รักร้ายหัวใจเย็นชา
“คุณทรงพลมารอแล้วครับ”
เสียงพูดที่ส่งผ่านทางเครื่องดักฟัง
“คนของเราอยู่ตรงนั้นแล้วใช่ไหม”
เสียงผู้หญิงคุ้นชินพูดขึ้น
“ครับ”
“เตรียมของให้พร้อม บอกให้คนของเราสำรวจพื้นที่โดยรอยอย่างละเอียด”
“แกเป็นใคร...” น้ำเสียงสั่นเครือ “ปล่อยอั๊วไปแกอยากได้อะไรเอาไปให้หมดเลย”
คนฟังแสยะยิ้ม
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอครับ”
“โอ๊ย”
เสียงร้องโอกครวญด้วยความเจ็บ
“ยิ่งขยับยิ่งเจ็บให้เสี่ยเลือกเอาครับ ว่าจะตายแบบเจ็บทีเดียวหรือว่าจะค่อย ๆ ตายทีละน้อย”
“ไม่เอา...ลื้ออย่าทำอะไรอั๊วนะ”
“มนุษย์ทุกคนกลัวตาย ทุกคนกลัวถูกทำร้าย...” น้ำเสียงนิ่ง “เหมือนที่เสี่ยทำกับเด็ก ๆ พวกนั้น พวกเขาก็มีหัวใจ พวกเขาไม่รู้อะไร แต่กลับต้องมาตกเป็นเหยื่อของซาตานในคาบนักบุญ”
“แต่พวกมันเป็นเด็กกำพร้า เป็นคนไร้ค่า พวกมันเติบโตขึ้นมาในสังคมแบบนี้ไม่ได้หรอก ดีแค่ไหนที่ฉันหาอาชีพให้มันทำ”
“คุณจำไว้นะอำนาจไม่เคยทำให้ใครยิ่งใหญ่ได้นาน โดยเฉพาะคนที่ใช้อำนาจในทางที่ผิด...เวลานี้ก่อนที่คุณจะตาย เงินและทรัพย์สมบัติอันมหาศาลคุณเอาติดตัวไปได้ไหม”
“ปะปล่อยกู...ปล่อยกะ...”
ดาบซามูไรคมปาดคอคนตรงหน้า โดนเส้นเลือดใหญ่ มือหนากุมคอตัวเอง ล้มลงด้นทุรนทุรายกับพื้น ตาเหลือกราวอาคาดแค้นคนในชุดโม่งดำ แล้วแน่นิ่งไป
.
.
.
คิมหันต์.
Guest
