"ฮึกๆ พี่ฟองกลับมาได้ไหม ฮึกๆ อย่าทิ้งมินทร์ไปอย่างนี้ ฮึก ๆ มินทร์จะขาดใจอยู่แล้ว ฮึก ๆ ฮือ ขอร้องล่ะ ฮือๆ ๆ...."
"มึงอย่างร้องอย่างนี้ได้ไหม ยิ่งมึงร้องใจกูยิ่งจะสลาย หยุดร้องเถอะนะ กูขอได้ไหม"
"มึงเป็นคนทำตัวเองทั้งนั้นนะครับ หึๆ"
"อย่าให้กูเอาคืนมึงได้นะไอ้พี่เต กูจะไม่ลังเลเลย"
"พวกมึงจะทำเหี้ยอะไร ก็คิดดีๆแล้วกันนะครับ กูในฐานะที่กูหล่อที่สุดกูขอเตือนมึงไว้ก่อนนะครับ"
"ไอ้เหี้ย เห็นพดวกมึงทำเพื่อ เมีย ขนาดนี้ เห็นแล้วกูอยากมีบ้างจัง"
"มีอธิบายเรื่องทั้งหมดให้กูฟังหน่อยได้ไหม เรื่องเหี้ยๆ ที่มึงปิดบังกูไว้มึงพูดออกมาให้หมดนะ!!"
"กูรู้ว่าเรื่องนี้มันทำร้ายมึง แต่ขอร้องให้มึงอภัยกูได้ไหมเพราะเรื่องที่กูทำกูรู้ว่าสำหรับมึงมันแย่ขนาดไหน"
"มึงรู้ขนาดนี้ ทำไมมึงถึงทำมัน ทำมันทำไมกันห้ะ! มึงทำได้ยังไง ฮึก ๆ มึงทำทำไมบอกกูได้ไหมฟอร์ส ฮือ มึงทำทำมะ....ไม"
"ขอโทษ ขอโทษ อย่าร้องนะมินทร์ พี่ขอโทษ หยุดร้องเถอะนะ"
"อย่ามาจับตัวกู ฮึก มึงไม่มีสิทธิมาจับตัวกู เลิกกันนะฟอร์ส กูไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เลิกกันนะฟอร์ส ฮึก"
"อือ กูจะปล่อยมึงไป แต่กูจะไม่เลิกกลับมึงหรอกนะ ถึงมึงจะอยากเลิกมากแค่ไหนก็เถอะ"
"แค่อยากบอกให้มึงรู้ กูรักมึงนะมินทร์"
Guest
