สิฮักเจ้าให้ได้คุณชายขี้ดื้อ

กริ๊ง!!!!!!!! กริ๊ง!!!!!!!! 

“ใครโทรมาตอนนี้วะ!!” กำลังว่าจะลงไปแช่น้ำให้อ่างสกูชี่ที่คอนโดอย่างสบายใจสักหน่อย เรียนมาทั้งวันเหนื่อยจะแย่ แต่พอยกโทรศัพท์ต้นต่อขึ้นมาดูกลับพบว่าเป็นเบอร์ของคุณแม่ที่เคารพรัก จึงรีบกุลีกุจอรับสายไป เผื่อจะได้ทิปค่าขนมเพิ่ม.. 

“ฮโหลครับ” รับสายด้วยรอยยิ้มจิ้มจุ่ม “โทรมาหาผมเพราะว่าคิดถึงผมใช่ม๊าาา ถ้าแม่คิดถึงผม แม่ก็โอนทิปค่าขนมมาให้ผมเพิ่มเลยก็ได้น๊าาา” จะไม่เปิดโอกาสให้พระมารดาได้ปฏิเสธเด็ดขาด 555+ 

[นิวท์!! ฟังแม่ดีๆนะลูก แม่ไม่มีทิปอะไรให้ทั้งนั้น ฟังแม่ก่อนนะ] น้ำเสียงของแม่ทำไมถึงดูแปลกไปกันนะ 

“แม่ แม่เป็นอะไรรึป่าวครับ ทำไมน้ำเสียงดูไม่ค่อยจะโอเคเลย” 

[ฟังแม่นะลูก นิวท์! บริษัทของครอบครัวเรากำลังจะถูกฟ้องล้มละลาย ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ชื่อเสียงกลับคืนมา] 

“อะไรนะ!!” 

[กลับมาที่ไทยด่วนเลยนะลูก ลาออกจากมหา’ลัยที่นั้นเลยนะ เพราะพ่อกับแม่ไม่มีเงินพอที่จะส่งแกเรียนตอนนี้ กลับมาตั้งหลักด้วยกันก่อนนะนิวท์] 

“แต่แม่ครับ ผมกำลังจะสอบนะครับ อีก 2-3 วันนี้” 

[ไม่รู้แหละแม่ยื่นคำขาด กลับมาไทยโดยด่วน แม่จองตั๋วให้แล้ว ตื้ดๆๆ...] 

“แม่เดี๋ยวก่อนสิครับอย่าพึ่งวาง แม่!! แม่!! แม่!!!!!!!!”  

เอาแล้วไงชีวิตคุณชายที่สมบูรณ์แบบผม ต้องมาพังลงได้เพราะหนี้ก้อนใหญ่ของบริษัท เฮ้ออออ ร้องไห้กลับใครก็ไม่ได้ด้วย ก็คงจะต้องไปลาออกและกลับบ้านเกิดทันที ตามที่เสียงสวรรค์บอกมา (เสียงจากนรกชัดๆ)