แสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงทาบทาใบหน้าคมเข้มยิ่งทำให้เขาดูดิบเถื่อนจนเธอต้องเสเบือนหน้าหนี ร่างบางกระถดไปชิดหัวเตียง มือกำผ้านวมแน่น
“ฮื่อ ก็ไม่ทำ”
แต่รั้งร่างเธอไปนอนกอดเนี่ยนะ คนตัวเล็กนอนตัวแข็ง หลังแนบอกแกร่งจนแทบได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้น
“พะ พี่ลม ไม่เอา” เธอสั่นไปทั้งตัวกระทั่งเสียง
“หอมจัง” จมูกโด่งป้วนเปี้ยนอยู่แถวท้ายทอยเธอ สูดดมกลิ่นกายสาว เป่าลมหายใจร้อนลวกรดต้นคอจนคนในอ้อมกอดขนลุกเกรียว
“ใจแข็งไว้นะ ถ้าใจอ่อนเมื่อไหร่พี่จับหนูกินทั้งวันทั้งคืน” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู
ฮือ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยหนูด้วย