Love dangerous กลรักมาเฟีย

Love dangerous กลรักมาเฟีย

เฟยหยาง

มาเฟียหนุ่มผู้มีใจห้าวหาญ ฉลาด สุขุม และรอบคอบ แต่บางครั้งความโกรธแค้นก็ทำให้เขาขาดสติ ยิ่งเป็นเรื่องของคนที่เขารักเขายิ่งไม่ต้องใช้เหตุผลอะไรเลย ใครที่มันทำคนที่เขารักเจ็บ เขาจะเอาคืนให้มันเจ็บกว่าร้อยเท่าพันเท่า

เวล

นิสิตปี 3 คณะนิเทศศาสตร์ เขาเป็นคนมีเสน่ห์ หล่อแต่ก็น่ารักในเวลาเดียวกัน ความรักครั้งแรกที่ผิดหวัง มันทำให้ผู้ชายดีๆอย่างเขากลายเป็นเพลย์บอย ไม่คบใครแบบจริงจังอีก เขาก็แค่ต้องการใครสักคนเพื่อปลดปล่อยความอยากของตัวเองเท่านั้น ถ้าจะให้รักใครอีกเขาขอบาย

บทนำ

"ไอ้เหี้ยยย! ปล่อยกูนะเว้ย จับกูมาทำไมวะ" ผมตะโกนด่าเสียงดังทั้งๆที่ตายังถูกปิดอยู่ ผมทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะทั้งเเขนและขาผมก็ถูกมัดไว้

"มึงไปทำเหี้ยอะไรกับใครไว้ล่ะ " เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น

"ทำเหี้ยอะไร กูไม่เคยไปทำอะไรใครทั้งนั้นแหละ ปล่อยกู!" ผมโวยวาย

"ไม่เคยทำงั้นเหรอ กูจะให้มึงคิดอีกที ลองคิดดีๆ" มันพูดเสียงเย็นยะเยือก ทำให้ผมรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ ผมสัมผัสได้แม้จะได้ยินแค่เสียงก็ตาม

"ก็กูบอกไม่ได้ทำไม่ได้ทำสิวะ มึงจะอะไรนักหนา ถ้ากูทำจริง ไหนมึงลองบอกมาสิกูไปทำอะไรใคร" ผมยังคงโวยวายไม่หยุด

"ได้! กูจะบอกมึง มึงจำผู้หญิงที่มึงคบล่าสุดได้มั้ย คนที่มึงทิ้งเขาอย่างไม่ใยดี คนที่มึงหลอกให้เขารักและทำร้ายเขาน่ะ มึงจำได้มั้ย!" มันตะคอกใส่ผมเสียงดัง

"กูไม่เคยคบใครทั้งนั้นโว้ย ผู้หญิงที่กูคบก็หวังแค่เอากันแล้วก็จบ กูไม่เคยคบใครจริงจัง มึงเข้าใจอะไรผิดปะ!" ผมบอกเสียงดัง เพราะมันคือความจริง ผมไม่เคยคบใครจริงจัง นอกจากเธอ เหมยหยง ผู้หญิงที่เป็นรักแรกและเดียวของผม ผมรักเธอมากและดูแลเป็นอย่างดี ทั้งเอาใจทั้งตามใจเธอสารพัด เแต่เธอก็นอกใจผมไปมีคนอื่น หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจะรักใครอีกเลย เพราะถ้าการที่เรารักใครสักคนแล้วต้องเจอแบบนี้ สู้ไม่รักใครแล้วหาความสุขใส่ตัวดีกว่า และตั้งแต่วันนั้นผมก็คิดแบบนี้มาตลอด

"แค่เอาแล้วจบงั้นเหรอ?" มาเฟียหนุ่มขบกรามแน่นแล้วถามอีกฝ่ายเสียงเรียบ ดวงตาคมสีนิลวาวโรจน์จนดูน่ากลัว

"ใช่! เอากันก็จบไง วินๆทั้งสองฝ่าย เพราะผู้หญิงเขาก็หวังแค่นั้นอยู่แล้ว" ผมบอกอย่างไม่แคร์

"งั้นถ้ากูเอามึงบ้าง! ก็คงจะไม่เป็นไรสินะ" มันพูดเสียงเหี้ยม

"มะ...มึงพูดบ้างอะไรของมึง กูเป็นผู้ชายนะเว้ย!" ผมตะโกนบอกมันเสี่ยงสั่น ใจเต้นโครมครามไม่หยุด หวังว่ามันคงไม่ทำอะไรพิเรนๆเหมือนที่มันพูดหรอกนะ

"กูก็เป็นผู้ชาย แต่กูจะเอามึง ดูสิถ้ามึงเป็นคนโดนเอาแล้วทิ้งบ้าง มึงจะรู้สึกยังไง" มันบอกแค่นั้น แล้วอุ้มผมจนตัวลอย

"อัก!! เจ็บนะเว้ย! มึงจะทำอะไรกู ไอ้เหี้ย!" ผมตะโกนด่ามันเสียงดัง เพราะมันปล่อยผมโยนลงเตียงอย่างแรง จนผมรู้สึกจุกและเจ็บไปทั้งตัว

"กูก็จะเอามึงไง!"

"อย่านะเว้ย ปล่อยกู ยะ อ๊ากก!" มันพูดแค่นั้นแล้วดึงกางเกงผมลงทันที มันพยายามๆเอาอะไรแข็งๆเสียบใส่รูผม เพราะผมรู้สึกได้ มันเจ็บมาก เจ็บแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่แค่แปปเดียวมันก็เอาออกเพราะเอาเข้ามาไม่ได้

"บ้าชิป เข้าไม่ได้ว่ะ "

ชายหนุ่มชุดดำสบถกับตัวเองอย่างหัวเสีย ก่อนจะสอดนิ้วเข้าออกช่องทางรักของร่างบาง รูรักของอีกคนบีบรัดนิ้วเขาแน่น มาเฟียหนุ่มสอดนิ้วเข้าออกรัวๆจนช่องทางคับแคบของอีกคนเริ่มปรับตัว เขาชัดแก่นกายของตนขึ้นลงรัวๆเพื่อเตรียมความพร้อม ก่อนจะเสียบมันเข้าไปในช่องทางรักของอีกคนทีเดียวมิดลำ น้ำคาวสีเลือดไหลออกมาทันที เพราะช่องทางรีกของอีกคนฉีดขาด เนื่องจากช่องทางรักของร่างบางยังไม่เคยถูกรุกล้ำ

"อ๊ากกกกกก! ไอ้เหี้ยกูเจ็บ!!" คนโดนเสียบร้องดังลั่น เพราะเขารู้สึกเจ็บมาก ร่างกายเขาเหมือนโดนฉีกออกเป็นชิ้นๆ เวลไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาโดนอะไรแบบนี้ เพราะเขาเป็นเพลย์บอยที่กระทำคนอื่นมาโดยตลอด

"แต่กูเสียว อ่า ซี๊ดดดส์...อ่าส์" ชายชุดดำกระแทกใส่รูคับแคบขอวคนใต้ร่างแรงๆไม่มียั้ง เขาทั้งเสียวทั้งแค้น เขาต้องการสั่งสอนให้อีกคนได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด ทำให้มันรู้ซะบ้างว่าความทุกข์ทรมานที่แท้จริงมันเป็นยังไง

พั่บ พั่บ พั่บๆ ตับ ตับ ตับๆ

"อ๊ะ...ไอ้สาระ อ๊ะ อ๊า....เลวปล่อยกู อ๊าๆๆ"

"หึ โดนเอาบ้างเป็นไง ชอบมั้ย ซี๊ดด..อ่าาาา" เขาบอกด้วยเสียงดุดัน ก่อนจะกระแทกกระทั้นแรงๆใส่รูคับแคบของอีกคนแรงๆอย่างไม่ปราณี ไม่สนแม้ร่างบางจะร้องโอดอวย หรือแสดงความเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

เขาไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล เขาไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครก่อน แต่ใครที่มันทำให้คนที่เขารักเจ็บ เขาจะเอาคืนมันให้สาสม ให้มันเจ็บกว่าคนที่เขารักร้อยเท่าพันเท่า!!

.......................

อิอิ อันนี้เป็นบทนำนะคะ ไรท์จะมาแต่งต่อหลังจากวุ่นรักอัคนี ถ้าใครอยากให้ลง ฝากกดใจกับคอมเม้นไว้นะคะ แล้วไรท์จะรีบมาลงให้ค่ะ 😊💕