เมื่อดอกฟ้าเต็มใจที่โน้มมาหาหนุ่มธรรมดาอย่างตะวัน มีหรือจะกล้าปฏิเสธ ด้วยแรงรักที่มีท่วมท้น บทรักจึงเริ่มขึ้นท่ามกลางหัวใจที่ตรงกัน ความใกล้ชิด ที่ได้อยู่ด้วยกัน พี่ไม่รู้สึกผูกพันและไม่คิดจะสานต่อความต้องการของกันและกันหรอกหรือ
"แพทตี้รู้ รู้ว่าพี่รู้สึกยังไง แต่ ดอกฟ้าดอกนี้จะโน้มกิ่งลงมาหาพี่เอง"
ร่างกายของคนฟังแข็งทื่อ มือเรียวที่โอบคอไว้ก่อนนี้ ถูกดึงกลับ เมื่อเจ้าของมอบหน้าที่ใหม่อย่างใจกล้า ปลดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างไม่ลังเล
"สายตาพี่อย่าทำเหมือนรังเกียจร่างกายของแพทตี้"
น้ำเสียงและแววตาตัดพ้อเอ่ยออกมาอย่างน้อยใจ เมื่อชายหนุ่ม ผละออก ผันหน้าหนี
"แพทตี้ คิดดีแล้วใช่มั้ยถึงทำแบบนี้ หากผ่านคืนนี้ไปแล้ว แพทตี้จะบอกว่าเสียใจไม่ได้นะ"
น้ำเสียงนั้นเอ่ยพร่า หากความปรารถนาที่ถูกจุดขึ้น กลายเป็นชายหนุ่มเสียเองที่กำลังรุกคนในอ้อมกอด
เมื่อคำว่าพ่ายแพ้กำลังคืบคลานเข้ามา พิษรัก คือปรารถนาให้ได้มาซึ่งผู้หญิงที่ต้องการ 'เขา' เลือกที่จะสู้ให้ได้เธอมา แม้มันจะต้องเสี่ยงกับการไม่ได้เจอเธอ