พี่ครับมึงจะเอาไง

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร  ใช่ครับวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ซึ่งผมสอบชิงทุนเพื่อเข้ามาเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ได้ และแน่นอนครับผมต้องเป็นเด็กต่างจังหวัดชัวร์

ผมเข้าไปในโรงเรียนแล้วเดินเรื่อยๆเพื่อจะหาห้องเรียนในคาบแรก  แต่เดินเท่าไหร่ก็ไม่เจอห้องที่ว่านั้นซ่ะที โรงเรียนบ้านี่ก็จะใหญ่ไปไหนก็ไม่รู้ๆ

"โอ๊ย!!" ผมมั่วแต่เดินมองหาห้องเรียนจนเผลอเดินไปชนใครเขาก็ไม่รู้

"นายเป็นไรหรือเปล่า"

"ผมไม่เป็นไรครับ ขอโทษน่ะผมมั่วแต่มองหาห้องเรียนจนไม่ได้มองทาง"

"นายเป็นเด็กใหม่หรอ"

"ใช่ครับ  เพิ่งมาเรียนวันแรก"

ผมสังเกตคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วคิดว่าคนอะไรหน้าตาดีราวกับเทพบุตร ถึงจะดูเป็นเด็กเนิร์ดเพราะใส่แว่นก็เถอะน่ะ แต่ไม่ทำให้หมอนี่ดูหล่อน้อยลงไปเลย แถมนิสัยดีแบบนี้อีกสาวๆในโรงเรียนคงหลงเป็นแถว

"งั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ"

"ให้เราเดินไปส่งไม"

"จะดีหรอครับ"

"เอาน่า ตอนนี้เราว่างไม่รู้จะทำอะไรอยู่พอดี"

"อ่างั้น  ขอบใจนายมากน่ะ" ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเดินหาให้เมื่อย

พอมาถึงห้องนายคนนั้นก็เดินจากไป  โดยทิ้งรอยยิ้มบาดใจสาวทิ้งท้าย ผมก็งงว่ามันจะยิ้มให้ผมทำไม ถ้าผมเป็นผู้หญิงแล้วยิ้มแบบนั้นผมจะไม่ว่าอะไรเลย  เอ๊ะ!หรือว่า...

"เห้ยนาย เพิ่งมาเรียนวันแรก เราไม่เคยเห็นหน้าเลย" ความคิดผมถูกขัดจังหวะ โดยคนตรงหน้า

"เราชื่อ บีน่ะ ส่วนนี้บูม น้องชายฝ่าแฝดเราเอง"

"ใช่  เราเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี้เป็นวันแรกอ่า  ชื่อ นาย"

"ว่าแต่รู้จักพี่ เจมส์ ด้วยหรอเห็นเดินมาด้วยกัน"

" พี่เจมส์ ? "

"ก็คนที่นายเดินมาด้วยเมื่อกี้อ่า"

"เราไม่รู้จักหรอก แค่เราหลงทางเขาเลยมาส่งน่ะ"

"อ๋อ"

บีพูดแค่นั้น  แล้วหันลังกลับไปนั่งที่เพราะครูเดินเข้ามาหน้าชั้นเรียนแล้ว  ผมเลยนั่งเรียนตามปกติ ก็อย่างว่าเปิดเรียนวันแรกจะเอาอะไรมากมาย  แต่ชีวิตเด็กม.ปลายผมจะราบรื่นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล่านี่สิที่ผมกังวน