Puppy love สาวน้อยหน้าใสหวานใจนายมาดนิ่ง

   Puppy love สาวน้อยหน้าใสหวานใจ                  นายมาดนิ่ง 

บทนำ

เท่าที่จำความได้ ฉันรู้จักกับ 'เลเวล' มาได้ตั้งแต่สมัยฉันยังเป็นแบเบาะ พ่อแม่ของเราสนิทกันแถมเรายังอยู่บ้านข้างกัน ทำให้ฉันกับเลเวลเจอหน้ากันได้ทุกวันแถมยังรู้ใจกันเป็นที่หนึ่ง อาจเป็นเพราะการที่เราสองคนตัวติดกันมาตั้งแต่เด็กๆล่ะมั้ง ทำให้เลเวลน่ะติดฉันเป็นพิเศษ แต่คิดติดมากไป จนทำให้ใครหลายคนคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน อาจจะเป็นดูจากการกระทำที่เลเวลทำกับฉัน เพราะเขาน่ะทั้งคอยดูแล เอาใจใส่ คอยปกป้อง และยังไม่ยอมให้ฉันไปไหนมาไหนคนเดียวด้วยล่ะมั้งผู้คนเลยพากันคิดว่าเราคบกัน  แต่นั่นอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันหลงรักเขามาได้เป็นสิบๆปี

ใช่ค่ะ..ฉันน่ะ แอบรักเลเวลมาตั้งแต่เด็กๆ แอบรักเพื่อนสนิทตัวเอง...

เลเวลน่ะจัดว่าเป็นหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียนที่มีสาวๆคลั่งไคล้คอยล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เป็นประจำ แต่ด้วยท่าทางนิ่งๆดูเข้มขรึมทำให้เขาไม่ค่อยสนใจผู้หญิงพวกนั้นซักเท่าไหร่ (ก็อยู่กับฉันแทบตลอดเวลาจะมีเวลาไปสนใจผู้หญิงอื่นตอนไหนล่ะ) เขาจัดว่าเป็นหนึ่งในห้าอันดับหนุ่มหล่อของโรงเรียนที่อยู่ในกลุ่ม 'อาร์ตดราก้อน' กลุ่มหนุ่มหล่อสุดแสนจะเพอร์เฟ็กของโรงเรียนเรา

ถึงจะอย่างนั้นแต่หนุ่มๆอาร์ตดราก้อนก็ยังคงครองโสดไว้ให้สาวๆหวั่นใจเล่น บวกกับแฟนคลับของพวกเขาที่ดูท่าจะไม่ยอมให้พวกเขามีแฟน ใครที่มีข่าวกับพวกเขาอาร์ตดราก้อนแน่นอนว่าจุดจบของพวกเธอเหล่านั้นต้องจบที่โรงพยาบาลกันทั้งนั้น เว้นฉันไว้กรณีหนึ่ง...เพราะเลเวลประกาศให้คนทั้งโรงเรียนไว้ว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา หากใครแตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บเขาจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

แต่ฉันก็แอบคิดลึกๆนะว่ายัยพวกนั้นต้องหมั่นไส้ฉันอยู่แน่ๆแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ -_-^ แต่ก็ไม่ใช่ว่าพวกอาร์ตดราก้อนจะเป็นกลุ่มเดียวก็ฮอตนี่นะ ฉันเองก็ใช่เล่น..มีหนุ่มๆมาแวะเวียนให้จดหมายและช็อคโกแลตมาได้ตลอด แต่ไม่ได้ให้ต่อหน้าหรอกเพราะทุกคนต่างก็เกรงกลัวเลเวลกันทั้งนั้น เลเวลน่ะเป็นประเภท 'พูดน้อยต่อยหนัก' แถมยังหวงฉันเป็นพิเศษ คนพวกนั้นเลยมักแอบเอาจดหมายช็อคโกแลตไปให้ที่ล็อกเกอร์ฉันแทน บางครั้งก็ฝากเด็กเอามาให้บ้างล่ะ แต่ฉันก็ไม่ใช่คนหยิ่งอะไร เขาให้เราก็ต้องรับนี่เนอะ...

ห้องส่วนตัวอาร์ตดราก้อน

"เหอะ กินได้หรือเปล่าก็ได้รู้รีบเอาไปทิ้งเลยนะ" เสียงเข้มของคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้นก่อนจะคว้าช็อคโกแลตออกจากมือฉันแล้วโยนทิ้งถังขยะไป

น่ะ..นั่นเขาทำอะไร !T^T

"เลเวล! นายทำอะไรน่ะ เขาอุตส่าห์เอาให้ฉันด้วยตัวเขาเองเลยนะ"

"เหอะ..แล้วทำไมมันไม่มาคนเดียวล่ะเอาเพื่อนมาทำไม -_-"

ก็เพราะเขากลัวนายเลยไม่กล้ามาคนเดียวไงล่ะ-_-^

"แต่นายก็ไม่น่าทำอย่างนั้น" ฉันเถียง

"แค่ช็อคโกแลตฉันให้ใหม่ก็ได้ เลิกเรียนเลยมั้ยล่ะ"เลเวลพูดอย่างเอาแต่ใจ

เฮ้ออออ ถึงเถียงไปฉันก็ไม่สามารถเอาชนะผู้ชายคนนี้ได้เลยสินะ  ฉันส่ายหน้าเบาๆก่อนจะนั่งพิงโซฟาอย่างหน่ายๆในห้องส่วนตัวของเหล่าอาร์ตดราก้อน

"ฮ่ะๆ เธอเองก็น่าจะเข้าใจมันบ้างนะขนมหวาน หมอนี่น่ะมันหวงเธอจะตาย" เจอร์รัส พูดขึ้นหลังจากนั่งฟังบทสนทนาของเรามาได้สักครู่

เจอร์รัส หนุ่มหล่อหน้าคมที่มีอารมณ์คมคลาย เลยทำให้เขาเป็นหนุ่มเพลย์บอยประจำกลุ่มอาร์ตดราก้อน แถมยังเป็นจอมวางแผนตัวร้ายอีกต่างหาก

"หวงแบบนี้ไงฉันเลยไม่มีแฟนสักที"ฉันพูดติดตลก ไม่ได้อยากมีแฟนจริงๆหรอก ก็คนที่ฉันรักน่ะ...นั่งอยู่ข้างๆฉันนี่ไง

"เหอะ ! ใครจะเป็นแฟนเธอข้ามศพฉันกับไอ้พวกนี่ไปให้ได้ก่อนเธอ" เลเวลพูดขึ้นอย่างหัวเสีย

อาฮะ..อย่างที่เลเวลพูด ไม่ใช่เพราะเขาหรอกที่หวงฉัน แต่ทุกคนในกลุ่มอาร์ตดราก้อนต่างก็พากันหวงฉันทั้งนั้น เป็นเพราะเลเวลที่ติดฉันเลยทำให้ฉันสนิทกับหนุ่มๆอาร์ตดราก้อนไปด้วย ทำให้เราทุกคนสนิทกันแต่ถ้าจะสนิทกับฉันที่สุดก็คงจะเลเวลนี่ล่ะ แต่ถ้าทุกคนจะหวงฉันยังไงคงไม่มีใครหวงร้ายแรงเท่าเลเวลแล้วล่ะ

"หึๆพูดเหมือนนายหึงอย่างนั้น"ซัลฟอร์ พูดขึ้นแซวๆอย่างหน้าตาย

ซัลฟอร์ หนุ่มหล่อหน้านิ่งไม่แพ้เลเวล แต่เขาค่อนข้างเก็บอารมณ์ได้ดีกว่าเลเวลเป็นไหนๆ แถมยังเป็นคนที่มีเรื่องเก่งที่สุดในกลุ่มอีกด้วย ทำให้เขากลายเป็น 'อัธพาลหน้าตาย' ของกลุ่มอาร์ตดราก้อนไปตามบรรยา

"ก็ยัยนี่เพื่อนฉัน ก็ต้องหวงดิวะ"

"ฉันบอกว่าหึงไม่ได้ใช่หวงนะเลเวล :) "

"..."

"จะหึงได้ไง เพื่อนกันเขาไม่หึงกันหรอก" อาร์ดิส พูดขึ้นด้วยหน้าอึนๆเหมือนคนพึ่งตื่นนอน

ตึกตัก ตึกตัก..

เขาหึงหรือหวงนะ....

อาร์ดิส หนุ่มหล่อหน้าเข้มที่สุดแสนจะขี้เซา อาจดูไม่ค่อยยุ่งกับใคร แต่รู้ไหมว่าเขาน่ะร้ายเงียบขนาดไหน แถมยังกัดเจ็บแบบชนิดหน้านิ่งได้อีกด้วย (ร้ายใช่มั้ยล่ะ!) เลยได้รับฉายา 'ปากร้ายหน้านิ่ง' ไปโดยปริยาย

"ชักพูดมากขึ้นเท่าวันแล้วนะอาร์ดิส -_-"

"เปลี่ยนเรื่องทำไมล่ะเลเวล"

"ฉันเปล่า-_-"

"งั้นก็ตอบฉันสิ"

เอ่อ...นี่อาร์ดิสกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ ถึงจะสงสัยในความคิดของอาร์ดิสไม่น้อยแต่ฉันเองก็สนใจคำถามของเขาไม่แพ้กัน แต่เหมือนเลเวลจะเลี่ยงที่จะตอบให้ได้

"พวกแกเลิกแซวมันได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนเตะอีกหรอก" เสียงนิ่งของสมาชิกคนสุดท้ายดังขึ้นมาท้ายห้อง

ไคล์แมก หนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำกลุ่ม ที่มีสายตาคมกริบที่นิ่งดูไร้อารมณ์ทำให้ไม่มีใครคาดเดาอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ได้ แต่ถ้าเวลาเขาโกรธล่ะก็... นรกดีๆนี่เอง -_-

"ฉันก็สงสัยนะเว้ย ก็เข้าใจว่าขนมหวานน่ะเป็นเพื่อนผู้หญิงคนสำคัญของพวกเรา แต่ดูไอ้เลเวลมันหวงเป็นพิเศษแถมหวงเกินหน้าเกินตา ฉันก็สงสัยปะวะ" เจอร์รัสพูดก่อนจะหันมาสบตากับอาร์ดิสอย่างข้างกัน

"..." ไม่มีเสียงตอบรับของเลเวล แต่เขาแค่ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปหน้าตาเฉย ทำให้ทั้งเจอร์รัสและอาร์ดิสขมวดคิ้วอย่างสงสัย

ฉันก้มหน้าเล็กน้อยพรางคิดถึงคำพูดของเขา... ก็จริงของเลเวล ฉันเป็นเพื่อนของเขามาตั้งแต่เด็กๆ และเพื่อนกันเขาก็หึงกันไม่ได้ด้วย

ทำไมต้องเศร้าด้วยนะขนมหวาน..

"ปากแข็งชะมัด" ซัลฟอร์พูดขึ้นอย่างหมั่นไส้

"งัดปากมันยังไงดีวะ" เจอร์รัสว่า

"หมอนี่แปลกๆ" ตามด้วยอาร์ดิส

"ปากไม่ตรงกับใจนะนั่น" ปิดท้ายด้วยไคล์แมก

"พวกนายพูดเรื่องอะไร" ฉันถามอย่างสงสัย

"ไม่รู้ตัวหรือโง่"

"..?"

"เฮ้ออออ สมกับเป็นขนมหวานจริงๆ-_-"

และ..แล้วพวกหมายถึงอะไรล่ะยะ T^T !!!