คนที่ไม่ใช่ (ปฐมบทของเรา)

"อาจจะเป็นเพราะ....เธอ

ไม่ชอบดอกไม้

อาจจะเป็นเพราะ.......เธอ

ไม่ชอบขนมที่ให้

อาจจะเป็นเพราะ.....เธอ

ไม่ชอบเพลงที่ฉันร้อง

ไม่ชอบแหวนที่มอบ.....ให้ไป

ฉันเพิ่งเข้าใจความจริงบางอย่าง

ความจริงที่แสนจะทรมาน

ถ้าสิ่งที่มอบให้

จากคนที่ไม่ใช่

สุดท้ายก็เท่านั้น

คงเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่.....ฉัน

คนที่เธอจะให้ความสำคัญ

แต่ไม่ใช่เรา ต้องเข้าใจ

แม้จะพยายามมากสักแค่ไหน

ฉันคงเป็นแค่.....ฝุ่น

ไม่มีแม้ค่าใด

เมื่อคนที่ไม่ใช่....ก็ได้เท่านี้

อาจจะเป็น.......ฉันเอง

ที่ไม่เคยถาม

อาจจะเป็น......ฉันเอง

ที่คิดว่าเธอมีใจ

อาจจะเป็น.....ฉันเอง

ที่ต้องเก็บไว้

ในความฝันแค่เพียงคนเดียว

ฉันเพิ่งเข้าใจความจริงบางอย่าง

ความจริงที่แสนจะทรมาน

ถ้าสิ่งที่มอบให้

จากคนที่ไม่ใช่

สุดท้าย.....ก็เท่านั้น

คงเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่....ฉัน

คนที่เธอจะให้ความสำคัญ

แต่ไม่ใช่เราต้องเข้าใจ

แม้จะพยายามมากสักแค่ไหน

ฉันคงเป็นแค่....ฝุ่น

ไม่มีแม้ค่าใด

เมื่อคนที่ไม่ใช่ ก็ได้เท่านี้

คงเป็นใครก็ได้ที่......ไม่ใช่ฉัน

ไม่ใช่เราต้องเข้าใจ

แม้จะพยายามมากสักแค่ไหน

ฉันคงเป็นแค่....ฝุ่น

ไม่มีแม้ค่าใด

เมื่อคนที่ไม่ใช่ ก็ได้เท่านี้

คงเป็นใครก็ได้ที่....ไม่ใช่ฉัน

คงเป็นใครก็ได้ที่....ไม่ใช่ฉัน

คงเป็นใครก็ได้ที่....ไม่ใช่ฉัน

แม้จะพยายามสักแค่ไหน

คงเป็นใครก็ได้ที่.....ไม่ใช่ฉัน..."

ฟ้า ยังคงนั่งมองไกลออกไปอย่างไรจุดหมายปลายทาง

ที่เบื้องหน้าของเค้า

คือ ท้องทะเล อันกว้างใหญ่

ที่ที่

ทุกครั้งที่เค้ารู้สึกทุกข์ใจ

ไม่สบายใจ

เค้าจะหาเวลา ไปนั่งเงียบๆเพียงลำพัง

มองไปยังท้องทะเล

แล้วนึกถึงใบหน้าของใครบางคน

ใครบางคน

ที่ทำให้เค้ามีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตา

ฟ้า ยังคงจดจำคำพูดประโยคนั้น

ของใครคนนั้น ที่ยังคงอยู่ในใจของเค้าเสมอ

แม้จะเป็นคำพูดเพียงสั้นๆ

แต่ทุกครั้งที่นึกถึงประโยคนั้น

เค้ากลับมีความสุข จนลืมความทุกข์ทุกอย่างรอบตัว

"เรารักฟ้านะ"

ฟ้า ยังคงนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น

แล้วนึกย้อนกลับไปยังทุกเรื่องราวในชีวิตของเค้า

ที่เค้ายังจำทุกเรื่องราวได้ดีอยู่เสมอ

--------

"เล...เล...คนนั้นไง ที่เค้าเม้าส์กันว่า เป็นเดือนของคณะรัฐศาสตร์...

เอ่อ..รู้สึกว่าจะ ชื่อ ฟ้า น่ะ!!

หน้าตาดีจริงวะ สมแล้ว..ที่ได้เป็นเดือนคณะฯ"

เสียงของอิฐ เพื่อนสนิทของ ทะเล

บอกกระซิบให้ ทะเล มองดูไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียนรวม

ทะเล เองก็เงยหน้า มองตามคำพูดของเพื่อน

เค้ามองไปอย่างพิจารณา

ภาพที่เค้าเห็น คือ

เด็กหนุ่มรูปร่าง หน้าตาดีคนหนึ่ง ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียนรวม

คนส่วนใหญ่ในห้องฯ ก็มองไปที่เค้าอย่างสนใจ

แต่เจ้าตัว กลับไปไม่ได้รู้สึกสนอก สนใจอะไรเป็นพิเศษ

ฟ้า มองเพียงผ่านๆ เท่านั้น

แต่แล้วสายตาของเดือนคณะรัฐศาสตร์

ก็มาหยุดอยู่ที่ใครคนหนึ่งในห้องเรียนนั้น

ที่กำลังมองมาที่เค้าอย่างพิจารณา

สายตาของเค้าทั้งสองคนประสาน

แม้จะเป็นเพียงชั่วครู่

แต่สิ่งที่ ทะเล มองเห็นหลังจากการประสานตากัน

คือ

รอยยิ้มปริศนาที่มุมปากของ ฟ้า

ที่ไม่รู้ว่า มันมีความหมายถึงอะไร

และเค้าเองก็ไม่ได้สนใจ อยากจะรู้ด้วยเช่นกัน

ว่า....จะหมายถึงอะไร

"อื่ม แล้วไง?"

เสียง ทะเล ตอบกลับ เพื่อนของเค้า อย่างไม่ได้สนอก สนใจ

ต่อเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นเช่นกัน

เค้าไม่ได้สนใจ ฟ้า

เหมือนกับคนอื่นในห้องที่กำลังสนใจ

"อ้าว! ไม่หล่อหรอ? เราว่า แม่ง....ดูดีชิบหาย!!"

"งั้นๆแหละ"

ทะเล ตอบกลับ อิฐ ด้วยน้ำเสียงแบบไม่สนใจ

เด็กหนุ่มที่เดินตาม ฟ้า มา เป็นคนที่ เล คุ้นเคย จึงเรียกด้วยความสนิทสนม

"ศิน...ศิน...มานั่งเรียนด้วยกันไหม"

เสียงเรียกพร้อมโบกมือ ดึงความสนใจของคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียน เช่นกัน

เด็กหนุ่มที่ถูกเรียก เดินมาหาอย่างร่าเริงตามอุปนิสัย

"นึกว่าจะโดดเรียนอีกแล้ว น้องเรา"

"ทีแรก ก็ว่าจะโดดแหละ...พี่เล แต่ไม่รู้จะไปไหน เลยมานั่งเล่นๆในห้องดีกว่า"

เสียงตอบของ ศิน ที่ระคนไปด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน ร่าเริงตามแบบฉบับของเค้า

"นี่ถ้า ไม่ติดว่า วิชานี้เช็คชื่อ ไม่ได้เห็นหน้าผม แน่นอน ฮ่าา"

"ไม่เรียนแล้วจะไปไหนหรอ?"

เสียง เล ถามน้องชายอย่างอารมณ์ดี

เพราะไม่บ่อยครั้งนัก ที่จะได้เห็นหน้ากัน ในห้องเรียนเดียวกัน

"ก็ไปเรื่อยๆ เปื่อยๆอะ พี่เล ตามประสาเด็กหนุ่มหน้าตาดี.."

น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความซุกซนของ ศิน

ที่ทำให้ เล ยิ้มเสมอ

น้องชายเค้า แม้จะไม่ค่อยเข้าเรียน แต่ผลการเรียนก็ไม่ได้แย่ กลับอยู่ในระดับแถวหน้าของคณะด้วยซ้ำ

จนเจ้าตัวมักอ้างเสมอว่า

"โอ๊ย ไม่ต้องเข้าก็ได้พี่เล วิชานี้อะ ชิวๆ"

น้องชายเค้ามักบอกเสมอ เมื่อไม่เข้าเรียนหรือไม่ไปเรียน

แต่เค้าเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะผลการเรียนที่ดีคงเส้นคงวา

และไม่เคยแย่ แม้ว่าจะไม่ค่อยได้เห็นหน้าในห้องเรียนก็ตาม

----

"พี่เล วันนี้ ผมติดรถไปมหาวิทยาลัยด้วยคนนะ"

เสียงของ ศศิน ลูกพี่ ลูกน้องของ ทะเล ที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับ ทะเล

แต่คนละคณะฯ

คนพี่ คือ ทะเล หรือ เล เรียนอยู่คณะนิติศาสตร์

ส่วนคนน้อง คือ ศศิน หรือ ศิน เรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์

ทั้งสองเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน

บางวิชา ที่เป็นวิชาพื้นฐาน ทั้งสองคน จึงมีโอกาสเจอกันในห้องเรียนเดียวกัน

ซึ่งเป็นห้องเรียนรวม

---

"เฮ้ยย!!! ฟ้า มานั่งนี่เดะ!!"

เสียง ศิน เรียกเพื่อนของเค้าที่เข้ามาในห้องเรียนรวมก่อนหน้าเค้าไม่นานนัก

เพื่อนเพียงไม่กี่คนที่ ศิน มีในคณะ

ให้มานั่งเรียนด้วยกัน

ก่อนที่เจ้าตัวจะไปหาที่นั่งเรียนคนเดียว แบบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

"อื่ม"

ฟ้า ตอบเพียงสั้นๆ

ศิน เป็นเพื่อนเพียงไม่กี่คนของ ฟ้า

แถม ศิน เอง ก็ไม่ค่อยเข้าเรียนอีกต่างหาก

ด้วยอุปนิสัยแบบไม่ค่อยสนใจใครของ ฟ้า ที่เหมือนๆกันกับ ศิน

ทั้งสองคน จึงเป็นเพื่อนกันได้ไม่ยากนัก

ทำให้ปรกติแล้ว ฟ้า มักจะเลือกที่จะนั่งเรียนคนเดียว เพราะไม่ได้มีใครสนิทเป็นพิเศษ

เมื่อ ฟ้า มานั่งด้วยกันแล้ว ตามที่ ศิน ชวน

ศิน ก็เริ่มความคิดแผลงๆของเค้าอีกครั้ง

"เอ๊ะ ถ้างั้น วิชาวันนี้ ผมไม่ต้องจด....ก็ได้เนอะ ยืมของพี่เล เอาก็ได้ สบาย"

"อ้าว แล้วคิดว่า จะให้ยืมหรอ??"

"โหย ไรกัน!!..พี่เลลลล เป็นพี่ เป็นน้องกัน ไม่ให้ผมแล้วจะให้ใคร?"

เสียงพูดแกล้งแหย่พี่ชายของตัวเองของน้องชาย

"ไปยืมพี่อิฐละกัน"

"เฮ้ย อย่าโยนมาดิวะ ของกูเองยังจะไม่รอดเลย ของเมิงอะ จดดีที่สุดแล้ว ไอ้เล"

"เห็นมะ พี่อิฐ ยังบอกเลย ว่า พี่เล จดดี นะคร้าบ พี่ชายยสุดที่รัก!!...

....นะ..นะ พี่เล สุดที่รักของน้องศิน"

น้ำเสียงแกล้งอ้อน ที่ทำให้ผู้เป็นพี่ต้องขำ

แต่ก็ยังคงแกล้งไม่ให้น้องต่อไป

จนผู้เป็นน้อง ต้องชักแม่น้ำทั้งห้า มาประกอบคำขอ

"เห้ย!! พี่เล คิดดูนะ เรียนเรื่องเดียวกัน จดทำไมสองคน เปลืองพลังงาน เราต้องลดโลกร้อน จริงมะ?"

"ไม่ต้องมาหาเรื่องขี้เกียจเลย ไหนๆเข้าเรียนทั้งที ก็จดเองไปเลย ไป๊!!"

เสียงดุแบบขำๆของผู้เป็นพี่ชาย

ทำให้ผู้ที่เป็นน้อง เมื่อรู้สึกมาถึงทางตัน

ก็ต้องหาพวกเพื่อสนับสนุนแนวคิดแผลงๆของเค้า

"ฟ้า เมิงดูพี่กูดิ พี่กูแม่งโคตรใจร้ายเลยวะ เมิงดูหน้าคนใจร้าย คนนี้ไว้นะ"

เสียงพูดของ ศิน ที่บอกให้ ฟ้า ที่นั่งอยู่ข้างๆฟัง

ฟ้า เองก็มองตามที่เพื่อนร่วมคณะบอก

ทั้ง ทะเล และ ฟ้า

ทั้งสองคนก็ได้มองหน้ากันชัดและใกล้ๆกันอีกครั้ง

และแล้ว

เค้าทั้งสองก็ได้รู้จักกันและกันอย่างบังเอิญ

โดยเหตุการณ์พาไป

เพราะก่อนหน้านี่

แม้เค้าทั้งสองคนจะเคยเรียนรวมกันมาก่อน

แต่ก็ไม่เคยรู้จักกัน แม้แต่ชื่อของอีกฝ่าย

เพราะต่างคนก็ต่างไม่ได้สนใจกันและกัน

แต่พอมาถึงวันนี้

วันที่มีน้องจอมแสบมาเป็นผู้แนะนำให้รู้จักกัน

แม้จะโดยบังเอิญก็ตาม

ก็ทำให้เค้าทั้งสองคน ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

ได้รู้จักกันเสียทีั

และก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของเค้าทั้งสองคน

นับตั้งแต่วันนั้น เป็นต้นมา

----

เครดิต : เพลง คนที่ไม่ใช่ - O Pavee [Cover by Tom Isara]