฉัน ไม่ต้องห่วง ฉันจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด ไม่ให้เขาไปยุ่งเกี่ยวกับคุณหรือลูกน้องทั้ง5คนของคุณแน่" หยดเทียนน้ำตาคลอบอก ใบหน้าสวยยังคงเจ็บปวดเสมอเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
" มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะหยดเทียน"
" มีอะไรกันหรือเปล่าลูก? คุณต่อ!! "เกรียงไกรที่เห็นลูกสาวหายไปนาน จึงเข็นรถของตัวเองมาตามหา แล้วเขาต้องตกใจเมื่อเห็นต่อเทพกำลังยืนคุยกับลูกสาวของเขา
"ไม่มีอะไรค่ะคุณพ่อ เขากำลังจะกลับแล้ว" หยดเทียนหันมาฝืนยิ้มบอกบิดา
" ฉันไม่กลับจนกว่าเราจะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อเทพเริ่มเสียงเข้ม คนอย่างเขาความอดทนต่ำอารมณ์ขึ้นง่าย
"ผมขอร้อง เลิกยุ่งกับเราสองคนพ่อลูกเถอะครับ ตอนนี้พวกเราก็ลำบากมากพอแล้ว" เกรียงไกรยกมือไหว้เอ่ยขอร้องอย่างหมดปัญญา เขาทำได้แค่นี้ ดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว
หยดเทียนทนเห็นพ่อต้องยกมือไหว้ร้องขอชายหนุ่มตรงหน้าแล้วอดสงสารไม่ได้ หญิงสาวนั่งลงข้างรถเข็นของบิดา จับมือของพ่อไว้มั่น
สองพ่อลูกมองหน้ากันพาลน้ำตาจะไหล พวกเขามันไม่มีปัญญาปกป้องตัวเอง ทำได้แค่ยกมือไหว้ร้องขอความเมตตา
"วันนี้ฉันไม่ได้มาเพื่อจะทำร้ายใคร ฉันแค่อยากมาคุยด้วย" ต่อเทพเอ่ยขึ้น อดจะสงสารสองพ่อลูกนี้ไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เขาอภัยให้พ่อของหยดเทียน เขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน เกรียงไกรเป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวของเขาแตกแยก ทำให้พ่อของเขาต้องฆ่าแม่ และฆ่าตัวตายตาม เขาไม่อาจให้อภัยเกรียงไกรได้จริงๆ
" คุณอยากพูดอะไรก็ว่ามาเถอะค่ะ ฉันกับพ่อพร้อมจะฟังแล้ว" หยดเทียนยืนขึ้นประชันหน้าเอ่ย ถ้าเขาคุยแล้วยอมกลับไป เธอก็จะคุยกับเขา
"ฉันต้องการรับผิดชอบเด็กในท้อง"
"คุณอยากรับผิดชอบลูกของฉันทำไม เด็กคนนี้อาจไม่ใช่ลูกของคุณก็ได้ หรือเป็นเพราะคุณอยากรับผิดชอบแทนลูกน้องของคุณ"
" ไม่ใช่ เด็กคนนี้คือลูกของฉัน"
"คุณแน่ใจได้ยังไง เด็กคนนี้เกิดมาในวันที่คุณพาลูกน้องมาทำร้ายฉันกับพ่อ ฉันเองยังไม่แน่ใจเลยว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร"
" วันนั้นไม่ได้เกิดอะไรขึ้นทั้งนั้น"ต่อเทพอธิบายหน้านิ่ง
" ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นได้ยังไง ฉันมีสติจำได้หมดทุกอย่าง"หยดเทียนเริ่มเถียง
" แล้วตอนที่เธอหมดสติไปล่ะ เธอจำได้มั้ย? "
"........ "หยดเทียนนิ่งเงียบทำหน้าคิดตาม แต่ถึงเธอจะจำไม่ได้ แต่ก่อนที่เธอจะหมดสติไป พวกนั้นกำลังลวนลามเธออยู่
"ทุกอย่างหยุดแค่นั้น มันเป็นแผนการของฉันที่อยากให้เธอกับพ่อของเธอเข้าใจผิดไปเอง"ต่อเทพสารภาพความจริง
"คุณจะบอกว่าฉัน.... "
" ใช่ เธอไม่ได้ถูกลูกน้องของฉันข่มขืน"...
Guest
