คุณนางเอกคะ ช่วยเลิกกับฉันที

"Rrrrrr" 

"ฮัลโหล ว่างายย"ฉันตอบปลายสายไปทันที ร่างกายก็เดินเซไปเซมาเพราะฤทธิ์เหล้าที่ฉันดื่มไปมาก 

("อยู่ไหนเนี่ยแก แล้วทำไมเสียงเป็นอย่างนั้น เมาหรอ")เพื่อนสนิทฉันยัยบิว เอ่ยอย่างโมโหเพราะฉันโกหกมันว่าจะกลับบ้านนอน แต่ที่ไหนได้ หนีเที่ยวสิจ๊ะ รอไร ฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลยสักครั้ง ส่วนแม่ก็จากไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก แต่ยังถือเป็นโชคดีของฉันที่แม่ทำพินัยกรรมมอบทรัพย์สินให้ฉันก่อนท่านจะตาย ฉันเลยมีเงินมากพอที่จะส่งตัวเองเรียนจนจบ และมีเงินในการเปิดธุรกิจของตัวเอง  

"ฉ๊านนนอยู่ที่ ผับxxxx"ฉันบอกมันไปทันที เพราะฉันอยากจะให้มันมารับกลับเหมือนกัน เอาจริงๆคือกลับเองไม่ไหว 

ทุกคนคงสงสัยกันว่า ทำไมเพื่อนฉันถึงดูแลฉันดีขนาดนี้ ตอบได้เลยมันไม่ใช่แค่เพื่อนแต่มันยังเป็นเลขาของฉันด้วย ส่วนเหตุผลที่ฉันจ้างมัน ก็ไม่ต้องสงสัยเพราะมันคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด ตั้งแต่สมัยเรียน มันดูแลฉันดีมาตลอด โดยมันให้เหตุผลกับฉันว่า ครอบครัวมันติดหนี้บุญคุณแม่ฉันมาก 

"ไอบอสคะ ไหนบอกว่าจะกลับบ้านนอน พรุ่งนี้มีประชุมมึงรู้ไม ถ้าแม่กูรู้xxxxxxxx"ร่ายยาวจัดจนฟังมันไม่ทันแหละ 

"จะกาบแร้วงาย"ฉันบอกมันอีกครั้ง คือที่ฉันบอกที่อยู่ฉันให้มันรู้เนี้ยก็เพื่อจะให้มึงมารับฉันกลับ 

"มันก็ต้องเป็นยังงั้นไมมึง กูไม่ปล่อยให้มึงกินอีกแล้ว ..."ระหว่างที่เพื่อนฉันกำลังบ่นอยู่นั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น 

"ปัง!!!! ปัง!!! ปัง!!!" 

"ว๊ายย!!!" 

"กรี๊ด!!!" 

ผู้คนแตกตื่นกันมากมาย มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ ฉันค่อยๆขยับเปลือกตาที่จะปิดลง เพื่อที่จะมองดูรอบๆ สิ่งที่ฉันเห็นคือมีคนถือปืนสองคน สงสัยจะมีเรื่องกัน 

"กรี๊ด!!! ไอ มาย มึง มึง!!"บิวมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างมากเมื่อหันมามองเพื่อน  

"มึงอะไร?"ฉันถามมันอย่างสงสัย 

"มึงถูกยิง!!! ไอมายมึงอย่าเป็นอะไรนะมึง มึงอย่าตายนะเว้ยยย......" 

จากนั้นทุกอย่างก็มืดมิดไปหมด 

. 

. 

"Rrrrr" 

เสียงโทรศัพท์ใครวะ แต่เดี๋ยวเมื่อคืนฉันถูกยิงไม่ใช่หรอว่ะ เมื่อคิดได้ดังนั่นฉันก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที 

"ที่นี่ที่ไหนวะ"ฉันมองรอบๆ อย่างงงๆฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่ใช่ว่าควรอยู่ที่โรงพยาบาลหรอกหรอ 

ขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นต่างๆ ภาพในหัวของใครบ้างคนก็แทรกเข้ามา 

"โอ้ยยยย ปวดหัว" 

. 

. 

"นี่อย่าบอกนะว่า 'กูเกิดใหม่' " 

คำเตือน!!! นิยายเรื่องนี้สร้างสรรค์ขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนนามปากกาภาษาซีแต่เพียงผู้เดียว นักอ่านโปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่าน 

และหากเห็นผลงานเรื่องนี้ถูกนำไปคัดลอกดัดแปลงรบกวนนักอ่านแจ้งเข้ามาทางเพจเฟสบุ๊กหรืออินบ็อกเข้ามาบอกไรท์เตอร์ได้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ