คำโปรย
"ตัวฉัน" สาวอ้วนร่างท้วมผู้มีความฝันว่าอยากเป็นนักร้อง นักแต่งเพลง แต่ด้วยรูปร่างและหน้าตาทำให้ผู้คนไม่ได้ให้ความสนใจกับฉันเท่าไรเวลาฉันขึ้นร้องเพลง แต่ฉันก็ไม่เคยท้อฉันจึงสร้างชาแนลๆหนึ่งลงทางยูทูป โดยในชาแนลนั้นผู้คนจะได้ฟังเสียงของฉันแต่ไม่รู้ว่าคนที่ร้องเพลงนั้นหน้าตาเป็นแบบไหน รูปร่างอย่างไร
แต่แล้ววันหนึ่งกลับมีเหตุการณ์ที่ฉันคาดไม่ถึงเกิดขึ้น มีค่ายเพลงค่ายหนึ่งติดต่อเข้ามาทางเมลล์ของฉันให้ไปออดิชันกับทางค่าย ตอนเห็นครั้งแรกฉันดีใจมาก จนลืมไปหมดทุกสิ่งจึงตอบตกลงไปทันที พอถึงวันนัดฉันก็เดินทางไปค่ายเพลงที่ติดต่อมา แต่พอเดินเข้าไปข้างในเพียงไม่กี่ก้าวก็มีสายตาทิ่มแทงตรงเข้ามา โดยอ่านจากสายตาแล้วอ่านได้ง่ายมาก "ยัยหมูนี่มันมาทำอะไร,ทำไมถึงได้กล้าเดินออกจากบ้าน" ฉันอ่านออกง่ายมากเพราะฉันโดนสายตาแบบนี่มากว่าครึ่งชีวิต แต่ฉันก็ไม่ได้สนสายตาที่มองมามากนัก
ตอนนี่ฉันเดินมาถึงหน้าห้องของผู้บริหารคนหนึ่งของค่ายนี้ และก็เป็นเขาที่ติดต่อฉันไป พอเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เห็นคือเจ้าของห้องที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำ ที่กำลังยิ้ม แต่พอฉันเดินเข้ามาในห้องได้เต็มตัวเท่านั้น รอยยิ้มก็ค่อยๆหายไปจากใบหน้านั้น เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ใช้สายตามองขึ้นและลง และกดเรียกเลขาหน้าห้องและถามเธอว่าใช้คนที่เขานัดรึเปล่า พอเลขาพยักหน้าเขาก็ไม่พูดอะไรออกมาราวๆ5นาที แล้วก็บอกให้เลขาพาฉันออกมา ทั้งที่ยังไม่พูดคุยหรือฟังเสียงอะไรจากฉัน ฉันอึ้งไปชั่วขณะและน้ำตาของความเสียใจก็ค่อยๆไหลลงมา ฉันเดินตรงมาที่ลิฟต์โดยไม่รู้ตัวพอมาถึงชั้น1 ก็เดินออกมาท่ามกลางสายตาคล้ายจะสงสารปนสมเพช ฉันเดินออกจากค่ายเพลงทั้งที่ไม่มีสติไม้รู้แม้กระทั่งว่าตัวเองได้เดินลงไปบนถนน และรถยนต์ที่วิ่งมาด้วยความเร็ว แต่ถึงแม้จะรู้ตัวก็คงสายไปแล้ว้เพราะ ฉันได้จากโลกนี้ไปแล้ว
Guest
