ร้ายนักรักมาเฟีย

“หยุด...” 

“.......” มีนาหันมองตามเสียงที่แทรกขึ้น ก่อนจะพบกับปลายกระบอกปืนสีดำเงาที่จ่อมาทางเธอ เป็นชายตัวสูงผมสีน้ำตาลเข้มในชุดสูทสีดำขับกับผิวขาวสะอาดตา 

“ถ้าเธอไม่อยากให้กระสุนในกระบอกปืนฉันฝังในหัวเธอ.. เธอก็...” 

..ปั้ง!!!!... 

ชายหนุ่มไม่ทันพูดจบประโยคมีนาก็ใช้จังหวะที่หางตาเขามองไปทางอื่นเตะปลายกระบอกปืนของเขา ปลายกระบอกปืนหันขึ้นชี้ฟ้าก่อนที่เขาจะเหนี่ยวไกล ทำให้เกิดเสียงปืนที่ลั่นดังไปทั่วบริเวณ เธอใช้ไม้ที่ยังคงถืออยู่ในมือฟาดไปที่ท้องของคนถือปืน และใช้จังหวะที่คนตัวสูงก้มลงงัดไม้สวนขึ้นเต็มแรงเสยหน้าไปอีกครั้ง เขาฟุบลงกับพื้นพร้อมเลือดที่กบปาก 

“นั่นน้องฉัน..” ปฐวีร้องห้าม เมื่อชายในชุดดำอีกสามคนหันปลายกระบอกปืนไปทางน้องสาวของเขา “เอาปืนลงเดี๋ยวนี้!!” ปฐวีสั่งการ 

“ไอ้พวกนี้ใคร!! นี่มันบ้านนานะเว้ย!!” มีนายังคงหัวเสียและเอไม่ได้หวาดกลัวกับทุกคนเลย 

“ใจเย็นนา” ปฐวีปรามน้องสาว “นี่คุณทาเคชิลูกชายเพื่อนพ่อ ตอนนี้เป็นหัวหน้าแก๊งมังกรที่พ่อเคยเป็น” 

ปฐวีแนะนำชายอีกคนที่เดินตามหลังมาด้วยความมาดนิ่ง แต่มีนาไม่ได้สนใจเท่าไหร่เมื่อเธออารมณ์ไม่ดีเธอก็มักจะไม่สนใจใครเสมอ 

“ไอ้พวกนี้ไม่มีสิทธิ์มาจับตัวนา” หญิงสาวกำมือแน่น ก่อนที่เธอจะตั้งท่าฟาดไม้ไปยังชายที่ยืนอยู่ด้านหลัง แต่แล้วเธอก็โยนไม้ทิ้งอย่างรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์ และเธอก็รู้สึกว่าออกแรงไปเยอะแล้ว “ง่วงนอนแล้ว... ไปนอนนะเฮีย” 

เธอเดินหนีไปดื้อๆ ท่ามกลางสายตาของทุกคนโดยเฉพาะทาเคชิที่รู้สึกไม่แปลกใจกับความกล้าหาญนี้  

“สมแล้วที่เป็นลูกคุณอา เด็ดเดี่ยว! แน่วแน่!  และแข็งแกร่ง ขนาดไม่ได้มีการฝึกที่ดียังสามารถรับมือกับเอกวัจน์จนทำให้มันเลือดกบปากได้ ทำมือขวาฉันได้ขนาดนี้ก็ไม่ธรรมดาจริง ๆ”